Voor Kinderen.

Leer om leer.

De Chineezen zijn een zeer slim en schrander volk en daarvoor in de geheele wereld bekend. Doch 't gaat bij hun als elders: die schranderheid wordt niet altijd gebruikt tot wat goeds, maar ook vaak, om door bedrog of list een voordeel te krijgen. Onlangs vertelde iemand dat voor vele winkels in China staat: »Hier bedriegt men niemand.'' Doch als dat waar is mag men wel vragen , waarom dat er juist voor behoeft te staan.

Eens, zoo verhalen de Chineezen, kwam een aanzienlijk heer tot een goudsmid en bestelde bij hem twee gouden staven, die fraai bewerkt moesten worden.

De smid nam het op zich en noemde den prijs, die zeer veel te hoog was, waartegen echter de ander, de rijke, volstrekt geen bezwaar had.

Toen nu het werk af was, dacht de werkman bij zich zelf: Deze heer is een rijk en machtig man. Ik moet beproeven bij hem in gunst te komen. Maar toch wil ik er niet bij verliezen. Wacht ik weet wat.

Hij ging nu met de staven tot den rijken man en sprak:

»Heer, hier is het bestelde werk. Doch wilt gij mij een gunst bewijzen, sta mij dan toe ze u te geven voor den halven prijs van hetgeen ze waard zijn, en dien ik u eerst genoemd heb."

De ander zag den werkmeester eens aan en begreep dadelijic dat hij eigenlijk gefopt werd. Doch hij hield zich goed en sprak met een onnoozel gezicht:

»Wel dat is recht vriendelijk. Weet gij wat, ik zal zóó doen. Iii plaats van twee staven zal ik nu maar een nemen, als geschenk. Dan komt het overeen uit, en 't is net zoo goed alsof ik de twee voor half geld kreeg."

De ander keek leelijk op zijn neus. Maar wat moest hij doen ? Er viel niets tegen te zeggen. Hij was gevallen in zijn eigen zwaard. De rijke was hem te slim geweest.

Zoo zijn 'de Chineezen. Ongelukkig maar dat ze met al hun wijsheid toch de beste wijsheid missen. Die kan trouwens niemand uit zich zelf hebben of vinden. De wijshe der wereld is dwaasheid bij God en de wa wijsheid is van den Heere der Heeren, 'dien

wij alleen dan kennen als Hij zelf ons onderwijst.

's Zondagsmorgens buiten.

Zachte zilvren klokketonen Klinglen over 't landschap heen. Nooden allen die daar wonen, Tot de stemme der gebeen. 't Zonnetje met gouden stralen, Werpt haar lieven morgengroet Over velden, bosch en wegen, Stemt ons tot een blij gemoed. Stille landelijke vrede Ligt op alles uitgespreid, Alles looft den Schepper mede, Die zijn gunst in 't rond verbreid.

Heldre zilvren klokketonen Klinglen over 't dorpje heen. Noode allen die gelooven, Tot de plaatse der gebeen. Nooden, armen, zwakken blinden, Saam ter eere van Gods naam En Hij geeft hun zijnen zegen; Dankend buigt Gods volk te saam Voor dien God van liefde en vrede, Die zoo eindloos mild en goed. Allen deelt zijn goedheid mede. Looft den Heer, want Hij is goed.

Een heer, die van weinig geld met zijn gezin moest leven, was zoo wijs de tering naar de nering te zetten en op te passen, dat er niets onnut werd uitgegeven. Zoodoende kon hij juist rondkomen.

Hij had een jas die er wel wat kaal uitzag; maar toch nog best te dragen was. Een van zijn dochters echter vond dat niet en zei op zekeren dag, dat vader wel eens een nieuwen jas mocht koopen. Dat zou zooveel beter staan.

»En wat moet ik dan met de oude doen? " vroeg vader.

»Och", was 't antwoord, »die kunnen we wel ergens verkoopen. We krijgen er toch niet meer dan een gulden voor, "

»Welnu", zei vader, »hier hebt gij dan dien gulden. Spaar er uu zooveel bij tot ge, als 't noodig is, een nieuwen japon kunt koopen. Ik zal intusschen mijn oude jas nog wat dragen."

Een vader had twee zonen. Op zekeren dag kwam hij in de kamer en hoorde dat zij luid aan 't spreken, ja blijkbaar aan 't twisten waren,

»'tls een man!" riep Kees.

»Ik zeg 't is een eiland!" schreeuwde Piet.

»Niet waar!'' riep Kees weer, »ik heb het pas op school geleerd; 't ligt in Zuid-Holland."

»Kijk dan maar boven in de boekenkast." sprak Piet spottend, »daar staat een boek vol met prenten. Dat heeft Goeree zelf geschreven. Een eiland kan toch niet schrijven!''

»'tls niet waar, " schreeuwde Kees.

»'t Is wél. . . ."

»Ge moest nu ophouden elkaar zoo af te grauwen, " sprak vader. »Wat is er toch ? "

»Wel, " zei Piet, „hij zegt, dat Goeree een eiland is en ik weet zeker, dat het een man is. 't Staat" in dat groote boek van u."

»En de meester heeft het eiland ons zelf gewezen, " sprak Kees.

Vader begon te lachen en sprak:

»Weet gij wie gelijk heeft ? Allebei!"

»Wat!" riepen Kees en Piet tegelijk. »Ja, " zei vader: »Goeree is een eiland, als Kees zei, »maar een schrijver die net zoo heet leefde ook een paar honderd jaar geleden. Piet heeft dus ook gelijk."

De jongens keken verbaasd elkander en vader aan en die sprak:

«Onthoud dat nu uw gansche leven. Ge zult nog wel eens meer iemand vinden, die 't niet met u eens is. Maar eer ge dan gaat twisten, vraag dan eens of ge ook allebei gelijk kunt hebben. Eerst moet ge zooveel mogelijk kennis bezitten. Want doordat ik die had is uw twist dadelijk en voor goed uitgeweest. En zoo zou 't meer gaan, als men het maar bedacht.

HOOGENBIEK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen