GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Voor Kinderen.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Voor Kinderen.

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

DS STiLJOJKGBW.

Vin.

WAARHEEN ?

Ondertusschen begon vriend Kees mooi te beteren. De dokter kwam slechts nu en dan nog eens kijken, en eindelijk was ook het meest geraakte oog geheel beter, en mocht Kees weer vrij rondspringen.

Gij denkt misschien, dat hij nu den Heere wel recht hartelijk dankte, die het kwaad, 'twelk Kees zich zelf had berokkend, nog zoo genadig ten goede had gekeerd. Maar, lieve vrienden, vraagt maar eens hoe 't bij u zelf staat. Want ge zijt geen haar beter dan Kees, al weet ge misschien ook veel meer van den Heere God en zijn Woord dan hij. En als ge dan zeggen moet: ik heb ook honderd maal vergeten den Heere te danken voor al zijn weldaden, dan zult gij 't beter kunnen begrijpen als ik u zeg: Kees deed net zoo. Wel zeiden zijn verzorgers hem dagelijks, dat hij bedenken moest hoe de Heere zich ook voor hem een Vader had betoond en baden zij voor en met hem; en wel had Jorisse ook nog menigmaal zoo met hem gesproken, maar Kees vergat dat alles, nu hij zich weer beter en sterk en vroolijk voelde. Want zijn hart hing nog geheel aan de dingen van deze wereld.

Ik zei daar zoo even, dat Kees weer vroolijk kon rondspringen, en hij gevoelde er ook heel veel lust toe. Maar ongelukkig was daar in de kamer, waar acht menschen woonden, niet veel ruimte voor en zou men al spoedit? tegen de glasruiten of de huisgenooten zijn gebonst en nieuwe onheilen veroorzaakt hebben Dat begreep onze vriend ook, en dus bleef hem niet veel anders over dan zijn troost weer op straat te zoeken en daar leert en krijgt men — gelijk Kees ervaren had — gemeenlijk weinig goeds.

Vader de Ruyter — zoo heette de man bij wien Kees nu werd verzorgd — begreep dat oük wel, maar hij wist voor het oogenblik niet wat er aan te doen. Zelf was hij den hee len dag van huis, op zijn werk. Zijn vrouw had ook genoeg te doen, en het beste zou zeker geweest zijn als Kees naar school had kunnen gaan met de andere kinderen. Maar we weten al waarom dat niet kon. Misschien echter zou er nog wel wat op gevonden zijn, maar er bestond een tweede bezwaar.

Kees was al niet zoo jong meer en kende nog geen A voor een B, hoogstens een paar cijfers, . maar of men drie en twintig zoo (23) dan wel zoo (32; schrijft, dat ging zijn begrip te boven, en van de schrijfkunst had hij ekt geen begrip. Alleen kon hij met een stuk krijt op een deur of schutting allerlei gedrochtelijke poppetjes teekenen — een werk waarvoor hij reeds vaak met oorvegen beloond was.

Nu begrijpt ge wel, dat zulk een leerling op school minder bruikbaar was. Want Kees zou wel in de laagste klas hebben mogen beginnen. Hij had dus bij kinderen moeten zitten, wel een paar hoofden kleiner en een jaar of vijf jonger dan hij, en ge begrijpt dat gaat niet Van de school kon .dus niets komen en er bleef niets over, wijl Kees toch met altijd op straat kon loopen, dan voor hem een baas te zoeken.

Dat was echter evenmin gemakkelijk en Kees ondervond nu al, hoe ongelukkig het is als men in zijn jeugd niets heeft geleerd en hoe men dan nergens voor is te gebruiken. Misschien kan deze of gene daar zijn voordeel mee doen. We denken ook wel eens, niet waar, al dat leeren is toch maar last. Spelen en eten is veel heerlijker. Maar, vrienden, dat is een dwaze redeneering. 't Zou u later rouwen er naar gehandeld te hebben.

De eerste die zin had in Kees, was de kruier die beneden woonde. Want Kees was sterk en had flinke beenen. Maar o wee, den eersten keer dat hij een pakje zou wegbrengen kwa, m het hooge woord er uit: > Ik kan niet lezen."

»'t Spijt me, maar dan kan ik je niet gebruiken, " zei de kruier.

Toen werd het geprobeerd bij den »schoes", die wat verder op in een posthuis werkte. Kees had veel tegen dat pothuis, en tegen den schoenlapper ook. Doch toen deze hoorde dat Kees geen lezen of schrijven verstond, was het al vóór 't begin met de zaak uit. Want de baas schreef, opdat de klanten niet bedrogen zouden worden of verkeerde schoenen krijgen, den prijs Van 't lappen en den naam vanden eigenaar op de zolen der schoenen, die moesten thuisgebracht worden. Doch Arabische cijfers en Latijnsche letters (dat zijn de gewone die wij hebben) waren voor Kees als Arabisch en Latijn voor den baas. En wederom kon Kees naar huis gaan.

AAN YK4GERS.

Onze lezer J. B. te V. schrijft ons: Mag ik ook een woordje over »spijkerB zoeken op laag water". k Ik zeg niet dat ik het weet, maar daar ik zelf, toen ik jongen, was op een scheepstimmerwerf, van tijd tot tijd spijkers op laag water gezocht heb, wil ik zeggen wat de ervaring mij geleerd heeft

Hoe die spijkers op laag water kwamen is te begrijpen.

Wat bij vertimmeren van schepen of schuiten bij hoog water buiten boord viel, bleef in den regel liggen en wel voornamelijk spijkers. Velen zijn daar niet zuinig meê.

Nu mocht ik voor een »vervalletje, " gelijk men dat noemt, «spijkers zoeken op laag water."

Gij begrijpt nu dadelijk, waarom ik het deed: Om een voordeeltje te behalen. En waarlijk ik heb er nienig centje uitgehaald. Als het kermis werd dan kondt ge menig voetstapje op laag water in de klei zien staan. Er was echter geduld bij noodig. Bij zoo'n werkje is het > haast u langzaam.''

Nu zou ik zeggen, wanneer men in spreekwoordelijken zin «spijkers zoeken op laag water" wil verklaren, men dan, volgens mijn ervaring, er toe komen moet om te zeggen: > Spijkers zoeken op laag water" is: »Het met veel geduld, het met zekere aanhoudendheid en met een sterke begeerte om voor zich zei ven eenig voordeel te behalen, iets zoesen in iemands woorden of zaken, met de verwachting licht iets te vinden, omdat menschenwerk altijd gebrekkig is"

We namen dit gaarne op. Want, als we zeiden, de eerste vraag is: Wat bedeelt iemand, als hij het spreekwoord gebruikt ? Daarover nu is men het blijkbaar ook nog niet eens.

HOOGENBIRK,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 mei 1892

De Heraut | 4 Pagina's

Voor Kinderen.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 mei 1892

De Heraut | 4 Pagina's