Zending.

DE LEVANT.

VL (Slot).

Men kan veilig zeggen, dat Beiroeth in Syrië het middelpunt is van heel de beweging, die zich ten doel stelt de Levant voor den Christus te herwinnen. De stralen vandaar uitgaande, reiken echter nog veel verder dan het "Turksch gebied, gelijk wij reeds zeiden.

Het Arabisch is de godsdienstige taal van bijna 200 millioen menschen en onder het bereik van al deze valt dus ook de Arabische Bijbel — voor zoover die verspreid wordt — welke te Beiroeth is gedrukt. Zeker, daarmede is de taak der kerstening niet volbracht, ja, nog nauw begonnen. Maar dit gevoelt ieder: Het is van ontzaglijke beteekenis, dat het Woord Gods althans reeds verstaanbaar en duidelijk onder de oogen van zoovelen komt, die totnogtoe in den Koran de hoogste Godsopenbaring zagen.

En de arbeid is niet onvruchtbaar, althans indien men oordeelen mag naar de groote aanvraag. Van den vroegen morgen tot den avond wordt in de bijbeldrukkerij met stoomen met handpersen gewerkt door niet minder dan vijftig man, om het noodige af te leveren. Een binderij is aan de inrichting verbonden. En reeds wordt een veel grooter en beter in.

gericht gebouw noodig, zal men met de wassende behoefte gelijken tred kunnen houden. Ongetwijfeld behooren deze feiten tot de opmerkelijke in de geschiedenis der nog betrekkelijk jonge Oostersche zending.

En zulks klemt te meer als men bedenkt, hoe niet al wat uit het Westen komt den Oosterling begeerlijk kan toeschijnen. Slechts een voorbeeld: Als gevolg der wetten van den Koran leeft de Muzelman matig. Aan sterken drank zich te buiten gaan, doet hij niet. Hij drinkt dien eenvoudig niet, en destemeer koffie. Een dronken Turk is een witte raaf te noemen. Doch wat werd nu nog zeer kort geleden gemeld? Letterlijk dit: »In 1885—1886 waren er te Jeruzalem 130 winkels en plaatsen, waar geestrijke drank, vooral wijn en arak wordt verkocht. De winkels werden geliouden door Christenen of door Joden."

»Het gebruik van «sterken drank", voegt de berichtgever. Dr. Mervill, er bij, »schijnt onder de Mahomedanen zoowel als onder andere klassen der bevolking toe te nemen; een feit dat den zendelingen, onderwijzers en anderen die het goede des lands zoeken, groote bezorgdheid inboezemt.'' Behalve de vermelde inrichtingen ten dienste der zending, vindt men te Beiroeth een Protestantsche kerk en nog zes plaatsen voor godsdienstige bijeenkomsten. Het aantal leden der kerk bedraagt bijna 300, waarvan de grootste helft — merkwaardig genoeg — vrouwen zijn. De leeraars der kerk hebben behoorlijke woningen en alle moeite wordt aangewendom 't zoover te krijgen, dat deze kerken zelf in al hun behoeften voorzien. Trouwens ook het Mahomedanisme ontwikkelt te Beiroeth grooten ijver. Toen er onlangs een nieuwe moskee werd gebouwd, verplichtte de regeering eiken Muzelman daarvoor / 2.50 bij te dragen!

Een zeer belangrijke tak van werkzaamheid te Beiroeth is het Syrisch-Arabisch college (school). Het werd geopend in 1866. Er wordt onderwijs gegeven aan jongelui, studenten, in Arabische taal en letterkunde, wiskunde, natuurkunde, Turksch, Engelsch, Fransch, Latijn, geneeskunde, heelkunde, en laatst niet minst, in het Woord Gods en de zedeleer. Een ziekenhuis met apotheek — ook voor de armen — is er aan verbonden. De geheele inrichting ademt een zeer beslist Christelijken geest. Het onderwijs wordt uitsluitend gegeven in 't Arabisch, de gewone taal van Syrië. »De Bijbel is in deze school het handboek."

Aan de inrichting is een vereeniging van jongelieden verbonden, waartoe 120 van de 180 studenten behooren. Ongeveer de helft dezer zijn Christenen, de overige behooren tot de tallooze Oostersche sekten.

Ten slotte nog een enkel woord over den zendingsarbeid onder den zoo belangwekkenden als raadselachtigen volksstam der Nestorianen, in welken velen de verloren tien stammen Israels meenen weer te vinden.

Wederom Amerikanen waren het, die in 1835 te Oroehmia, de hoofdstad der Nestorianen, een zending begonnen. De twee zendelingen Perkins en Grant vonden er een ellendigen toestand. De onkunde was groot. Er was dan ook minder sprake van dwaalleer dan wel van allerlei zonden. Dronkenschap, luiheid, zwerflust, vormelijkheid en bijgeloof heerschten. Slechts weinige mannen en één vrouw die lezen konden vond men er. Er was trouwens bitter weinig te lezen. Want gedrukte boeken bezat het Nestoriaansche volk er niet éen. Het had slechts eenige geschreven gedeelten des Bijbels, en deze nog slechts in de oude Syrische taal, welke bijna niemand lezen kon.

Hoe ontmoedigend nu dit alles ook was, in des Heeren kracht begonnen de Amerikanen hun werk. De gesproken taal werd ook tot een geschrevene gemaakt, er werden scholen gesticht; de Bijbel werd vertaald en men poogde ook uit deze Christenen — althans in naam — een gemeente te vergaderen. Het duurde echter 11 jaren eer de eerste vruchten werden gezien.

In 1871 nam de Presbyteriaansche Zending dit arbeidsveld over. Thans tellen de scholen 2500 leerlingen en de kerken 2000 leden.

Met dezen blik op den arbeid besluiten we dit opstel, waarin we kortelijk aantoonden, welke moeilijkheden de Zending in het Oosten verzeilen, maar ook met wat ijver, bedachtzaamheid en volharding er gearbeid wordt.

De toekomst moge nog niet helder zijn, veelbelovend is zij alleszins.

De kerstening van het Oosten is een vraagstuk van aanbelang voor heel de wereld, de Christelijke allereerst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen