Voor Kinderen.

Zijn meester Bevonden.

Dicht bij de groote woestijn, ten noorden van Perzië, woonde een sheik of vorst, die Ben Achma heeite.

Hij was om zijn groote wijsheid algemeen bekend, en daarom, hoewel hij slechts over een klein land regeerde, kwamen van wijd en zijd menschen tot hem, opdat hij hun twisten zou beslechten, en gelijk hij dan uitspraak deed was het ook.

Op zekeren dag kwam een groote karavaan uit de stad Mesjid nabij de woonplaats van den sheik, en sloeg daar haar tenten op. Daarna zett'en zich de mannen neer in 't veld, of lieten de kameelen aan de bron drinken. De sheik ging tot hen om hen te groeten.

Nu gebeurde het dat hij twee Arabieren, die bij de bron hun pijpen lagen te rooken, met elkaar hoorde spreken.

»Hij kan heel den Koran wel opzeggen, " hoorde hij den een uitroepen Ahhans hij weet wat er in elke soera (hoofdstuk) staat.

»Hij kan nog wel meer, " sprak de ander. j> Het is niet mogelijk zijn wijsheid te bedriegen."

Ben Achma werd nieuwsgierig, vooral wijl hij dacht dat zij misschien hem bedoelden. Om zekerheid te hebben trad hij op hen toe en sprak tot den een, een kameeldrijver :

»Ik hoorde u daar juist de wijsheid van iemand roemen. »Zeg mij toch over wien gij spreekt ? "

»Wel, was het antwoord, wie zou ik anders bedoelen dan Halil, den Khalif (beheerscher)

van Mesjid. Zelfs de opperste der priesters is bij hem als een jonge spruit, i)

Ben Achma dankte den kameeldrijver en ging heen. Dien nacht sliep hij weinig. Want de begeerte kwelde hem om Halil te zien die nog zooveel wijzer moest zijn dan hij. Hij stond des morgens vroeg op, zadelde zijn paard en ging toen in zijn binnenkamer. Daar trok hij niet zijn vorstelijke kleederen aan maar zeer gewone, zoodat wie hem zag hem voor een koopman zou houden. Toen steeg hij te paard en reed den weg op naar Mesjid. Daar wilde hij den wijzen Kalif zien en zijn woorden hooren. De weg leidde door een dorre, heete 'streek. Toen nu Ben Achma een paar uur gereden had, kwam van een zijpad een oud man aan. Deze wenkte hem stil te houden en vroeg:

„Rijdt gij naar Mesjid, heer? " »Ja!"

»Ik moet ook derwaarts", sprak de oude man, »en ben zeer moede, want ik kom van ver. Sta mij toe dat ik met u mede rijd. Ik ben niet zwaar en uw paard is steik."

Ben Achma vond dit wel minder aangenaam doch hij wilde 't niet weigeren en knikte toestemmend. Veel vlugger dan men verwacht zou hebben, sprong de oude man op het rijdier; en voort ging het nu weder. Zij reden een geruimen tijd, en stegen toen af om het paard te laten rusten. Daarna zaten zij weder op en togen voort. Gelukkig was het paard een sterk en edel dier, dat zelfs nog niet moe was, toen zij eindelijk aan de poorten van Mesjid kwamen.

Al den tijd hadden noch de oude man noch Ben Achma veel gesproken, doch nu zei de laatste.

»Stijg thans af, vriend, ik ga verder mijns weegs, "

»Gij vergist u, " sprak de ander: »Gij dient er dan af te gaan." »Ik? Waarom? "

»Wel, om mij het paard te laten."

De sheik staarde den ouden manmetgroote oogen aan. Hij begreep er niets van.

»Maar gij weet toch wel, deugniet, " riep hij eindelijk, »dat het mijn paard is en niet het uwe."

»Ik weet, " sprak de oude boosdoener, »dat wij nu in de stad zijn van den rechtvaardigen kadi. Als hij de oogen op ons slaat en hij ziet u, u met uw forsche leden en mij met zulk een zwak lichaam, dan zal hij zeker zeggen: het paard komt diengene toe die het 't meest noodig heeft."

»Dat zullen we zien, " was 't antwoord. »Als hij een oordeel velt tegen al wat recht en waar is in, dan is hij ook niet de rechtvaardige kadi van welken gij spreekt. Echter wil ik van uw booze handelwijs gebruik maken om over zijn rechtvaardigheid te kunnen oordeelen."

»Goed, " zei de ander.

En beide op het paard zittende, reden zij, onder veel bekijk van de lieden der stad, naar het gerechtshof, waar de kadi zich bevond. Het was daar zeer vol. Zij stegen af, en wachtten. Want men zei hun dat er nog twee zaken moesten afgehandeld worden, eer de hunne een beurt kon krijgen,

{Wordt vervolgd.)

AAX VRAGERS.

Aan drie vrienden.

i.Een prior was in sommige kloosters hetzelfde als een abt, doch in andere ondergeschikt aan den abt, die aan 't hoofd stond van het klooster, door 't welk andere gesticht waren, waar dan een prior aan 't hoofd stond, ook wel met nog een abt boven zich.

2. Het woord Requiem duidt vaak een muziekstuk aan, dat bij den lijkdienst behoort of wel bij de mis die in de Roomsche kerk wordt gevierd voor een gestorvene. Het woord is het eerste van den regel «Requiem aeternam dona eis" d. w. z. ïGeef hun de eeuwige rust."

3. Goede mannen" beteekent natuurlijk i. mannen die goed zijn. 2. Is 't ook een aanspraakwoord zooals: «Vrienden!" 3. kan het beteekenen scheidsrechters die een zaak moeten uitmaken.

CORRESPONDENTIE.

C. V. K.Pz. te H. — Uw vraag hopen we in een volgend nr. te beantwoorden.

H. C. C. Uw vriendelijk schrijven, over veel en velerlei loopend, is mij geworden. Uw opmerking is juist. Koning Saul is de eerste zelfmoordenaar, die de Schrift vermeldt, al maken de omstandigheden waaronder hij dit werd, groot onderscheid tusschen zijn dood en dien van Achitofel.

i) D. w. z, een die nog pas begint.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen