Hoe diep de kerkelijke verdeeldheid

Amsterdam, 8 Juni, 1888.

Hoe diep de kerkelijke verdeeldheid ook insneed in den kring van 's Heeren belijders, toch is het kortzichtigheid terneenen, dat deze twisting op den duur de broederen verdeeld kan houden.

Dit zou kunnen als erin ons land niets dan belijders des Heeren waren.

Dankonden vfreonsja, de Satanische weelde gunnen, om elkander te plukharen en met spelden te prikken, tot we als gespoorde hanen ten leste beiderzijds machteloos neerzegen.

Maar dit kan niet, nu we als een kleine kring van belijders leven te midden van een al meer ontkerstende maatschappij.

De tegenstellingen ^ijn daarvoor te scherp geteekend, te diepgaande, te volstrekt.

Verkeerde hartstocht moge een oogenblik de Bronsvelds en Buytendijks verleid hebben, om door aansluiting aan de mannen des ongeloofs een sterkte tegen ons op te werpen, maar dit houden ze niet uit.

Daarvoor grijpen de raderen van de theologische, van de kerkrechtelijke, maatschappelijke en staatkundige verhoudingen te vast in elkander.

Door inconsequentie moge men een tijdlang op wetenschappelijk en staatkundig gebied met de Revolutie heulen, om toch op den predikstoel en in het ziekvertrek heul bij het Evangelie te zoeken, maar deze tweeslachtigheid en tegenstrijdigheid duurt niet lang.

Er is in de revolutie een zuigende macht.

Slaat men eenmaal op haar erf zijn tente op, dan moet men mee, of men moet zijn tente straks weer opbreken, en dit booze erf verlaten.

En daarom is er voor onze medebelijders geen andere keus, dan om ói op theologisch en kerkelijk gebied ongemerkt steeds verder van den Christus af te dolen, óf ook op maatschappelijk en staatkundig gebied weer tot de belijders des Heeren terug te keeren.

Van Heelen en Halven heeft men in 1885 geschreven, en deze scheiding is toen verkeerd opgevat en heeft deswege kwaad bloed gezet.

Maar ook dit kwade bloed neemt de waarheid niet weg, dat de Christus kan beleden worden op twee deelen van het levenserf en verloochend op twee andere deelen.

Wie nu den Christus belijdt op alleviex deelen en stukken van het groote erf des levens, dien noemen we een heele.

Daarentegen, - !, wie op twee der vier deelen van dit erf den Christus ignoreert, en loopt met wie hem loochenen, is die geen halve?

We weigeren ons op te sluiten in een enger kring dan de kring van de belijdenis des Heeren is.

Maar ook, in dien kring kunnen noch zullen we aflaten van den eisch, dat de belijdenis zijns Naams volkomen zij, doorgaande tot op het merg en de samenvoegselen van elk der deelen van het groote lichaam.

Iets van die behoefte moeten, dunkt ons, ook de kinderen Gods in andere kringen gevoelen.

Dat die drang dan zijn werking werke, en geve God de Heere er zijn zegen op tot weerbrenging van al zijnerfvolk.

Alleen de hypocrieten zonderen we beiderzijds uit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen