GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Onze opmerking over

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Onze opmerking over

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Onze opmerking over de noodzakelijkheid, om in den Dienst des Woords vooral in de grootere kerken te voorzien, heelt op zeer begrijpelijke wijze bij sommige kleinere kerken zeker gevoel van teleurstelling gewekt.

Dit hadden we voorzien, en ons deswege terstond voorgenomen, op dit punt nader in te gaan.

Het is toch volkomen juist gezien, zoo men zegt, dat elke kerk gelijk is; dat geen kerk om haar zielental boven een kleinere kerk staat; dat vaak van de kleinere kerken het meeste leven is uitgegaan; dat e uitnemendste predikers soms in kleinere erken gebloeid hebben; dat vooral in leine kerken voorziening door hulpdienst og moeielijker gaat; en dat met name de leinere kerken zoo hoognoodig geregelde ediening des Woords vereischen.

Op dat alles hebben we niets af te dingen.

Ongereformeerd ware elk gevoelen, dat staande hield, dat er onderscheid tusschen kerk en kerk bestaat wat het wezen betreft. Ongercformeerd elke opinie die kerk boven kerk verheflen wilde. En onbarmhartig eik advies, dat met het lijden der kleinere kerken geen medelijden had noch een oog voor heur geestelijk vaak hooge beteekenis.

Zelfs aarzelen we niet er nog bij te voegen, dat voor candidaten de Dienst in een kleine kerk de aangewezen weg is, om langs dien weg tot uitgebreider werkkring op te klimmen.

Maar al stemmen we dit alles toe, vervalt daarom de conclusie waartoe we kwamen?

Wordt daarmee onwaar gemaakt, wat de historie leert, dat de oude Christelijke kerk steeds naar dien rtgel te werk ging en er zich wel bij bevond?

Is het daarom onwaar, dat Schotland het krachtig doorbreken van de Rctormatie in heel het land goeddeels aan dien flink doorgezetten maatregel te danken heeft?

We voegen er thans bij, is het daarom te weerspreken, dat ook blijkens de Heilige Schrift de heilige apostelen bijna al hun werkzaamheid richtten op de grootere kerken van Jeruzalem, Antiochië, Rome, Corinthe, Efeze, Colosse, Filippi enz., en dat Paulus zijn uitnemendsten helper Timotheüs in het groote Efeze plaatste?

Men voelt, dit kan niet.

Feiten laten zich niet wegcijferen. Het heeft zoo plaats gehad. En waar het zoo toeging, liep het wei.

Wij kunnen dus niet anders zien, of wie ook nu weer een krachtig dooï breken van de Reformatie wenscht, zal wel doen, met dit gewichtig punt eens ernstig te overwegen.

Niet natuurlijk om het bij dien raad te laten.

Deed men dat, dan stond men schuldig.

Maar ais men eenerzijds zulk een raad geelt, en anderzijds al zijn krachten inspant, om op alierjei wijs in den nood der leeraren te voorzien, dan blijkt hieruit genoegzaam, dat men waarlijk ook de kleinere kerken wei op zijn hart draagt; maar toch ook zoo niet mag vergeten, hos alle kerken saam leden van één lichaam zijn, en hoe ook de welstand der leden het best wordt bevorderd, zoo het geheel dit lichaam welgaat.

Ook is de reden, waarom de Apostelen, de oudste Christenleeraren en de mannen der Hervorming zoo ie werk gingen, dunkt ons, wel in te zien.

De kerk staat niet buiten de maatschappij maar in de maatschappij. Beider leven is dooreengeweven.

En denkt men nu in, hoeveel meer invloed er op Walcheren b.v. uitgaat van de huofdstad Middelburg dan van het nabij gelegen dorpje St.-Laurens, dan springt net toch in het oog, dat het niet goed zou zijn, den Dienst des Wocrds in Middelburg onbezet te laten en Ds. Klaarhamer naar Sc.-Laurens te laten trekken.

Purmerend, Broek op Langedijk, Heer-Hugowaard, Noord-Scharwoude, Holysloot en Wormer zijn zeer zektu: kerken van gewicht, maar zoo de zes Amsterdamsche predikanten nu eens Amsterdam Verlieten en naar deze zes kleinere kerken togen, zou heel de kerk dan niet gevoelen: > Neen, oat mag niet! Dat is niet met wijsheid gedaan ! Zoo komen we niet verder !"

En stemt men op dien giond toe, dat het ontblooten der grootere kerken ten bate der kleinere onvoorzichtig en onverstandig zou zijn, dan moet men toch wel erkennen dat het gewicht en de beteekenis, dat deze grootere kerken hebben, niet zoo geheel mag onderschat.

Bijna nooit ziet men, ook waar geen schaarschte is. Dienaren des Woords van een grootere kerk naar een kleinere trekken; wel omgekeerd.

Ook hier spreekt dus het besef in, dat voor het welvaren der kerk in haar geheel zeker onderscheid in gewicht en beteekenis moet worden gemaakt.

Denkt men een oogenblik na over de positie van een kerk als die te Leiden, die met de Academie in haar stad, en met de invloedrijke prediking van allerlei neven-en tegen-kerken te worstelen heeft, dan is toch kwalijk te loochenen, dat het leegstaan van den kansel in z; ulk een kerk bedenkelijker en gevaarlijker is dan het leegstaan van de bediening in de kerk van Velzen, hoe gaarne men ook die kerk helpen zou.

Zoo is het in Leiden, zoo was het te Groningen, waar nu gelukkig Ds. Ringnalda heengaat.

En hoe pijnlijk zulk een advies dan ook op den eersten indruk voor menige kleine kerk zijn moge, toch zijn we overtuigd, dat ook de broederen in onze kleine kerken, bij nadere overweging tot het inzicht zullen komen, dat er in ons zeggen toch wel iets waars lag, en dat die weg de beste en de veiligste is, die van oudsher de meest beproefde is gebleken, en die er het snelst toe leidt, om én de grootere én de kleinere kerken van goede Dienaren des Woords te voorzien.

Heeft de heilige apostel Paulus terstond gevoeld, dat de sleutel tot de verovering voor Christus van Italië, niet in Puteoli maar in Rome, en tot de verovering van Palestina niet in Hebron maar in Jeruzalem, en tot de verovering van Griekenland niet in Samos maar te Athene en te Corinthe lag, dan kunnen ook wij ons niet aan de vraag onttrekken, of de sleutel voor de verovering van ons vaderland niet evenzoo moet gezocht in de brandpunten en middelpunten van ons nationaal en provinciaal leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 23 februari 1890

De Heraut | 4 Pagina's

Onze opmerking over

Bekijk de hele uitgave van zondag 23 februari 1890

De Heraut | 4 Pagina's