Gysberti Voetii Selectarum disputationum fasciculus - pagina 222

:

198

D

i

VII.

s r.

Problematuh

de

Merito Christi Pars

III.

onus probationis incumbat. Unnm hic moneo me negare majorem ut a Testardo, non vero ut ab Arminio contra Perkinsum proposita fuit, hoc modo: Quod omnes tenentur credere (fide scil. divina,) hoc verum est. Hanc enim verissimam esse, & male a non nemine ex nostris aliquando negatam sentio. Vide Amesii disp. de Fidei divinae veritate, Medullae ipsius subjectam. Confer & Wendelinum lib. 1. cap. 17. Contra Amesianam Disputationem ab ipsius antagonista, postea excipi non potuit, qnin admitteret hanc assertionem, Quod Deus possit praecipere mendacium, etiam quodvis aliud peccatum ex. gr. odium sui &c. De quo quid statuendum sit, diximus in Dispul. de Jure 8c Justitia Dei. Perkinsus objectionem hac forma proposuerat „Quod quisque tenetur credere, verum est. „ At quisque tenetur credere se efficaciter redemptum esse per Christum. „Ergo verum est unumquemque morte Christi efficaciter redemptum esse; & propterea reprobos quoque, cum & illi hoc credere teneantur. Arminius in examine libelli Perkinsiani dicit majoris veritatem esse manife„stam; in quoilli assentimur. Sed minorem rnale esse enuntiatam: corrigatur ergo, „inquit, (pag. 202. edit. in 8) & ita dicatur: At lenetur unusquisque credere in „ Christum Salvatorem, quod ille ipsius causd mortuus sit, 8c reconciliationem illi „apud Deum redemtionemque impetraverit. Hoc etiam est verissimum. Atquihoc „non est verissimum, vel ipso Arminio [pag. 261] mox confitente pag. 204. Re„spondes, argumentum bis sequitur in utrdque parte affirmalum. At mi Perkinse, „quis te coegit argumentum illud ita in syllogismum asyllogiston redigere, cum „possit legitima figura & modo concludi, hoc pacto. Illud quod quisque tenetur cre„dcre, verum est. At Christum esse Redemtorem suum, qui sud morte ipsi meruerit „Palris graliam 8c veniam peccatorum, est illud quod quisque Euangelio vocalus te^netur credere. Ergo verum est Christum esse redemtorem omnium, qui Euangelio „vocanlur, 8c credere jubenlur. At inter eos mulli sunt reprobi. Ergo verum est „ Christum esse Redemtorem multorum reproborum. &c. Sed & illa forma, qua tu ;

illud conclusisti,

eadem

est, licet ita

docunque transformet argumentum

posueris verba, ut secus videatur. Sed quomoest tamen asyllogiston. 1. Quia termini quae-

non constituunt argumenti conclusionem. Haec enim est quaesit morluus ; seu, Anomnibus 8c singulis morte sud meruerit Patris gratiam, &c. Arminius vero sustinuit ry omnibus 8c singulis hominibus, rb omnibus Euangeliovocatis. 2. Quia termini non inferuntur in conclusionem, ut erant positi in praemissis & consequenter sunt quatuor termini. In minore enim est: Christum esse Redemlorem suum. Quod in conclusione sic mutatur: Christum esse Redemtorem omnium, qui Euangelio vocantur. Quod si dicat quis, hocidem esse, Credit Titius esse eum Redemtorem suum &. credit eum esse Redemtorem omnium hominum, aut, omnium, qui Euangelio vocanlur. Regero minime esse idem. Illic enim objectum proprium fidei specialis seu applicantis in Titio, est Christus qua Redemtor Titii, seu redemtio Titii per Christum. Hic vero objectum fidei generalis est Christus Redemtor omnium interne atque efficaciter vocatorum qualis etiam suo modo potest esse in damnatis immo & in daemonibus. Sed si cum Arminio intelligas fidem de redemtione omnium, quibus externe praedicatur Euangelium, illam dicimus esse simpliciter falsam: Neque enim hoc absolute, aut immediate & primo fide speciali applicante debent credere; sed hypothetice stionis controversae stio,

An

Christus pro omnibus 8c singulis

:

:

:

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen