Honig uit den rotssteen - pagina 192

188

En wat

Jezus' wondere apostel, de heilige Paulus, ons in den wortel, maar de wortel u!" nu anders? Voor hem staat nu de „gemeente des levenden Grods" in het beeld van den olijfboom. Yan een levend iets dus; waar een innerlijke levensbeweging in zit; en dat zóó saamhangt, dat al de takken en twijgen het levenssap opzuigen uit het merg, dat door de holligheid van den stam uit den wortel naar boven komt. Een boom heeft nu eenmaal het leven in zich, of het is geen boom meer; een boom uit welks wortel het leven weg week en welks levenssap opdroogde, is dood hout en hield op een boom te zijn. En elke tak of twijg, elke bloesem of vrucht, die ooit, hetzij gegroeid of ingeënt, op dien boom gedijde, heeft niet één enkelen druppel levensvocht in zich, of ze hebben dien door den stam uit den wortel en door dien wortel uit

dat „niet

leert

gij

de aarde zich toegezogen. En dit nu op de „gemeente" overbrengende, onderwyst de apostel ons alsnu, dat het met die „gemeente" des levenden Grods juist evenzoo staat. Want dat die „gemeente" niet gemaakt is, doordien men levende takken van andere boomen heeft afgesneden, om ze voorts tot een boom aaneen te lymen en er nu een wortel onder te spykeren, die dan eigenlijk door de takken zou gedragen worden, o, Neen, niets, volstrekt niets er van. Dat ware de uitstorting van den Heiligen Greest, en de levenseenheid der gemeente in haar Hoofd, en den verkiezings wortel aller geestelijke dingen loochenen. Neen, maar dat ook, „die gemeente des levenden Grods" eerst, evenals in den eikel de toekomstige eik, slechts aanwezig was in het Woord Grods dat ze door God in de aarde dezer wereld gelegd, begon met een kleine spruit te maken toen door Grod met den allengs opschoot tuin van Israëls volksstaat is omtuind; en in die eerste omtuining te wild opgeschoten, wel een vrucht aldoor droeg in de „uitverkorenen" (vs. 7) maar als boom, als stam, als olijf mislukt bleek totdat Israël tijdelijk toen God de Heere heel de kroon er heeft afgesnoeid heeft verworpen; en van de wilde olijven der heidensche natiën alstoen spruiten heeft ingeënt op den stam zijner uitverkiezing, in het mergsap zijner gemeente, op den levenden wortel van het heerlijk organisme des Zoons. Toppunt van dwaasheid dus als die toegebrachte heidenspruitjes, die nu het éénig groen op den kaalgesnoeiden stam vormen, zich gaan inbeelden, dat wat daar achter ligt, hun niet aangaat, en dus vergeten, dat alsnu al hun heerlijkheid er in ligt, om van nu voortaan op den eens gestoelden wortel van Isaï te bloeien. En toch dat wilden ze eigenlijk; daar boog zich hun dwaas hart toe over. Dan was men van Israël los. En dan waren zij het die het deden. Maar juist daarom bestraft Paulus hen dan ook zoo ernstig „Niet gij den wortel, maar de wortel u!" Want en o, of al mijn broederen dit woord toch hooren wilden van den wortel af, dat ;

;

;

—

;

;

—

—

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen