Confidentie - pagina 21

!

17

men

heeft

althans na Thorbecke's ver-

dien sterken geest,

onzent zonder wederga, een reeks van jaren

scheiden ten

van den

door opraping

verdachtmaking,

tigste

.

vuigsten

door de laaghar-

laster,

schimp-

door

en

beide

scheldtaal,

van Conservatieven en van Liberalen kant kwaadaardigiijk

om

naam zoeken

de eer van zijn

te

brengen,

hem brand-

merkend, hem doodverwend, hem voor een Jezuiet en wat niet

uitmakend

al

Groen

dit

is

op

markt

de

boven

te

;

des

publieken

levens.

de machtelooze woede van zeker

men kon hem niet aan en, is men geëindigd met als een van Hollands sieraden den man te eeren, dien men eerst dienst wou laten doen van voetwisch en schabel. Meest nu ziet men, dat de man van zulk een verleden, ter vuurt

dagblad

de lucht;

in

thans zich schamend over eigen laagheid,

bewaring van eindelijk gewonnen prestige^ den zwakkeren

om

medestrijder prijsgeeft,

het kittelachtig oor van den tegen-

Groen hiervan geen zweem. Yeeleer scheen het of overdrijving van sympathie zijnerzijds tegenstander te spareu.

Bij

wicht moest bieden aan de buitensporigheid van den

had het

als

heid

eerde

lijdens

,,

burgerdeugd

als

ook aan mij.

zijn ridderlijke borst verhoogd.

het

zij

geldt,

Dat

bewees

ook

,^zijn

dien adel van karakter

hij

van andere broeders niet

ik

andere^'

Zoo mannen trouw nog

beste karakters.''

ze zelf, als publicisten,

rep,

is wijl

mij de stof tot erkentenis onthiel-

want wat aan broeders, voor de pers schrijvend, min

den,

edel ontglipte

de ,/É kiesch

van

in

,^m eerdere ''

zijn

onzer

een

als

mede

des

Beets

laster,

van eigen ervaring slechts de vatbaar-

pijnlijke

te

en

liever vergeten,

zij

ndard

s

a

ng1ant

moeilijk

om

harte,

zijns

!

''

dan vermeld.

Tot

zelfs

van Dr. Bronsveld, hoe on-

verdedigbaar

ook voor den Heer,

zij

naams wil, vergeven

Neen, mijn persoonlijke aanvallers schuilen elders en de niet-orthodoxen doorzagen uitnemend met

hun

fijnen blik, dat

de slagen die ik toebracht, hén, nooit mijn broeders troffen,

ook

al

lid.

besef

trad

Hun

soms een der broeders met de vijanden in gebitterheid

geëvenredigd.

was

aan

liet

instinctmatige van dit

Ten minste het moet, naar men mij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen