Uit de Pers.

In & Roeper vonden we ditmaal een artikel, dat we met ongeveinsde vreugde begroeten, omdat er uit bleek, Iioe toch ook op de redactie van dit blad de heerlijke roeping Gods, om als Gereformeerde broederen saam te leven, werken gaat.

Het luidt in hoofdzaak:

De vraag is maar: Wil men waarlijlc vereenigen ?

Wij gaan van die veronderstelling hier bepaald uit.

En indien wij de vereeniging inderdaad willen — dan kunnen wij, dunkt ons, binnen een half uur wel met elkander klaar zijn-Meer dan eene zitting vaneen officieele kerkelijke vergadering behoeft er dan zeker ^iet over te verloopen.

Vooraf zij herinnerd, dat er dan van onze zijde een belangrijke concessie (inwilliging aan de doleerenden) moet gedaan worden.

Wij bedoelen verandering van het algemeen in een plaatselijk reglement.

Dat is hun hoofdbezwaar.

Zij mogen volgens hunne overtuiging niet saamwerken met een Gereformeerde Kerk, die als een complex van leden bij de landsregeering bekend staat.

Dat bezwaar hunnerzijds dient onzerzijds gebillijkt.

Temeer daar onze Synode zelve gezegd heeft, dat er tegen hét reglement van '6^ in eigen boezem ernstige bezwaren bestaan.

Wij bedoelen diensvolgens een korteren weg tot vereeniging, na intrekking van het algemeen regie ment.

En die weg is eenvoudig de gevolgde in 1869 op de Synode te Middelburg, met eenige wijzigingen Mogelijk ligt 't geheel aan ons, maar wij zien inder daad niet in, waarom wij op zulk een of dergelijken basis niet met elkander tot vereeniging zouden kun nen komen.

Laat ons, om voor allen duidelijk te zijn, den grondslag, waarop de vereeniging in 1865 tusschen de vroegere Chr. Afgescheidene en de Gereformeerde gemeen ten getroffen is, even afschrijven.

«De vergadering oordeelt» — zoo luidt bedoeld besluit — «dat de Kerk in de tegenwoordige omstandigheden niets anders behoeft te doen, dan aan de hooge Regeering kennis te geven, dat gerneenten, be kend onder den naam van Christelijk Afgescheiden gemeenten en de gemeenten onder den naam van de Gereformeerde Kerk in Nederland, tezamen tot eene Kerk zich hebben vereenigd onder den naam van Christelijke Gereformeerde Kerk, zich houdende, wat de leer en de bediening der Sacramenten betreft, aan de formulieren van Eenigheid, n. 1; deNederl. Geloofs belijdenis, de Heidelb. Catechismus en de Dordtsche leerregels, benevens de Liturgische Schriften; en voor de Kerkregeering, aan de Dordtsche leerregels van i6i8—-1619, zooveel de omstandigheden dit niet verhinderen.»

«Voorts wil de Synode niet geacht worden door deze naamsverandering iets te doen, dat de afscheiding, volgens art. 28 onzer Belijdenis, ^eenigszins, zou miskennrn; terwijl zij tevens van oordeel is, dat bijzondere gemeenten haar ouden naam niet terstond behoeven te veranderen, als daardoor administratieve zwarigheden op dit oogenblik zouden ontstaan.»

En op deze simpele voorwaarden zijn in 1869 twee groepen van Gereformeerde kerken oi gemeenten vereenigd, die bijna 30 jaar gesepareerd van elkaar ge leefd hadden.

En dit stelsel of deze wijze van doen alsnu op de tegenwoordige toestanden toepassend, ontwerpt de redactie dit concept van ineensmelting : De Christelijke Gereformeerde gemeenten, tot hiertoe bij de Hooge Regeering des lands bekend staande onder den naam van: de Christelijke Gereformeerde kerk in Nederland ter eenre zijde — en de Nederduitsch Gereformeerde kerken, onder deun naam ieder voor zich kennis van heur bestaan aan da Regeering gege ven hebbende, ter anderer zijde hebben op grond van beider] gemeenschappelijke eenheid in : • Kerkelijke herkomst, in Belijdenis, in Liturgie en in Kerkenorde, — als voor het aangezicht desHee ren besloten, dat zij van nu aan, aan hun tot nog toe gescheiden kerkelijk leven een einde maken en met elkander zich vereenigen onder den naam van: Nederduitsch Christelijke Gereformeerde kerken in Nederland Dat zij zich houden, wat de bediening des Woords en van de Sacramenten betreft, aan de Formulieren van eenigheid der vanouds bekende Ned. Geref kerken, t.w. de Nederlandsche Geloofsbelijdenis, den Heidelbergschen Catechismus en de Dordtsche leerregels, benevens de Liturgische schriften, en wat de kerkregeering betreft, aan de Dordtsche Kerkenorde van 1619, in verband met de Synodale bepalingen der nu vereenigde Ned. Chr. Geref. kerken.

Voorts willen de op dezen grondslag' thans vereenigde kerken door dit besluit niet geacht worden iets te doen, wat het werk des Heeren in de bekende kerkelijke bewegingen van 1834 en 1886, ook slechts in 't allerminst zou miskennen of ook maar ver minderen.

Terwijl zij tevens van oordeel zijn, dat, bijaldien een plaatselijke ineensmelting van beide kerken, vooralsnog tot administratieve moeilijkheden leiden zou, — op zoodanige plaatsen iedere kerk haar eigen finan cieele zaken zal kunnen blijven beheeren, tot tijd en wijle ook hierin zonder scha voor beiden verandering kan worden gebracht.

Eindelijk besluiten zij van deze gemeenschappelijke Acte. aan de Hooge Regeering des lands kennis te geven, ter voldoening van art. i der wet op de kerk genootschappen van 10 September 1853.

En stelt nu de redactie er belang in te weten, hoe wij over dit concept denken, dan aarzelen we geen oogenblik te zeggen, dat wij het uitmuntend vinden, en er niets op tegen hebben. Zoo zelfs, dat we geen oogenblik ons kunnen voorstellen dat de Synode der Ned.

Ger. kerken er ook maar de minste bedenking tegen zou hebben.

Slechts bedenke de redactie wel, dat zulk een acte alleen denkbaar is, nadat vooraf het Reglement van 1869 geheel en al terzijde gesteld, en de afzonderlijke «Christelijke Gereformeerde gemeenten" weer macht erlangen, om zelfstandig als onderhandelaressen op te treden.

Immers de concept-acte der redactie noemt als onderhandelaars nier de Christ. Geref. kerk, maar de Christ. Geref. gemeenten.

En zoo we de plaatselijke kerken slechts als vrije, autonome onderhandelaars op onzen weg ontmoeten, is alle ding gered.

In de Bazuin merkt een inzender naar aanleiding van ons oordeel over het Rapport der Christ. Geref. broederen in zake der vereeniging op: Allereerst vond ik in dat artikel alweer de vijl opstellers van dat «rapport" verdeeld in voor-en tegenstanders van de onverminkte Concept-acte. Zou onze Synode te Kampen bij de benoeming van de 5 Hee ren aan voor-of tegenstanders van de «onverminkte" gedacht hebben ? Al de opstellers' van de toelichting (in de Reraut rapport genoemd) zuUea stuk voor stuk zeggen: Vereenigen ? ! Ons hart veriangt er naar, mits op goede, voor geen tweeërlei uitlegging vatbare grondslagen .

Eenvoudige lezers van de Heraut krijgen door 't bovenaangehaalde allicht den indruk, dat de heeren Donner en Littooy tegenstanders der besproken vereeniging zijn. Hunne geschriften, die echter niet door allen gelezen worden, wijzen het tegendeel uit.

Ik wenschte dan ook, dat niet leden der Chr. Ger. kerk maar eens ophielden met ons in voor-en tegenstanders der vereeniging te schiften.

Zij hierop ons antwoord, dat in het Rapport zelf telkens de twee opiniën naast elkander staan, en dat wij dus niet indeelden, maar eenvoudig de indeeling van het Rapport constateerden.

En dan volgt er: Dat »ons reglement" (gelukkig, het woord statuut las ik met m het stuk van prof Kuyper) door een plaatselijk reglement vervangen wordt 'daartepen zal niemand der onzen bezwaar hebben.

Als echter in den kring der Chr. Ger. eens ernstipbezwaar openbaar wordt tegen de »kerkelijke kassen'', zullen dan de Ned Ger. een anderen vorm gaan zoeken om rechtspersoonliiklieid te krijgen > In bedoeld stuk las ik ook: «en dan eerst als men weet, m welke meuwe verktuding deze kerken tegen over d, t kerkenordening , v^n 1619 en de regeerine zullen treden, zal men onzerzijds kunnen oordeelen, in hoeverre samengaan voor de toekomst zal zijn." mogelijk

Dus al weer reserves.

Waarlijk, als de vereeniging op de lange baan komt, zal het niet alleen den Chr. Ger. kunnen geweten worden.

Den raad, door Dr. Kuyper aan de Ned. Ger. gegeven, om ons bij den moeilijken arbeid niet te storen, om ons dien arbeid en familie te laten afdoen, vond ik uitnemend. Zoo uitnemend, dat ik hoop, dat onze schrijvers in de weekbladen dien raad ook zullen ter harte nemen en de zaak der «vereeniging" zullen overbrengen van de pers naar de raadzaal van gemeente, classe of provinciale vergadering; dat zal enkele ge moederen in onzen kring ook tot kalmte brengen en spoedig zal het bij rustige bespreking en familie blij • ken, dat er geen tweedracht bestaat in onzen kring.

Wie weet, of dan ook niet een eenvoudige «Concept acte" kon gevonden worden van een paar arti kelen, waarin beide partijen zich kunnen vinden Hoe minder bepalingen, hoe beter, getuige de Synode van '(> ^ te Middelburg. Dat ons familieleven ia den eersten tijd gelukkig zij, en dat de Heere Chr.

Ger. en Ned. Ger., ja, al de üefhebbers zijns naams in de Ned. Herv. kerk spoedig door den band der liefde en der eendracht vereenige, is de wensch van een lid der Chr. Ger. kerk.

Onze hoofdgedachte vindt dus bijval.

Welnu, laat ons dan de verdere discussie staken, tot tijd en wijle het Reglement met al den aankleve van dien uit de wereld is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen