Zending.

DE ONWETENDEN.

• IV.

n ad. De gedachte moge ontzettend zijn, dat nog tweehonderd millioen van ons geslacht in volslagen ruwheid leven, zonder zelfs iets dat op een gewijde oorkonde gelijkt, de laagsten op de trap der beschaving, weerzinwekkend vaak in uiterlijk en doen, toch is, hoe vreemd ook, juist in dezen toestand nog een lichtzijde; ja, we zouden durven beweren dat dezulken onder de meest hoopgevenden zijn voor de Zending.

Immers dezulken zijn wel iswaar in de diepste duisternis gezeten, maar daar tegenover staat dat ook geen valsche verlichting over hen is opgegaan. Wie iets niet weet is er erg aan toe; maar wie 't verkeerd geleerd heeft, vaak nog erger. Bij de geheel blinde heidenen moest de zendeling bijna alleen planten; bij de meer ontwikkelden eerst ontzaglijk veel uitroeien eer aan planten of zaaien valt te denken.

Let slechts op onze Oost. Waarom gaat de Zending op Sumatra zooveel voorspoediger dan die op Java? Om velerlei: maar ook hierom dat de Mohamedaan meent het te weten, hooger te slaan dan de predikers des Christendoms, een verkeerde leer heeft aangenomen, en daardoor beheerscht wordt De heiden daarentegen, ook al bezit hij op Sumatra zekere beschaving, is »maagdelijke grond." Dat is ook de ervaring geweest op Borneo, waar zoo uiterst ruwe stammen leven, en in onze West Indien. En, we herhalen het, onze Zending moet daarmee bij opleiding enz. rekenen.

Nu zal men zeggen, dat de mindere beschaving, de ruwheid en barbaarschheid oorzaak moeten zijn dat zulke volken in geen eeuwen tot Christenen en beschaafde natiën zijn te maken. Doch de uitkomst logenstraft dit vol-, komen.

. Niet lang geleden werd op de Sandwicheilanden een gedenkteeken opgericht voor John Williams, den zendeling daar 50 jaar geleden door de wilden vermoord. Welnu, een der redenaars bij die stichting was, vergissen we ons niet, de zoon van een man die den moord hielp bedrijven. Dat feit gelijk de geheele ommekeer op deze eilandengroep, nu een beschaafd koninkrijk, in een halve eeuw, zegt meer dan alle tegenwerping.

De gekleurde, thans beschaafde en Christelijke bevolking van Noord-Amerika stamt af van voorouders die twee eeuwen geleden (soms slechts één) even wilde, ruwe heidenen waren als waarvan we boven spraken. De gekerstende Roode Indianen hebben veelal nog ruwe heidensche ouders gehad. En stammen we zelf niet af van heidenen even onbeschaafd en onwetend als thans onder de tweehonderd millioen barbaren worden gevonden. Toch was het Christendom, zelfs in zijn bedorven toestand, machtig genoeg om in een paar eeuwen heel 't gelaat der dingen te veranderen. En in onze. koloniën getuigt de werkelijk wonderlijke verandering op Sumatra, hoe het blinde heidendom geen beletsel is tegen de vernieuwende kracht van Gods Woord, dat juist in dit heidendom vaak het krachtigst zijn werking toont-

Voorzeker, het is een ontzaglijk en hoogst uitputtend werk voor den man van beschaving en kennis, de ruwe velden op te sporen, levensgemak en gezellig leven op te offeren, . het leven zelf in gevaar te stellen in de woningen der wreedheid en de verblijven van Kanibalisme in de noorden van Azië, de eilanden der Zee, de vlakte van Amerika of de schuilhoeken van het Zwarte werelddeel. En toch, wanneer men uitging in des Heeren kracht, zijn leven verliezend om het te vinden en zichzelf den Heere gewijd hebbende, is de uitkomst heerlijk geweest.

We wezen er reeds op. Maar we kunnen nog sterker spreken.

Dertig jaar pas geleden vond men op de Fidsji-eilanden menscheneters. Zij doodden de zendelingen en verslonden hen, gelijk de in landsche Christenen die in hun handen vielen En thans, van de 110, 000 inwoners dier eilanders zijn er 100, 000 kerkgangers.

Op Madagaskar zien we in denzelfden tijd een nagenoeg gelijke verandering ten goede. Diezelfde heerschappij, die de gemeente vervolgde, zoekt thans haar gunst, streeft naar een plaats onder de Christelijke regeeringen. De kerstening van de Zuidzee-eilanders is thans bjjna volbracht. In nog geen eeuw zijn de zoo diep gezonken berolkingen aldaar uit den süjkpoel opgetrokken. Thans Hgt het grootste eiland Nieuw-Guinea aan de beurt en van drie zijden wordt de > verovering" beproefd. Dergelijke ervaringen doet men letterlijk overal op.

Den 39 April 1873 stierf Livingstone, de groote zendeling-reiziger. Hij stierf alleen, op de knieën, uitgeput en, wat het doel zijns levens betreft, moedeloos, in 't hart van Afrika. Hij achtte zijn taak wellicht geheel mislukt, voor niet al het doorgestane leed geleden, 29000 mijlen te voet afgelegd om het verborgen land ie ontdekken, te ontsluiten. Doch wat geschiedde? Juist Livingstone's dood was — we noemen slechts den naam van Stanley — het begin der volkomen, vrije opening van Afrika. Ontzaglijk waren al aanstonds de gevolgen van zijn arbeid voor Godsrijk en beschaving beide. De vooruitgang is groot, ook wat de verbreiding des Evangelies aangaat-Nog pas deelden ons de bladen een getuigenis mee dat èn betrouwbaar en veelzeggend is.

»Men denkt over het algemeen, dat in de binnenlanden van Oost Afrika nog geen spoor van beschaving aanwezig is. In Blackwood» Magazine kan men zich echter van het tegendeel overtuigen. Daarin is een brief opgenomen van Dr. Kerr Corr. uit Blantyre in Midden-Afrika, waarin de ontwikkeling wordt beschreven van'het land, dat door Livingstone werd ontdekt

We lezen daar o. a. dat de inboorlingen 'een kerk hebbt.n gebouwd, die in Europa een goed figuur zuu maken. Onder den invloed der Europeanen zijn de inboorlingen zindelijke, goed gekleede, Engelsch sprekende menschen geworden, die zeer bevattelijk zijn en elk handwerk met gemak leeren. De scholen, die door de zendelingen zijn gesticht, worden bezocht door 200 kinderen.

In de tuinen worden allerlei groenten en fruit met succes gekweekt en de koffieplantage breidt zich jaarlijksch uit. De Engelsche commissaris, die binnenkort verwacht wordt, vindt dus alles klaar Hij brengt mede tien blanken, 200 Zanzibaristen, honderd tonnen goederen en twintig ponies en ezels. Er zal een viceconsul worden aangesteld, een politiekorps worden georganiseerd, terwijl postverbindingen en een muntregeling worden overwogen. Wat Livingstone in 1862 droomde, begint op de boorden van het Nyassa-meer langzamerhand in verwezelijking te komen.

De heer Joseph Thomson, die na een reis van twee jaren uit Midden Afrika te Londen is teruggekomen, is ook vol lof over hetgeen tot dusver is gedaan. Groote vooruitgang valt te bespeuren, zeide hij. De koffieplantages verkeeren in bloeienden toestand en proeven worden genomen met suiker, thee en tabak. De inboorlingen leggen 200 ï. 300 mijlen af om in de plantages te mogen werken. En dat zijn dezelfde mannen, die eenige jaren geleden de geheele streek verwoestten I De blanken hebben een goed leven, zij bewonen flinke, groote huizen en hebben zich een kerk gebouwd, die in de buitenwijken van Londen niet zou misstaan. Het is een kathedraal in 't klein, mooi van Ign, met smaakvolle versieringen. Onder toezicht en leiding der blanken hebben de inboorlingen het werk verricht, terwijl bijna al de materialen op de plaats zelve werden gevonden of vervaardigd glas en dergelijke natuurlijk uitgezonderd." Wie had zulks voor nog geen vijfentwintig jaar durven voorspellen. Zulk een overwinning, dat juist onder de minst ontwikkelden, de geheel buiten aanraking met Europa's beschaving opgewassen volkeren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen