Buitenland.

Frankrijkt Eene revisie van de Li­turgische geschriften.

Terwijl in Frankrijk op staatkundig gebied de verschillende revolutionaire partijen het er op toe schijnen te leggen, om het land den ondergang nabij te brengen, althans den val der republiek te bespoedigen, zoo is het op kerkelgk gebied te zien, dat het werk van de verwoesting der Gereformeerde kerken steeds voortgaat. Het is alsof men na eene ervarmg van bijna honderd jaren nog niet de verderfelijke werking der beginselen, waarvan de revolutie in 1789 uitging, heeft leeren kennen. Als men in het een of ander jammerlijk teleurgesteld uitkomt, gaat men niet onderzoeken of men soms ook van valsche beginselen uitging, maar of de revolutionaire theorieën wel zuiver werden toegepast.

Zoo gaat men ook op kerkelijk gebied te werk. Dit kwam ons in de gedachte, toen wij kennis namen van den arbeid, doe* den bekenden prediker Eugene Bersier ondernomen, om de liturgische geschriften van de Fransche Gereformeerden aan eene revisie te onderwerpen. Bersier is een prediker van naam, en toch schroomt hij niet voor te stellen om uit de heerlijke Confession de pêche van het jaar 1542, waarvan eene vertaling ook in de liturgie onzer kerken opgenomen werd, zoovele dingen weg te laten ' en zoovele zaken er in te veranderen, dat ten slotte het roerende gebed geheel van zijn kracht is beroofd. Volgens den heer Bersier zou o. a. uit genoemd gebed moeten weggelaten worden de betuiging, dat men in zonden ontvangen is, »omdat dit eene theologische verklaring is, die de zonden in de ontvangenis stelt, hetgeen boven het onderwijs der Schrift gaat." Alsof er niet Ps. 51 vers 7 was; alsof de menschwording des Zoons, zijn ontvangen zijn van den Heiligen Geest, niet geheel waardeloos voor de kerk des Heeren zou zijn, indien de mensch niet in zonden ontvangen ware. Schier geen enkele uitdrukking in het gebed, of zij wordt verzwakt.

In plaats dat de Fransche Protestantsche pers daarover zich ongerust betoont en waarschuwt voor de ketterijen, welke door den heer Bersier verkondigd worden, in plaats van te zeggen: laat de revisie van zulk een eerwaardig gedenkstuk, indien dit herziening noodig heeft, over aan een nationale synode, gaat men enkele wijzigingen goedkeuren en andere afkeuren, zonder een woord te spreken over den jammer, die over de Gereformeerde kerken komen zou, wanneer eene revisie van de Liturgische geschriften in den geest van den heer Bersier werd doorgedreven ! Het is, alsof men in Frankrijk of alles verwacht öf alles vreest van eene scheiding van kerk en staat; terwijl niet ingezien wordt, dat ook een vrije kerk niet bloeien kan, maar veeleer ten doode is geschreven, wanneer zij de banden des Heeren van zich werpt en ten slotte Gods Woord veracht.

Engeland. Toen in de jongste algemeene vergadering van de Vrije Schotsche kerk te Inverness gehandeld werd over de colleges, d. i. de inrichtingen ter opleiding van predikanten, mengde zich ook de heer Campbell White in de discussie, of men wel voldoende maatregelen genomen had om zooveel mogelijk er voor te zorgen dat alleen bekeerde jongelieden tot den heiligen dienst werden toegelaten, en of het onderwijs, dat in de colleges gegeven werd, van dien aard moest genoemd worden, dat het het meest geschikt zou zijn om goede Evangeliepredikers te vormen. Het scheen hem toe, dat het gevaar bestond, dat het onderwijs te negatief van karakter werd, en dat de semenariën der Vrije kerk wel theologische kampvechters, maar geen kruisgezanten vormen zouden. Aan het slot zijner rede merkte hij op: De vrije kerk werd in een tijd van vernieuwde ontwaking van het godsdienstig leven geboren, en wanneer wij iets anders gaan doen, dan het Evangelie prediken, wat zal dan het raison d'etre van de Vrije kerk zijn ? Dan was het beter, dat zij ophield te bestaan en weder een staatscreatuur werd. »Het is nog zeer goed bekend", zoo sprak hij, »dat de reuzen, welke bij het ontstaan onzer kerk leefden — Chalmers, Cunningham en Candlish — mannen van wetenschap waren, die als eerste vereischte voor een Evangelieprediker bekeering stelden en daarbij vraagden of zij flink doorvoed waren in de groote waarheden van het Evangelie. Indien er donkere wolken dreigen, wat heeft dan de kerk te doen? Indien wij naar de wapenrusting Gods grijpen, en daaruit nemen het zwaard des Geestes, hetwelk is het Woord van God, en het scMld des geloofs, dan zullen wij gewis den vijand overwinnen. Maar indien wij het Woord opzijde leggen en wij houden ons aan traditiën, of ijveren voor een of andere school, of volgen een of andere philosophic, zeg dan de vrije kerk, ja elke kerk, maar vaarwel! Indien de bedienaren des Woords geroepen zijn, om de Christelijke kerk ter overwinning te leiden, dan moet ik vaders en broeders herinneren, dat zij in de eerste plaats bekeerde lieden moeten zijn, en voorzoover deze kerk betreft, behooren zij vast te houden aan het eenvoudige Woord van God en aan de heerlijke banier van het kruis.”

Men kan uit deze woorden afleiden, dat er nog gevonden worden, die geen vrede hebben met het onderwijs, aan de seminariën der Vrije Kerk gegeven, al is Robertson Smith, wegens de afbrekende critiek, welke hij leverde op de boeken des Ouden Verbonds, als hoogleeraar van het college van Aberdeen ontslagen.

Nog kunnen we van de Pan-anglikaansche-Synode te Londen gehouden, mededeelen, dat deze vergadering, die echter geen officieel karakter droeg, al had zij officieus ook groote beteekenis, eenige artikelen vastgesteld heeft, welke als grondslag voor vereeniging met z w g kerken, die niet met de Episcopale vereenigd zijn, kunnen dienen. Deze luiden aldus:

I. De Heilige Schrift bevat alles wat tot het heil noodig is, en is de hoogste regel en het hoogste richtsnoer. 2. De twaalf artikelen van het algemeen Christelijk geloof als doopsymbool en de geloofsbelijdenis van Nicea als kortste uiteenzetting van de Christelijke leer moeten aangenomen worden. 3. De beide sacramenten behooren naar de inzetting van Christus bediend worden, terwijl de inzettingswoorden er bij gebruikt moeten worden. 4. Het historisch episcopaat, dat echter in overeenstemming moet gebracht worden met plaatselijke verhoudingen en behoeften, moet erkend worden. Elke secte, die deze vier stellingen aanneemt, kan tot verdere onderhandelingen met het episcopaat komen. Het vierde artikel is zeer onduidelijk gesteld; het eerste laat ruimte over voor de, erkenning van de overlevering naast de Heilige Schrift, althans in zake van de inrichting van den eeredienst.

Op grond van deze artikelen wordt verder in een rondgaand schrijven aanbevolen om vriendschappelijke betrekkingen met de Luthersche kerk van Scandinavië aan te bevelen. Aan de oud-Katholieken wordt een beperkte Avondmaalsgemeenschap aangeboden, terwjl een bisschoppelijk optreden in Oostenrijk werd geweigerd. Evenwel wordt een vereeniging in de toekomst met de oud-Katholieke kerk als wenschelijk uitgesproken. Met de Grieksch-Katholieke kerken zullen nauwere betrekkingen worden aangeknoopt. In plaats van te trachten, uit haar proselieten te maken, zal men er liever naar streven om die kerken er in te helpen door voorbede om metterdaad tot reformatie te komen. De mogelijkheid van eene vereeniging met de Roomsche kerk wordt in genoemd stuk ontkend met het oog op de leerstukken van 's pausen onfeilbaarheid en de onbevlekte ontvangenis van Maria.

Wanneer wij deze Synode met de beide vorige vergelijken, dan valt het in het oog, dat de hoog-kerkelijke strooming onder de bisschoppen van heverlede de overhand krijgt.

Wel is waar vindt men in Engeland niet vele ritualisten, doch des te grooter is hun aantal in de Koloniën, terwijl in de Vereenigde Staten de romaniseerende richting in de Episcopale kerk aan kracht wint. Al wordt het door de bisschoppen ook geuit, dat eene vereeniging met Rome onmogelijk is, toch blijkt het in de praktijk, dat daar, waar het hoogkerkelijke de overhand krijgt, er als vanzelf een brug geslagen wordt, waarover menigeen zich tot Rome begeeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen