Onlangs zond de heer Mr. Van Houten

Onlangs zond de heer Mr. Van Houten een werk in het licht, dat in de Duitsche taal de stelling verdedigde, hoe de wet van oorzaak en gevolg onafgebroken doorgaat.

Deze stelRng leidde hem tot conclusiën, die voor een iegelijk, die nog een grein geloof overhield, stuitend zijn, en verleidde hem tot uitingen aan het adres der Bedienaren van den godsdienst, die kwetsend niet voor hun stand, maar voor zijn humaniteit zijn.

Misschien komen we, zoo de kerkelijke strijd ons plaats en tijd gunt, op dit opzienbarend geschrift terug.

Nu echter willen we den heer Van Houten er reeds opmerkzaam op maken, dat hij veroordeelde wat hij blijkens zijn geschrift niet kent.

Hij doet het namelijk voorkomen, alsof de door hem besproken quaestie de godgeleerden nimmer op ernstige wijze had beziggehouden. Blijkbaar kent hij de godgeleerdheid enkel uit een oppervlakkig populair geschrift.

Ware hij toch bij denkers als Augustinus, Calvijn, Voetius en hun evenknieën ter school gegaan, mannen bij wier denkkracht de zijne vergeleken op verren afstand de mindere proportion aanneemt, dan zou hij weten, hoe deze zelfde quaestie ook door de godgeleerden zeer ernstig overwogen, en door hen, dié op de lijn van Augustinus liepen, volstrekt niet in den door hem veronderstelden zin beantv/oord is.

De Gereformeerde theologen hebben nooit een wilkeurig verbreken van den band tusschen oorzaak en gevolg doorwilkeur van Gods zijde geleerd, maar veeleer in hun aan de Heilige Schrift ontleende theorie van den Raad Gods, waarin van eeuwigheid af alles bepaald was en saam king, nog op wat beter en deger wijze dan hij het belang waarvoor hij opkomt verdedigd.

En al is het dat er onder de theologen van de groep der Dooperschen, waartoe hij zelf door zijn familie behoort, ook mannen zijn opgestaan, die slapper stelsels verkondigden, toch zijn er ook ontler hen niet weinigen geweest, die geheel in Gereformeerden zin dezen strengen saamhangzeer strengelijk geleerd hebben.

De Methodistische en Ethische theorie van zeker spel tusschen den vrijen wil en den wille Gods, heeft hij terecht bestreden.

Daarentegen sloeg hij zijn wapen bot, waar hij de gemeenschappelijke theologie, en dus ook godgeleerden van Augustiniaansche richting, en een Moderne als Scholten aanviel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen