Buitenland.

Fi*anfci*ijk. Budget van eeredienst. Stierengevechten. Een modern Darwinist.

Dit jaar werd het crediet, dat voor de eeredienst aan de Kamer van afgevaardigden door de regeering gevraagd werd, zonder veel strijd toegestaan. Zij, die voor opheffing van het budget voor den eeredienst ijveren, hebben hunne heftigheid van vroeger laten varen, wellicht door de ervaring geleerd, dat de aanvallen, in 's lands vergaderzaal op de Roomsche kerk gericht, niets hebben uitgewerkt. Immers is, niettegenstaande de felheid der anti-clericale uitvallen tegen de Roomsche kerk, deze in macht en aanzien bij het volk steeds aan het toenemen. Ook zal men er in Frankrijk niet spoedig toe overgaan, om . het concordaat, waarbij ook den Roomschen ambtsdragers tractementen van Staatswege zijn toegezegd, te verbreken. Men gevoelt in liberalistische kringen zeer wel, dat, als de Roomsche kerk geheel vrij wordt, ze nog een geduchter tegenstander der revolutionairen worden zal, dan ze thans reeds is.

Nadat het gerechtshof van Nimes den ondernemer der laatste stierengevechten, in welke een stier den dood gevonden had, vrijgesproken had, is het vraagstuk der stierengevechten voor het hof van cassatie te Parijs gebracht. De eerste landsadvocaat eischte het formeel verbod van stierengevechten, zoowel van uit het standpunt der wet, als uit dat van de openbare zedelijkheid, en het hof heeft getoond, het met dezen rechtelijken ambtenaar eens te zijn. Het werd vroeger eene schande genoemd, die aan de regeering van Napoleon III kleefde, dat zij toeliet, dat in het zuiden van Frankrijk de barbaarsche stierengevechten werden toegelaten. Men schreef dit toe aan den invloed van keizerin Eugenie, in wier aderen Spaansch bloed vloeit. Maar zie, de republiek laat hetzelfde toe, en er wordt zelfs eene rechtbank gevonden, die den ondernemer van het schandelijk publiek vermaak vrijspreekt.

Naar aanleiding van de sUmsturz-vorlage" brengt men in Duitschland het volgende artikel van Prof, Sohm in het Allgem. Conservatieve Monatschrift., jaargang 1887, in herinnering, Dh luidt aldus:

Uit de ontdekking der 19de eeuw, dat de stof God is, is eene vreeseiijke moraal te voorschijn gekomen; de strijd om het bestaan is de wereidivet en tegelijk de ontwikkellngswet; . wie overblijft in den strijd om het bestaan, heeft gelijk gehad. Macht is recht. Is er geen God en geen geest en geen eeuwig leven, zoo is, er geen godsdienst, geen zedelijkheid en geen recht. Dan is het egoïsme het eenige beginsel des menschen. Deze moraal is het punt, waar het materiaUsme en het atheïsme populair wordt. Hier pakt zij de volksmannen aan bij hun machtigste instincten. Reeds hooren wij de aibeiders-marseillaise met het refrein: »Wij willen op aarde gelukkig zijn, wij willen niet meer derven". Zullen wij de revolutie van den vierden stand kunnen wederstaan ? Zullen wij den denkbeelden van het materialisme kunnen weerstand bieden ? , ., Wie is begonnen met het materialisme te prediken ? Wie heeft het atheïsme, hetzij bedekt of openlijk, gepredikt? Immers hebben de ontwikkelden en bezitters dit gedaan? Uit de kringen van den derden stand zijn de gedachten te voorschijn gekomen, welke nu den vierden stand in vuur en vlam zetten. Wat in de boeken der geleerden en ontwikkelden geschreven is, dat, en niets anders is het, wat men nu op de straten predikt. Zoo zijn wij allen mede verantwoordelijk, en het gericht over onze eigene zonden zweeft over ons en over onzen tijd. De beschouwing van de 19de eeuw is het, die zich zelven den ondergang brengt. Gelijk de ontwikkeling van de i8de, zoo draagt de ontwikkeling der 19de eeuw, dé revolutie onder het hart. Als zij baren zal, zoo zal het kind, dat zij met haar bloed gevoed heeft, zijne eigene moeder ter dood brengen,

Rusland. De sChristenb ot e" uit Rusland verbannen.

Dat men in Rusland niet van koers veranderd is, wat het bevoorrechten van de staatskerk en het onderdrukken van de andere kerken aangaat, blijkt uit het volgende :

Den 9den Maart is een keizerlijk besluit uitgevaardigd, waarbij alle waren en voorwerpen, die het karakter van minachting der heiligdommen of godslastering of bespotting van den godsdienst dragen, verboden zijn.

Zeker is op grond van het bovenstaande de Christenbote., een bekend Duitsch stichtelijk blad, in Rusland verboden. Dit blad schrijft daar­ , over : sVoor de lezers van de Christenbote in Rusland (waarin zich vele Zwaben ophouden) werden steeds zulke mededeelingen, die daar aanstoot geven konden, weggelaten en voor Rusland een bijzondere uitgave van elk nummer gedrukt, " De expeditie van de Christenbote heett naar Rusland alleen exemplaren der Russische uitgave gezonden en het schijnt echter, dat men van andere zijde nu en dan enkele nummers van de uitgave, die voor Duitschland bestemd was, over de grenzen gezonden heeft, hetzij men dit door middel van reizigers, of door de post deed, hetgeen de expeditie natuurlijk niet verhinderen kon. Daarom is de Christenbote van 1895 in Rusland verboden. Er zijn stappen gedaan, om het verbod opgeheven te krijgen, die, naar wij hopen, van gevolg zullen zijn. De lezers in Rusland ontvangen nu als vergoeding een nieuw blad ^Friedensblatter" getiteld. Onzen lezers wordt dringend verzocht, geen blad van de Christenbote naar Rusland te zenden.

De hoop, die men bij het optreden van den jongen Czaar koesterde, nl., dat hij voor conscientievrijheid wezen zou, is dus gebleken ijdel te zijn, althans voorshands.

Men treedt meer gematigd tegenover Lutherschen en Stundisten op, doch het stelsel is onveranderd gebleven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen