Buitenland.

­Duitschland. Een staartje van de zaak-César.

De zaak-César, wiens beroep naar de ge meente Dortmund door het Koninklijk Consistorium niet werd goedgekuerd, blijft in Duitschland aan de orde, ook nadat het hoogste kerkbestuur der Pruisische landskerk dit niet approbeeren door een „Entscheidung" tot een vol­ dongen feit heeft gemaakt. César werd geweerd wegens onrechtzinnigheid; een man van zijpe gevoelens kon de Pruisische landskerk niet dienen, zoo gaf de Oberkirchenrath te kennen. Maar dit neemt niet weg, dat een 147 predi-< kanten van genoemde kerk, die allen hun ambt nog bekleeden, aan het hoogste bestuurscollege hebben te kennen gegeven, dat ïij in hoofd zaak met den predikant César overeenstemmen, ! en dat zij ook voortaan bij hunne ambtelijke werkzaamheid dit standpunt zullen blijven inne-1 men, overtuigd als zij zijn, dat zij op die manier het Evangelie het best dienen.

Wij houden er ons van overtuigd, dat deze " 147 predikanten zoo stout durfden optreden, ' omdat de beslissing van het hoogste kerkbe-i stuur in de zaak-César ja en neen tegelijk bevat. Wij wezen er in dit blad op, dat, schoon 1 de „Opperkerkeraad" te kennen gaf, dat hij een man als César, die zoo onomwonden zijn 1 negatieve gevoelens uitsprak, niet wilde, ditzelfde lichaam tegelijk aan het Koninklijk Conserva torium van Rijnland en Westfalen een berisping toediende, omdat het, toen het eene samenspreking met César hield, uitsluitend had onder-1 zocht hoe deze over de belijdenis der kerk dacht. Hiermede liet dit hoogste kerkbestuur feitelijk de belijdenis der kerk los, en daarom verwondert het ons niet, dat een groot aantal moderne predikanten zich met César homogeen verklaarden.

DePhilippino's, of de bewoners der Philippijnsche eilanden, kwamen na den oorlog met Spanje onder de heerschappij der Vereenigde Staten van Noord-Amerika. Zij hadden allen in naam tot de Roomscbe kerk behoord. Toen echter de Spaansche heerschappij op de Philippijnsche eilanden had afgedaan, meenden velen dat het oogenblik gekomen was, om ook met de Roomsche kerk te breken. Men was toch vrij geworden, en hetgeen onder de Spaansche heersc'nappij ondenkbaar geworden was, ge schiedde nu. Er werd eene onafhankelijke Philippijnsche kerk gesticht.

Deze nieuwe kerk gevoelde behoefte aan een nieuwe belijdenis, zeker overtuigd van de waarheid, dat geen kerk zonder belijdenis kan be staan. Daarom werd het plan opgevat, de belijdenis der nieuwe kerk in het licht te zenden, welke bestaan zal uit twee deelen; het eerste heet: „Het laatste Evangelie" en het tweede: „De ceremonie van het Avondmaal of de Mis." Twee en dertig bladzijden zijn daarvan nu gedrukt en de wereld ingezonden. Zij bevatten de approbatie van den aartsbisschop Aglipay en zijn bisschoppelijke raadgevers, een voorwoord in 26 paragrafen van het Philippijnsche Evangelie.

De aartsbisschop wekt de priesters op tot getrouwe opvolging van de voorschriften. Ieder moet zich beijveren eene vertaling te bezorgen van de belijdenis, in het dialect van de plaats waar hij zich bevindt, „opdat het publiek het zal mogen hooren en verstaan de zuiverheid van onze leer. In plaats van de levens der heiligen en het gebedenboek, moet men de avonds het evangelie van dien dag lezen, het overdenken, en zijn best doen om in practijk te brengen de hemelsche leeringen van den Goddelijken Meester."

De titel luidt als volgt: „Het tot eenheid gemaakte Evangelie, gezuiverd van ketterijen en andere bijvoegselen, en saamgesteld uit de geschriften van Mozes, de profeten en de apostelen." En dan wordt verder de verklaring afgelegd :

„Wij hebben tijd noch moeite gespaard om in de beste bibliotheken van Europa onderzoek te doen; ook besteedden wij veel geld voor het aanschaffen van honderden boekwerken van alle oude en nieuwe scholen en secten, die wij oordeelden noodig te zijn ter raadpleging in onze zwaarwichtige onderneming, om het best mogelijke evangelie voor de onafhankelijke Philippijnsche kerk te verkrijgen."

Wat de inhoud van dit evangelie zijn zal, kan hieruit worden afgeleid, dat de namen en bewijs voeringen van Bauer, Straus, Rénan, Eichhorn en zelfs Voltaire, gedurig gebruikt worden, terwijl de getrokken conclusiën grootendeels met die van deze bekende bestrijders van de waarheid Gods overeenkomen. Dit neemt echter niet weg, dat de Philippijnsche bisschoppen de verklaring afleggen, dat zij Rénan en de anderen niet volgen, omdat deze de godheid van Christus loochenen.

Volgens het „Nieuwe Evangelie" der Philippijnen, waren de evangelisten en apostelen niet onfeilbaar. De thans bestaande evangeliën zijn later te boek gesteld uit de overleveringen van wat Jezus had gesproken en gedaan; van daar dat er zoo veel fouten in gevonden worden. In deze duisternis zal het nieuwe evangelie licht verspreiden. Het onware zal van het ware gescheiden worden, zoodat we eerst in den tegenwoordigen tijd het „zuivere" evangelie krijgen.

Wij lezen althans in het voorwoord: „Met de hulpe Gods tracht de onafhankelijke Philippijnsche kerk te doen, wat tot dusver noch in Europa noch in Amerika is gedaan, namelijk de omwerking van de echte deelen van de vier evangeliën tot een geheel, hetwelk bevat het ware leven en de ware leer van onzen Heere Jezus Christus, tevens gezuiverd van alle bijvoegselen en met elkander strijdende uitdrukkingen."

De tekst van dit nieuwe evangelie bestaat uit gedeelten van Oud-en Nieuw Testament, zoo ingedeeld, dat voor lederen dag een bepaald gedeelte is aangewezen, op het einde waarvan eene korte verklaring gegeven wordt.

In het voorbijgaan zij opgemerkt, dat de Philippijnsche bisschoppen nog zoo ver niet gevorderd zijn In de schrlftcritiek als de predikant der Hervormde kerk van 's-Gravenhage, Dr. Cramer, die Immers In een preekenbundel uitsprak, dat wij omtrent geen enkel woord of daad des Heeren zekerheid hebbeu, dat de Christus zóó gesproken of zoo gedaan heeft, als in de evangeliën beschreven wordt.

Het tot dusver uitgegevene handelt over het Messiasschap, de Eenheid Gods (de leer der Drleëenheid wordt verworpen als een droom der wijsgeeren die Plato volgen), de Vleeschwording van dien eenen God uit eene Maagd, de geboorte van Messias, de jeugd en den doop van Jezus, de verzoeking In de woestijn (als verzoeker wordt een Romeinsch soldaat voorgesteld) en de Bergrede.

Als wij een bisschop ontmoetten, die tot deze nieuwe kerk behoort, zouden wij hem ons leedwezen moeten te kennen geven, dat hij Rome's kerk verlaten had om tot iets te vervallen, dat men den naam van kerk niet mag geven. Aartsbisschop Aglipay is met al zijn volgelingen buiten het terrein van de Chiistelijke kerk gaan staan, al was dit maar alleen door de verwerping van de leer der Drleëenheid. Gelukkig, dat e door Amerikaansche kerken nog op de Philip-­ pijnen geëvangeliseerd wordt. Moge dezer arbeid verhinderen, dat nu Rome van dit terrein is afgedrongen, het ongeloof er vrij spel krijgt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen