Voor Kinderen.

In een nienw jaar i).

Begint voor elk mensch in het bijzonder een nieuw jaar op den dag, waarop zijn geboorte verjaart, zijn »geboortedag", voor ons al te zamen geschiedt dat ook ééns in 't jaar en wef op den isten Januari.

Dien dag hebben we door des Heeren oneindige goedertierenheid weer mogen aanschouwen. We eindigden het oude jaar, en begonnen het nieuwe. Hoevelen zijn er niet die wel met ons 1890 intraden, maar het niet met ons voleindden. Dat is elk jaar zoo, maar ditmaal al zeer bijzonder. Want er zijn boeze plagen op aarde geweest. Denk maar aan de influenza, de ziekte die van het oosten naar het westen heel de wereld rondging, die velen wegnam en anderen zwak maakte. En daarna kwam in vele streken de cholera, voor welke God de Heere ons land en heel 't noorden van Europa genadig heeft behoed. Er zijn dus velen weggenomen.

De Influenza (een Italiaansch woord dat beduidt: invloed) heet zoo, omdat men toen zij vóór eenige eeuwen in Italië heerschte, meende dat dit kwam door de werking of invloed der sterren. Gelukkig zijn wij wijzer en weten dat goed en kwaad, booze en goede jaren, ziekte en gezondheid, ja alle dingen komen van Hem die 't al regeert, niet van de sterren maar van Dien die er boven woont. Doch on'gelukkig is het dat er ook menschen zijn die dat verwerpen, die den Heere niet erkennen als Hem wiens toezicht over alles gaat; dezulken noemt Gods Woord dwazen.

Of het nieuwe jaar beter zal zijn dan het oude, weet de Heere God alleen. Doch daarom is het dan ook wijs allereerst, dat we 't Hem toevertrouwen en ten tweede, dat we dit ook doen voor heel ons leven en zijn, in alles. Dat is gelooven en dat gebiedt ons de Heere te doen. Hij heeft ons in zijn Woord geopen baard wat Hij voor ons heeft gedaan : hoe Hij zijn eeniggeboren Zoon gaf, opdat een iegelijk, die in Hem gelooft, d. w. z. vast op en in Hem vertrouwt, niet verderve maar het eeuwige leven hebbe. In dien Zoon, onzen Heere Jezus Christus is ons God genadig, en alzoo kan ieder die gelooft zeker en gerust zijn, al de jaren door. Want de Heere zal 't voorzien. Hij die altijd leeft en regeert, en die ook nog blijft als er geen tijd meer zal zijn.

We moeten beginnen met dit vertrouwen, dat geloof. En dan verder ? Och, lieve vrienden, we moeten dat altijd weer doen, gelijk we altijd weer eten moeten om te blijven leven. Want gelijk het voedsel kracht geeft tot arbeiden, zoo maakt ook het geloof dat we werken kunnen doen, Gode behagelijk.

Daartoe bekwame Hij ons allen in dit begonnen jaar!

AAN VRAGERS.

Op de vraag van W. M. hoe men den tekst begrijpen moet in Esther 8:13, of de Joden maar zoo velen mochten dooden als zij wilden, dient allereerst er op gelet dat, gelijk wel bekend is, de wetten van de koningen der Perzen en Meden niet konden herroepen worden. Wat eenmaal bepaald was, stond vast.

Nu waren de Joden door het vroeger besluit van Haman, hun doodvijand, geheel en op 'skonings gezag aan de boosheid hunner vijanden prijs gegeven. En zij waren als vreemd volk, dat een anderen godsdienst beleed dan de Perzen, bij velen gehaat. Om nu te maken dat zij met geheel uitgedelgd werden, schoot er niets over dan hun de vrijheid te geven

i) Dit stuk kwam een poos te laat ons in handendoch het is nog niet zoo ver in den tijd, dat wè het niet nog gaarne opnemen.

om op den i3den Adar hetzelfde te doen als hun vijanden tegen hen mochten ondernemen. Zy mochten zich dus verdedigen allereerst. Dat de Perzen echter zeer goed begrepen, dat het eerste bevel eigenlijk niet meer gold, blijkt het best uit het 9de kapittel.

We moeten hierbij bedenken, dat Perzië al zeer wonderlijk werd geregeerd, en bovendien dat in de dagen van Esther het groote rijk al zijn ondergang te gemoet ging. Het kwam b. v. niet zelden voor, dat de koningen het zeer goed vonden als de eene provincie met de andere ging vechten. Ja, men deed wel zijn best om 't zoover te brengen, want dat spaarde den koning de moeite zelf de lastige onderdanen te straffen. Zoodra Mordechaï verheven en Haman gevallen was, - wist iedereen wel wat de koning nu eigenlijk bedoelde, al schijnt ons 't gebod ook vreemd.

Daarmee is echter niet gezegd, dat de Joden geheel goed handelden. Al sloegen zij hun handen niet aan het goed hunner vijanden, toch oefenden zij een wraak, die te ver ging. Het Purim-feest, dat aan deze dingen herinnert, is niet door den Heere ingesteld, en werd eerst later een meer godsdienstig feest, dat echter ook nu nog veelal aanleiding geeft tot allerlei vermakelijkheden.

De groote vraag.

Een jong student was aan een der beroemdste hoogescholen doctor geworden, na zich vooral met bijzonderen ijver op de studie der wiskunde te hebben toegelegd.

Na een korten tijd vestigde hij zich op een plaats, waar ook een getrouw predikant woonde.

Het duurde niet lang of de beide mannen ontmoetten elkander; na een langdurig onderhoud over verschillende onderwerpen, sprak de predikant bij het afscheid nemen;

»Ik heb gehoord, dat gij bij voorkeur de wiskunde beoefent; mag ik u eens een vraagstuk ter oplossing geven? "

Dit werd hem natuurlijk gaarne toegestaan, en daarop sprak hij:

»Wat zal het den mensch baten, zoo hij de de geheele wereld gewint, en schade lijdt aan zijn ziel? "

Vruchteloos trachtte de student, te huis gekomen, den indruk kwijt te raken, dien deze eenvoudige woorden op hem hadden gemaakt. Bij zijn vermaken en onder zijn studiën, des daags en des nachts, telkens kwam hem deze vraag met toenemende kracht voor den geest, totdat zij ten slotte, onder Gods zegen, het middel werd tot zijn bekeering.

CORRESPONDENTIE.

M. B. Over uw brief spoedig nader.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen