Voor Kinderen.

IN DE VREEMDE STAD.

Wanneer ge een eeuw met anderhalf jaar vermindert en 'i geen er overschiet van het jaar waarin we thans zijn aftrekt, dan weet ge ook ongeveer den tijd, waarin voorviel wat ik u ga vertellen.

't Was zomer, zooals ge begrijpt, en een warme, mooie dag. En 'twas dan ook geen wonder dat honderden, ja duizenden, mannen, vrouwen en kinderen waren saamgestroomd in het Hyde park te Londen, waar een groote parade zou plaats hebben. Dit is altijd een mooi gezicht en ditmaal zou het hof, de koning en de prinsen, met hun gevolg er bij tegenwoordig zijn. Dit was een reden te meer dat het volk van alle zijden kwam toeloopen.

De parade, die meteen wapenschouwing was, begon om e'én uur in den middag. Lang voor dien tijd echter waren haast alle plaatsen rondom de plek die vrij moest blijven bezet, en zaten heel wat jongens en mannen in de boomen, om uit de hoogte op hoogen en lagen neer te zien. Overigens was er ruimte genoeg voor elk kijker, te meer wijl de troepen niet op één plek bleven, maar nu hier dan daarheen marcheerden. Toen eindelijk het schoone schouwspel begon, de muziek zich liet hooren, de soldaten in hun kleurige uniformen optrokken, en den koning voorbijgingen die met vele hooge heeren in praalgéwaad de parade bijwoonde — toen ging er een gejuich onder 't volk op, als om het leger toe te roepen, dat het volk zijn krijgslieden eerde en hen beschouwde als mannen op wie het vaderland rekenen mocht.

Nu — daar was reden voor.

Het groote Britsche rijk was toen op ver van goeden voet met een ander niet minder geduchte mogendheid, met Frankrijk. Daar was kort geleden de groote omwenteling uitgebroken, en sedert Frankrijk een republiek was geworden en telkens meer gezag over andere landen kreeg, had het in Engeland een vijand gevonden, een geduchten, die nooit het hoofd voor . Fransche heerschappij boog.

Vooral ter zee werd, althans in den beginne, de oorlog gevoerd. Maar ook het landleger kreeg er, al was het niet in Engeland zelf, zijn deel van. En de burgers, die dit alles wisten, juichten de soldaten toe, van welke vele reeds meer dan één gevecht hadden bijgewoond. Anderen stonden op het punt naar Indië te vertrekken of gingen wellicht in Europa deze of gene mogendheid in den strijd tegen de Franschen helpen.

Na een paar uur was het fraaie schouwspel geëindigd. Met volle muziek en wapperende vaandels trokken de troepen af, begeleid en gevolgd door groepjes van zingende en springende jongens, die hen tot aan de kazerne gezelschap hielden., Vele oudere en ook jongere toeschouwers echter bleven nog in het schoone, ontzaglijk groote park om daar de lieflijke natuur en de Irissche lucht te genieten. In de veelal nauwe straten der stad Londen, die er toen gansch anders uitzag dan nu, kreeg men van de natuur weinig te zien.

Onder hen, die naar de parade waren gaan kijken en nu in 't park nog wat rondliepen, behoorden ook een drietal wandelaars, die we een weinig nauwkeuriger dan de andere willen opnemen.

Een van hen was een man van tusschen de veertig jaar. Hij was gekleed als een deftig burger uit dien tijd in een rok met lange panden, een korte broek en schoenen met zilveren gespen. Op het hoofd droeg hij een staartpruikje door een steek gedekt. Naast hem liepen twee jongere menschen, die in leeftijd slechts weinig verschilden en naar hun gelaatstrekken te oordeelen zijn zoons konden zijn. Ook zij waren net gekleed. Wie echter goed zag kon niet nalaten te denken, dat zoowel de vader als de zoons betere dagen moesten gekend hebben. Want hun kleederen, schoon zeer net en zindelijk, waren toch blijkbaar reeds lang gedragen en bij de jongelui zelfs op enkele plaatsen versteld. Door de kleederdracht dier dagen viel dit meer in 't oog dan bij de onze en natuurlijk 't meest bij zulk mooi weer, en terwijl niet weinige kijkers fraai uitgedoscht het schouwspel waren gaan zien.

Hoe vroolijk ook alles om hen heen zich vertoonde, toch zag althans de oudste van de drie er alles behalve opgeruimd uit. Veeleer stond zijn gelaat ernstig en scheen zijn hoofd vervuld met gewichtiger dingen dan het mooie weer en het groen en de levendigheid om hem heen. De twee jongeren echter zagen er recht vroolijk uit, en waren blijkbaar zeer in hun schik over al hetgeen zij gezien hadden, wat trouwens voor hen geheel nieuw was.

Hadt ge echter een oogenblik geluisterd naar het druk gesprek, dat de jongelui met elkaar voerden, terwijl de vader zwijgend voortging, dan zou 'tu zeker getroffen hebben uw eigen taal te hooren. Terwijl om hen heen niet dan Engelsch werd vernomen, spraken de twee broeders — want dat waren zij — Nederlandsch en wel zoo zuiver en gemakkelijk, dat men dadelijk kon opmerken, hoe die taal hun moedertaal moest zijn. Ze waren hier dus als vreemdelingen in een vreemd land en dat ze er nog niet veel vrienden hadden gevonden, bleek wel 't best daaruit dat niemand hen als bekenden groette,

j't Moet toch wel heerlijk wezen, Frederik, zoo aan het hoofd van de troepen te rijden in een keurig pak en maar te kommandeeren", sprak de jongste van het drietal, die eenjaar of zeventien oud scheen.

»Ja", antwoordde de oudste, s zooals het hier gaat ten minste. Een parade is altijd mooi. In Den Haag heb ik het ook meer dan eens bijgewoond. Eens was de prins er bij en papa heeft me verteld, dat dit vroeger zelfs veel gebeurde. Maar als 't oorlog is, is het niet zoo mooi."

s-Neen, natuurlijk, maar dat heb ik nog nooit gezien."

sik ook niet Jan, ten minste niet veel. Maar toch weet ik wel wat er van, toen een paar jaar geleden de Franschen in Brabant de vestingen belegerden. Ook heb ik ze nog zien binnenkomen.

»Nu, ik immers ook."

»o Ja, en die zagen er nu juist niet zoo mooi uit als de mannen hier bij de parade. Maar weet ge wat het is ? Zoo'n soldaat heeft een vrij onbezorgd leventje; hij behoeft niet zooals papa te bedenken, hoe hij er komen zal. Er wordt voor hem gezorgd. Ik voor mij zou ook wel lust hebben om mee te gaan met die troepen." sEn je houdt niet van oorlog, hernam Jan. sDit zeg ik niet. Maar nu ze gaan vechten tegen de Franschen, die onzen prins hebben weggejaagd zou ik mee willen, oorlog of niet. sNu, Frerik, wie weet of je niet nog je zin krijgt. Ik voor mij blijf liever thuis of ik moest als officisr kunnen gaan, "

sNu, je kunt opklimmen." 3> Ja, maar dat duurt lang.

Op dit oogenblik hoorden de jongelieden die al pratend wat waren achtergebleven, de stem van hun vader die hen toeriep bij hun te blijven, — niet zonder reden — daar men te midden van de vele wandelaars licht van elkaar kon raken en ze zich op een grooten afstand van hun woning bevonden. Daarbij was hem Londen nog tamelijk vreemd en zou misschien althans een van de drie moeite gehad hebben alleen den weg naar huis te vinden.

_ Weldra verlieten alle drie het Hyde park en gingen de stad in, waar ze te midden der vele voetgangers en rijtuigen uit het oog Verdwenen,

Hoe kwamen die drie in Londen en wat ^ deden ze daar ? vraagt gij, We willen daarop een volgenden keer antwoorden,

CORRESPONDENTIE.

S, H. te B. We zullen gaarne zien wat we doen kunnen; brief volgt dan.

A, te R. Heel goed; maar we dienen uw naam te weten.

HOOGENWRK,

JFirma JOHJLJSTIsrES Hl : H, JL M: E Ft & Co., WV BAl 15-17, AlSTEHDiM. " ^ Koopen en verkoopen EFFECTEN, diverse LOTEN en vreemde COUPONS, Wisselen Gouden Zilveren MUNTEN en vreemde Banknoten. Sluiten PROLONGATIEN en BELEENINGEN. Nemen gelden k DEPOSITO 1/2 pCt onder de prolongatiekoers. Bedragen tot en met Duizend Gulden worden op vertoon terugbetaald.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen