Voor Kinderen.

KERSTFEEST.

Aan het einde des jiars, in den donkersten tijd, vieren wij een feest dat herinnert hoe:

„daar is in 's werelds duistre wolken Een Licht der lichten opgegaan, ”

Al kan niemand met zekerheid zeggen, wanneer het de juiste dag zou zijn ter herdenking van Christus' geboorte, toch ligt er in het vieren van dien dag aan het eind des jaars, als de natuur zoo weinig licht geeft, aldus een schoon en duidelijk zinnebeeld. Is het op aarde duister, uit de hemelen komt het licht. Een gloed van stralen omluisterde de engelen, de heerlijkheid des Heeren omscheen de herders, dis waakten In het veld, in den nacht toen het Licht der Wereld in da wereld kwam, het Waarachtige Licht, tot verlichting der volken.

Kerstfeest, Christusfeest, zoo noemen wij de dagen van 25 en 26 December, om aan te duiden, dat we dan de geboorte van den Heere Christus herdenken. Dat is de groote heerlijke gebeurtenis waarop dat feest lust, die het geheel vervult.

Zeker er zijn kinderen en ook groote menschen, wier hart op Kerstfeest van velerlei andere dingen is vervuld. Ook bestaan er zelfs allerlei boeken, die men wel eens „Kerstverhalen" noemt, omdat ze of op Kerstfeest als geschenk worden gegeven, óf omdat er iets in staat, dat op dat feest betrekking heeft. Maar goed beschouwd, is er toch maar één Kerstverhaal, n.l. dat van de geboorte onzes Heeren, zoo als daarvan gesproken wordt in het Evangelie van Lukas, het tweede hoofdstuk.

Al ken iK lang niet al de jonge lezers van De Heraut, dit weet ik wel, dat menig jongen of meisje, Lukas 2 geheel of gedeeltelijk kan opzeggen. Dat nu is zeer goed, maar toch, vrienden, al kent ge misschien nog veel meer uit den Bijbel, de hoofdzaak is niet of ge dat al in het hoofd, maar of ge het in het hart hebt. Zoolang we alleen de les geleerd hebben, hoe goed dat ook zij, hebben we nog niet genoeg. Dat bezitten we eerst, wanneer Hij, die in Bethlehem als de Zoon des menschen, de Zaligmaker, werd geboren, ook in ons geboren is en, gelijk de apostel Paulus zegt, door het geloof in onze harten woont, zoodat wij Hem lief hebben, omdat Hij ons eerst heeft lief gehad.

Dat het nu niet bij alle menschen en kinderen zoo is, weten wij, ook al heeten velen Christenen. De Heere Jezus zelf heeft, toen Hij als de groote Leeraar het land doorging, gezegd, dat velen wandelen op den breeden weg die voert naar het verderf, en weinigen op den smallen, die ten leven leidt. Maar dezelfde Heere Jezus heeft ook gezegd: „Ik ben het licht der wereld. Die Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen, maar zal het licht des levens hebben. En zoo blij'Kt dit er groote blijdschap kan zijn, gelijk de engel zeide, namelijk voor allen, die nu zij het licht hebben, gelooven in het Licht, en alzoo kinderen des Lichts zijn.

Zulke kinderen hoop ik, dat de Heere Jezus ons allen maken zal. Dan is het voor ons straks waarlijk Kerstfeest, en onze vreugd is een gegronde, ware vreugde, die ook eeuwig is, en nog duren zal als er nooit meer Kerstfeesten zullen worden gevierd.

Nu drie eeuwen geleden leefde in Nederland een godvreezend man, die schoone verzen heeft geschreven. Eén daarvan wil ik ten slotte hier laten volgen. Want al is zijn gedicht oud, het blijft altijd nieuw, omdat het lingt van hcïrlijke, eeuwige dingen, van het goed dat nimmermeer vergaat.

Geef Heer dat ik naar Bethlehem reize, EQ naar Uw woning wórd' geleid. Die worde mij dan ten paleiie Waar zetelt uwe heerlijkheid.

In dat paleis zal ik dan zingen , Op koninklijken toon bet lied Van allen die uw kribbe omringen; Die buiten zijn, die kennen 't niet.

Wat vreugd daar heet is schijn van vreugde: Het flik'ren van een doornenvlam. Die maar een korte tijd verheugde Eo in verdriet een einde nam.

Het hart heeft in dat lachen smirte, (Zoo is de gal met zoet vermomd). Wanneer er oprijst voor het harte De wisse rekendag die komt.

Mijn vreugd zal steeds en steeds weer vreugd zijn. Een vreugd die Jezus zelve zendt; Mijn jeugdig hart kan nu verheugd zijn, In blijdschap die wel nimmer endt.

Wie draf verkiest en slavernije. Dat hij vrij om de wereld ding, Maar gun dat ik de lekkernije Van 't jeugdig leven pluk en zing.

Doet iemand zorg of jaren beven Verteert bem kommer of verdriet, Hoe wonderwel lust mij het leven: Ik weet van zorg of kommer niet.

Mijn jeugdig hart wil aan geen banden. Het schrikt voor kommer, zorg of pijn. Dus geef ik dat in Jezus handen. Dat 'k altoos vrij en blij moog zijn.

AAN VRAGERS.

Op de vraag van A. D. diene tot antwoord dit:

De profeet Daniël heeft, zoo als uit Dan, 1:21 blijkt, ook nog geleefd onder koning Kores of Cyrus, den vorst van Perzië, welk rijk dat van Babel had overwonnen. Deükelijk was het Daniël, die Kores wees op de voorspellingen die twee eeuwen geleden omtrent hem gedaan waren, en zoo het middel was tot den terugkeer der Joden naar hun land.

Waarom hij zelf niet meeging ? Wel, we weten uit het boek dat naar hem heet, dat hij een zeer hoog staatsambt bij de Periische koningen bekleedde, en even gezien was als later de oodsche schenker Nehemia. Zulk een man kon moeilijk gemist worden, en kon, als hij bleef, voor zijn volk, in zijn hooge betrekking, zeer nuttig zijn. Daarbij was Daniël destijds reeds zeer oud, tachtig jaar of meer. Ook dat kon reden zijn, dat hij de reis niet meer ondernam. De eerste reden zegt echter reeds genoeg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen