Uit de Pers.

Een kalm en goed woord schreef Ds. Bavinck' van Kampen ditmaal in De Baiuin» Ons dunkt ieders ziel moet er invloeien.

Ik leg er allen nadruk op, dat wij in de beginselen vereenigd zijn. Dat zegt veel, zoo niet alles. Nu kan, dunkt mij, de vereeniging niet uitblijven, maar moet zij integendeel tot stand komen. Wij zijn op het gebied der beginselen samengekomen, en moeten nu ook samenwandelen. Wij willen de toepassing van de beginselen, en te denken dat het den Doleerenden broeders hiermede minder ernst is, dat verbiedt de Chris telijke liefde.

Doch wat deze toepassing aangaat, moet toegestemd worden, dat dienaangaande onder ons en de Dolecrende broeders verschil bestaat. Voor ons is de Hervormde kerk eenvoudig cene valsche, en zijn ons Hervormde kerk en Hervorpid kerkgenootschap woorden van dezelfde beteekenis. Wij hebben leden en genootschap gewoonlijk vereenzelvigd, beiden samen verlaten; de leden van het Herv. kerkgenootschap kunnen wel individueele geloovigen zijn, maar zijn voor ons geen kerk meer. Wel hebben wij eene roeping jegens dat kerkgenootschap te vervullen, maar ambtelijk hebben wij niets te maken met degenen, die er toebehooren. Doch de Doleerende broeders gaan verder en spreken niet alleen van eenen arbeid in missionairen maar Ook van een arbeid m ambtelijken zin, of een arbeid uit kracht van de natuur van de ambten, die de Heere in zijn kerk heeft gegeven.

Ik kan uiet zien, dat deze opvatting, ook al is zij meestal de onze niet, strijdt tegen eene enkele waarheid der H. Schrift en evenmin dat zij in strijd is met een enkel leerstuk, in de Belijdenisschriften geformuleerd. Dit blijkt duidelijk, wanneer men niet slechts rekent met de beschrijving der kerk, in die schriften gegeven, maar ook met de verklaring van den doop, die insgelijks in die schriften voorkomt, en ernstig onderzoelrt naar den samenhang, waarin zij tot elkander sta.an. Ook wijkt die beschouwing niet af van de paden die de Gereformeerde vaderen hebben bewandeld. De Roomsche kerk was sene7jalsche, fa desniettemin hebben zij niet alleen den doop, door haar toegediend, erkend, maar tevens, dat in haar midden nog vrome raenschen waren; ja, Calvijn ontkent niet dat er nog kerken bij de Roomschen zijn. In allen gevalle, het begrip valsche kerk staat nog niet gelijk met dat van Joodsche synagoge, Mohammedaansche moskee en Heidenschen afgodstempel.

Het spreekt vanzelf, dat de arbeid alleen in missionairen zin, waarvan wij spreken, betrekkelijk gemakkelijk is Wij hebben ons ook van dien arbeid jarenlang gekweten, en God heeft dien arbeid gezegend. De arbeid, waarvan de Doleerende broeders gewagen, is integendeel moeielijk en zwaarwichtig. Doch is het bewandelen van dezen weg moeilijk, ja onmogelijk, het moeielijke verandert de zaak zelve niet eri het onmogelijke wordt van niemand gevorderd. Het is slechts de vraag, of deze weg een verkeerde is. Dat is de kwestie. Doch bedenken wij hier dat de Doleerende broeders ons hunne beschouwing niet willen opdringen, maar dat zij ons over dit verschil van beschouwing heen de bioederhand ter vereeniging toereiken. Mogen wij die broederband wel afwijzen ? Het komt mij voor, dat wij ons aan elkander moeten geven, gelijk wij daar staan en ook elkander moeten nemen, zonder te eischen, dat wij, wat zienswijze aangaat, in alles overeenstemmen. Het verschil, dat hier bestaat, raakt geen punt der leer, waarop de vereeniging zou moeten afstuiten. Dergelijke verschillende beschouwin gen omtrent sommige waarheden en haar onderling verband hebben er altoos in de Geref. kerk bestaan en zullen er wel blijven bestaan. Zij bestaan ook onder ons. Doch men is bang voor eene kerk der massa. Maar opent dan waarlijk de beschouwing van de Do leerenden de deur voor de massa's? Wij vereenigen ons alleen met degenen, die met ons vcreenigd zijn, én wat de H Schrift, én wat de Belijdenis én wat de kerkenordening aangaat. Dat is de grond waarop zij rust.

Zeer juist is het gezien, dat de quaestie al meer zich saamtrekt m deze vraag: Zult ge hen die zich nog niet aansloten, en toch gedoopt zijn als zaad der kerk en als kinderen der geloovigen, en wier doop als zoodanig door u erkend wordt, missionair dan wel ambtelijk winnen ?

De vraag dus naar het wezen, het' karakter en den omvang der missie.

Strekt missie zich alleen tot Joden en Heidenen uit? Of ook tot gedoopten?

De Boodschapper deelt ons een curiosum uit de Stemmen voor Waarheid en Vrede mede.

Ziet het hier:

Hoe wonderlijk sommige staatstheologen kunnen redeneeren, moge uit het volgende blijken.

Dr. J. Th. de Visser, een kennelijk heftig synodaal predikant te Almeloo, schreef dezer dagen in de Stemmen voor W. en V. een opstel, waarin hij de roeping der Christenen, ook in het maatschappelijk en staat kundig leven, afleidt uit de geschiedenis van Israël.

Maar, zoo onder de bedrijven door, tracht hij tegelijk zijn positie in het Hervormd Genootschap goed te praten en een blaam te werpen op het streven der antirevolutionairen in ons land en der gereformeerde belijders in de kerk.

En hij maakt zich dit werk zeer gemakkelijk; ziehier slechts een paar bewijzen.

Aangezien Mozes of Jozef geen Staat wilden grondvesten, ))iu het land der Pharaonen", wijl zij hun gods­ ienst niet in Egypte wilden doen heerschen, is hij an oordeel, dat de Christenen zich in onzen tijd niet et de politiek moeten bemoeien in hun eigen Vaerland.

Omdat de wijze koning Salomo wel heidensche hulp l ebruikte bij het bouwen van zijn stoffelijken tempel, s an hij er zich best in schikken, in gezelschap van de d odernen en de meer bedekte loochenaars van Chris n us' Godheid, te bouwen aan den geestelijken tempel, b et lichaam des Heeren.

Hieromtrent durft hij zelfs schrijven: »Is Christus waarlijk onze vrede, dan is in zijn geeenschap ook alle vijandschap afgelegd tegen wat ngelijk heet en neemt dat zich poseeren als vijand egenover een z, g ongeloovige een eind."

Hoe deze leer te rijmen is met die des Heilands en er Apostelen, ó. a. in Matth. 10, in II Cor. 6 en in en Uiden zendbrief van Johannes, legt Dr. De Visser iet uit.

Eigenlijk moest men Dr. De Visser over ulke theorie niet hard vallen. Niet hij, maar othe, en de philosophische school, die achter othe ligt, is er redelijk verantwoordelijk voor.

Dr. De Visser kopieert slechtSi Het origineel igt in Duitschland.

Het is het inkruipen en insluipen van het hristelijk getinte Pantheïsmet

Nog dit uit De Boodschapper:

»De ultramontaansch geworden kerk" zoo schrijft o r. Bronsveld in zijn maandelijksche Kroniek — »is t en door en door wereldsch instituut met een eigen p taatsrecht, een eigen opvatting van het huwelijk en an menige andere zaak, waarover iedere niet-roomsche h eheel anders denkt."

Maar kan er dan van het door hem bewierookte erv. Genootschap zooveel beters gezegd worden? s ook dat Genootschap geen «door en door wereldsch nstituut"? Hebben zijn leden althans omtrent dat Geootschap zelf en de door de predikanten in dat Ge ootschap genoten traktementen geen «eigen staatsechtelijke" beschouwing? En heeft dat Genootschap zelfs omtrent eerlijkheid en goede trouw geen opvatingen, die buiten het Genootschap een ieder moet veroordeelen ?

Laat Dr. B. dus uit »ijn Genootschap maar niet laag neerzien op een andere kerk. al is dit dan ook die van Rome. Aldus valt men in zijn eigen zwaard.

Juist, maar niet geheel billijk.

Iemand, die zelf hiërarchisch is als Dr. Br., haat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen