Voor Kinderen

TWEE WEGEN.

XV.

VERKEERD GEZELSCHAP.

Het hep tegen tien uur in den avond toen de vergadering eindigde. Sommigen gingen, in rijtuigen of sleden naar huis, anderen te voet, doch Gilles merkte op, dat eenigen nog bleven en natuurlijk wilde hij ook weten waartoe.

In een kleinere zaal, dicht bij de groote waarin de vergadering had plaats gehad, stonden een aantal tafeltjes en een groote in het midden. Een aantal kaarsen, die in de lichtkronen brandden, wierpen overal hun helder schijnsel, wat wel noodig was, zooals blijken zou.

De meeste van degenen, die Gilles hier vond, waren jonge menschen uit aanzienlijken stand. Dat bewees hun voorkomen, de bij velen zwierige kleeding, gelijk de fraaie degens en de sjokken met gouden ot zilveren knoppen.

Bijna ieder van het gezelschap rookte uit een lange pijp, zoodat de geuren van de tabak al spoedig het hooger gedeelte van de kamer vervulden. Misschien zal de lezer zich verwonderen over een gezelschap van jonge lieden, die lange pijpen rooken. Doch gij moet weten, dat sigaren destijds onbekend warpn, althans hier te lande. Ieder die rooken wilde gebruikte een pijp. De bekende fabrieken te Gouda leverden aarden pijpen in alle soorten en vormen. De sigaren kwamen later en uit Amerika.

Zoodra de groote zaal ledig was, namen zij die nu in de kleine zich bevonden in groepjes plaats aan de tafeltjes. Een achttal der aanwezigen zetten zich aan de groote. Nu werden door de bedienden spellen kaarten gebracht en weldra zaten de meeste aanwezigen verdiept in het spel. Aan de groote tafel werd een soort dobbelspel gespeeld, hetwelk Gilles echter niet kende.

Al spoedig evenwel werd hem duidelijk uit hetgeen hij om zich heen hoorde, uit allerlei soms ruwe uitdrukkingen, alsook door het goud hetwelk hij op de tafel zag liggen, dat hier allesbehalve om niet gespeeld werd, zooals ten huize van zijn vriend Wiebold.

Deze laatste was hier niet tegenwoordig. Hij had kort geleden een aanstelling gekregen en was dientengevolge naar Den Haag vertrokken. Ongelukkig echter had hij vóór zijn vertrek Gilles met ettelijk andere jongelieden, lichtzinnig als hij zelf, in aanraking gebracht, zoodat deze laatste in groot gevaar kwam de waarheid van het woord te ervaren: kwade samensprekingen bederven goede zeden.

Nu was wel in de laatste weken, zooals wij begrijpen, er niet veel omgang tusschen Gilles eii zijne vrienden geweest, maar toch hadden zij hem niet vergeten. Althans de een vóór, de ander na toonde zich verrast en verblijd hem wcêr te zien, vooral op een plaats als deze, waar men zoo gezellig en vrij onder elkander kon zijn. Nu begreep Gilles ook hoe het kwam, dat hij deze heeren niet in de vergadering gezien had. Zij waren daar blijkbaar eerst laat gekomen en de kaarten lagen hun, wel zoo na aan het hart als dichtstukken en voordrachten.

Hoewel nu Gilles, gelijk een paar anderen, vooreerst enkel toeschouwer bleef, toch kon hij moeilijk het glas wijn dat hem werd aangeboden weigeren; een tweede en een derde evenmin. Ten slotte recht vrolijk geworden liet hij zich overhalen om ook eens een spelletje meê te doen, waartoe de lessen die hij ten huize van Wiebold had ontvangen hem hadden bekwaam gemaakt. Of het nu was, doordat de wijn zijn verstand wat verduisterd had, of wel dat het geluk hem niet diende, zoo als men dit noemde, genoeg in een half uur had onze vriend de twee Zeeuwsche rijksdaalders (/ 5 20) die hij bij zich had, verloren.

Schoon ook wat beneveld door den wijn en de tabaksdampen, die nu heel het vertrek vervulden, toch begreep Gilles opperbest dat hij de kans tegen zich had. Heel graag zou hij het verlorene hebben herwonnen, doch tot zijn schrik hoorde hij het reeds twaalf uur slaan op de groote staande klok in de kamer en van den Domtoren daar buiten. Haastig sprong hij op, greep steek en stok, en zonder zich door het praten der anderen te laten weerhouden spoedde hij zich huiswaarts.

Trouwens, indien onze man gewacht had tot het einde der navergadering, het zou hem een goed deel van zijn nachtrust gekost hebben. Immers, gelijk hem la'er bleek, bleven de heeren soms tot een ja tot twee uur in den nacht bijeen. Men noemde zulk een napret „een losse pijp rooken", om aan te duiden dat het slechts kort duurde, gelijk een los gestopte pijp spoedig is leeg gerookt. Of de benaming juist was, kan de lezer zelf uitmaken.

Toen Gilles te huis kwam vond hij zijn eenige huisgenoote nog op, die zich reeds zeer bezorgd bad gemaakt, dat hem in het late avonduur een ongeval mocht overkomen zijn. Gilles echter ontschuldigde zich met te zeggen, dat de vergadering zoo bijster laat geëindigd was, en hij zelfs nog vóór de anderen was heen gegaan.

In hoever de nicht aan die verzekering geloof sloeg is moeilijk uit te maken. Na twaalven of zehs na elven t'huis komen deed in dien tijd een fatsoenlijk man of vrouw niet dan bij hooge noodzakelijkheid.

Ongelukkig althans voor Gilles, maar misschien ook voor de letterkunde, was er na veertien dagen weer vergadering. Gilles genoot zelfs de eer door twee jongelieden van goeden huize in hun karos te worden afgehaald, wat hem niet weinig vleide, al zag hij zeer goed hoe nicht bedenkelijk het hoofd schudde. De avond werd weder op de gewone wijs besteed, jammer genoeg ook wat het laatste gedeelte betreft, en Gilles was dwaas genoeg ook weer te blijven.

Gij zult u m-i.^schien hierover verwonderen, na al wat wij gf; i: Oord hebben van de goede voornemens, die hij na moeders dood had opgevat. Het was hem daarmede volkomen ernst geweest. Ook na de nieuwe ontmoeting met zijn vrienden had hij, toen de eerste blijdschap over was, zich ernstig afgevraagd, of hij niet groot gevaar liep weer te vervallen tot die ijdele en wereldsche dingen, die hij zich had voorgenomen na te laten. Doch gelijk ook vroeger is opgemerkt, de jonge man vatte al deze goede voornemens op in eigen kracht, zonder te bedenken dat wie zoo doet zeker te zwak zal blijken, als straks de verzoeking en de zonde tot hem komen.

Dat bleek ook hier. Nu zijn hoogmoed gestreeld was door zich te bevinden in zulk een aanzienlijk gezelschap, viel het moeilijk het verzoek of liever de verzoeking om te blijven, te weerstaan. En weder eindigde de vergadering even laat als den vorigen keer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen