Voor Kinderen.

AAN VRAGERS.

Onze lezer L. v. A. doet de vraag, waar hij n den Bijbel kan vinden, dat jenever drinken - ^ iet het misbruik, maar het gebruik — zonde is.

Als men dat letterlijk opvat, dan staat er venmin een verbod tegen het drinken van enever in den Bijbel als tegen het maken van en Zondag tot een werkdag, of het iawerpen an de glasruiten bij iemand. Want jenever, de ondag en glasruiten waren oudtijds onbekend. el spreekt de Schrift van jeneverboomen, aar die hadden niets uitstaande met wat wij enever noemen.

We moeten dus hier, gelijk honderden malen, etten op den geest die uit de Schrift spreekt, n door vergelijking met andere dingen tot een esluit komen.

Nu is het wel bekend, hoe volgeüs de knapste eneesheeren jenever — tenzij dan bij enkele

gevallen in de geneeskunst — het lichaam schaadt en ten verdei f kan strekken. Dit is trouwens bij vele drinkers wel te merken, In elk geval doet de alcohol meer kwaad dan goed. De Schrift, al noemt zij dan ook den jenever niet, spreekt toch van sterken drank, en zegt, dat hij „is woelachtig. Al wie daarin dwaalt zal niet wijs zijn."

Daar wij nu niets tegen ons lichaam mogen doen, het hebben te bewaren als een van God gegeven schat, is duidelijk, dat we ons ook van schadelijk voedsel en drank moeten onthouden.

Daarbij kontt echter, dat blijkbaar het gebruik van jenever velen tot misbruik verleidt, met al de schrikkelijke gevolgen, daaraan zoo vaak verbonden. Ook werkt het voorbeeld van den een soms zeer slecht op den ander.

Er ware nog veel meer te zeggen, maar we hopen dat dit genoeg zal zijn.

Hoe moeten we, vraagt K., ons voorstellen, dat de toestand der Joden was, tijdens zij 70 jaar te Babel in gevangenschap of in ballingschap waren. Het schijnt toch dat zij het daar niet zoo slecht hadden.

Men moet wel bedenken, welk doel koning Nebukadnezer had, toen hij omstreeks 600 v. CM., ZOO vele Joden uit Juda naar Bibel voerde, 't Was niet om hen als misdadigers gevangen te zetten, maar eenvoudig om het bun onmogelijk te maken, nieuwen opstand te ver wekken, wat voor hem, vooral met het oog op Egypte gevaarlijk was.

Natuurlijk kon Babel niet geven wat Jeruzalem gaf. Dat lezen we duidelijk in Psalm Ï37 : I—5:

„Aan de rivieren van Babel, daar zaten wij, ook weenden wij, als wij gedachten aan Sion.

Wij hebben onze harpen gehangen aan de wilgen die daarin zijn.

Als aldaar zij, die ons gevangen hielden, de woorden eens lieds van ons begeerden, en zij, die ons overhoop geworpen ftadden, vreugd, zeggende: Zingt ons een van de liederen Sions;

Zeiden wij: Hoe zouden wij een lied des Heeren zingen in een vreemd land?

Indien ik u vergete, o Jeruzalem, zoo vergete mijne rechterhand zich zelve."

Dit echter zag ten deele op het gemis aan de uitoefening van den godsdienst, daar b.v. het offeren in Babel niet kon geschieden. De vromen voelden zich aliijd vreemdelingen.

In het eerst, vóór nog Jeruzalem was verwoest, bleven de weggevoerden zich verharden, en verwachtten spoedigen terugkeer, in 't welk valsche profeten hen sterkten. De profeet Ezechial getuigde daartegen (bij was onder de weggevoerden) ea ook zoo, schriftelijk, Jeremia, die tevens voorspelde, dat het volk na 70 jaar zou terugkeeren.

Toen Jeruzalem was ingenomen, was alle hoop op spoedig wederkeeren vergaan, en schikte het volk zich in zijn lot. Zij hadden tot profeten en raadslieden Ezechiël en Daniël, welke laatste nog het einde der gevangenschap beleefde.

Naar het uitwendige hadden de Joden in Babel het zeker niet slecht. Zij hadden hun eigen stamhoofden, rechters enz., en leefden onder hun eigen wetten, in de plaatsen hun aangewezen. Daar kwamen velen tot welvaaart, verkregen bezittingen en hadden knechten. Dat cok Joden tot hooge posten werden bevorderd zien wij aan Daniël en zijn drie vrienden. De Joodsche koning Jojachin werd uit zijn gevan genschap bevrijd en vriendelijk aan het ho van Bibel opgenomen. Ook in hun godsdienst werden zij vrijgelaten.

Het beste bewijs dat de Joden het in Bibel niet slecht hadden, is wel dit: Toen aan't eind der zeventig jaar, koning Cyrus, de Fersiaan, het volk vrijheid gaf naar Jada terug tekeeren, maakten slechts een goede veertigduizend van die vergunning gebruik. Later volgden nog een vijfduizend. Velen die alleen op het uiterlijk zagen, hadden het zoo goed in Babel, dat zij daar liever bleven, dan naar het land weder te keeren dat nu zoo lang woest had gelegen. Later zien wij uit Ester's geschiedenis, hoeveel Joden er buiten Palestina woonden, tot in het verre Perzië toe.

Een derde vraag eindelijk van H. luidt: Wat moet ik er door verstaan, als men spreekt van de „Oude wereld, " of heeft dat meer be teekenissen?

Zeker beteekent die uitdrukking velerlei: n den Bijbel beduidt het de wereld voor den zondvloed. Zoo lezen we in 2 Petrus 2:5:

„En de oude wereld niet heeft gespaard, maar Noach, den prediker der gerechtigheid, zijne acht zielen bewaard heeft, als Hij den zond vloed over de wereld der goddeloozen heeft gebracht".

Verder kan men er onder verstaan de landen rondom de Mtddellandsche Zee, die saam het Romemsche rijk vormden, vooral dicht vóór en tijdens het begin onzer jaartelling.

En eindelijk heet men „Oude wereld" de aarde voor zoover die aan de beschaafde vol ken bekend was vóór de ontdekking van Amerika, (dat dan ook de Meuwervereldheet), das vó6t de vijftiende eeuw.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen