Voor Kinderen.

BET PINIKSTERFEEST.

Na Kerstfeest en Paschen komt het Pinksterfeest. De naam reeds zegt ons, dat het zeven weken na Paschen valt. Want «Pinksteren" komt van een Grieksch woord dat «Vijftigste" beteekent. De joden vierden het Pinksterfeest — dat tegelijk oogstfeest en feest der wetgeving was — vijftig dagen na Paschen. En zooals wij weten is op hun Pinksterfeest het onze begonnen.

Hoe dat plaats had is, hoop ik, allen lezers bekend. We lezen het in het 2e hoofdstuk van de Handelingen der Apostelen. Onder hoorbare en zichtbare teekenen, een geluid als van den stormwind en vurige tongen, werd de Heilige Geest uitgestort. De Heere Jezus had voorspeld dat het zou gebeuren, toen Hij zeide: »Ik zal den Vader bidden en Hij zal U een anderen Trooster zenden" en eveneens leert ons de Heere Christus, dat die Trooster is de Geest der Waarheid. Die Geest zou komen en blijven bij de discipelen en verder bij en met allen die gelooven, nu de Heere Jezus voor een tijd was weggegaan. Ja niet alleen tot hen zou die Geest komen, maar ook in hen, zoodat die in den Heere gelooven tempelen des Heiligen Geestes worden.

De Heilige Geest, welke in de plaats van den Heere Jezus op aarde kwam, is evengoed een persoon als Hij zelf en niet maar een kracht of gezindheid, of iets dergelijks. Neen, Hij is de Trooster, gelijk de Heere Jezus de Verlosser, en Hij woont en werkt ook op dit o ogenblik en steeds voort op aarde onder de menschen en leidt hun harten, gelijk Hij hun oogen verlicht, opdat zij zien welke de goede weg is, en daarop wandelen.

Dat is te allen tijd het werk] van dien Geest geweest: de menschen in alle waarheid te leiden. Hij dreef de heilige mannen Gods, opdat zij de dingen zouden schrijven, zooals wij die in onzen Bijbel vinden. En wederom opent Hij onze oogen, opdat wij hetgeen geschreven is verstaan, en bewerkt onze harten, opdat wij het niet verwerpen tot ons oordeel, maar 't aannemen ter zaligheid.

Het Pinksterfeest herinnert ons al deze dingen niet alleen, maar zegt ons ook hoe de Heere God in zijn groote barmhartigheid, niet doende naar onze zonden, ons niet slechts het Woord schonk dat die Geest ons liet beschrijven, maar ook de harten leidt, opdat de menschen zouden komen tot de kennis van God en zoo tot de zaligheid en den vrede die in Hem is. Dat te verstaan en te smaken is beter dan alle wereldsche blijdschap, die op het Pinksterfeest zooveel gezien wordt, om niet te spreken van de goddeloosheden, als dronkenschap en zoo meer, die op dat feest vaak voorvallen.

Maar die met den Geest des Heeren vervuld zijn, kennen betere dingen, en hun hart gaat niet uit naar de genietingen dezer wereld.

Met dien Geest geve de Heere ons vervuld te worden. Zoo we het Hem vragen, Hij zal ons hooren, want er staat geschreven: „Indien dan gij, die boos zijt, weet uwen kinderen goede gaven te geven, hoeveel te meer zal uw Hemelsche Vader den Heiligen Geest geven, dengenen die denzelven van Hem bidden."

Iedereen kent den beroemden president der Vereenigde Staten Abraham Lincoln, die tegen 't einde van de slaven-oorlog vermoord werd.

Kort voordat hij tot president werd verkozen trad eens een man zijn eenvoudige woning binnen, en op Lincoln, die tot candidaat voor het presidentschap aanlsevolen was, toetredend, vroeg hij hem zonder nadere verklaring: »Rookt gij ook? " »Nooit, " antwoordde Lincoln bedaard.

»Drinkt ge? " »Nooit, of ja, wacht even! Eens hebben ze mij een serenade gebracht, en toen vroegen mij de jongelieden die er bij waren, mede te doen bij het nemen van een feestdronk. Ik weigerde, maar zij goten 't mij in de keel. Dat is de eenige maal, dat ik drank heb gedronken.'' »Best, " zei de vreemde, »dan zijt gij de man dien we hebben moeten. Ik groet u."

De man ging heen, en weinige weken later was Abraham Lincoln tot president der Vereenigde Staten gekozen.

Wie in den sterken drank dwaalt, zal niet wijs zijn.

Nu ruim veertig jaar geleden, was 't, als sommige lieden 't goed onthouden hebben, een even prachtig voorjaar als thans. Toen moet op zeker dorp 't volgende zijn gebeurd: Daar woonde een rijke heereboer, die om zijn inhaligheid bekend en dus weinig geliefd was. Op zekeren morgen ging hij uit en overzag zijn bloeiende velden en welige akkers, die alle getuigden van de onverdiende goedheid des Heeren.

De boer echter keek steeds naar de aarde en zag nooit op tot Hem, die al deze dingen geschapen heeft.

Juist kwam daar de schoolmeester aan. Hij groette den heereboer en sprak: »Gij moet wel verblijd zijn, buurman, over zulk heerlijk weer, zoo'n zonneschijn en zulke rijke velden."

«Verblijd zijn!" riep de boer verbaasd; »hoe dat ? Waarom zou ik blij wezen ? De zon schijnt immers overal."

Een schoolmeester is een knap man, dat weet ieder. Maar toch wist deze niet wat hij van zoo'n schraapzucht moest zeggen. Hij vergat zelfs te groeten, en liep metterhaast heen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen