Voor Kinderen.

GELOOF EN MOED.

X.

ONTDEKKINGEN.

Zoo had Gilpin alle gelegenheid om, gelijk ij gewoon was, eens naar de omstandigheden e vragen, waarin het gezin verkeerde, en ook og over hooger en gewichtiger dingen dan e aardsche te spreken. Dus kwam hij te weten, at het op de hofstee niet te best ging wat de ingen van dit leven betreft, en dat daarbij lleen de vrouw lust had tot nog andere en etere zaken, dan het tijdelijke ooit geven an. Haar man zorgde op zijn wijs voor de zaken, eefde ook niet slechter dan anderen, maar zijn ngeluk was, dat hij maar al vaak een bezoek racht aan een gehucht, een half uur ver, of iever aan de herberg die daar was. Gilpin kende e plaats, wijl ook de kerk zich daar bevond, aarin hij meermalen had gesproken. Haar man, oo zei de vrouw openhartig, kwam in de erk als er dienst was, maar wel zoo lief in de kroeg.

Nog eenigen tijd bleef de predikant in gesprek et de huisvrouw, die gaarne haar hart voor em uitstortte. Blijkbaar had zij veel verdriet ver het gedrag van haar man, die, schoon niet

bepaald slecht, toch door «in dronkenschap Teel verwaarloosde. „Wij gaan hard achteruit", «prak de vrouw, „en 't is de vraag, of wij 't volgend jaar nog op deie hofstee luUen zitten".

„Stel dat in des Heeren hand'*, «ei Gilpin, die bespeurd had, dat de vrouw dit zijn woord zou verstaan, „en tracht intusschen alles te doen, om uw man van zijn booze gewoonte af te brengen".

„Zoudt gij er hem ook niet eens over willen ipreken? " vroeg de vrouw.

„Zeker".

Op dit oogenblik kwam de man terug met de boodschap, dat het bed gereed was. Gilpin haastte zich mee te gaan, en weldra lag hij warm gedekt op het eenvoudig leger van stroo en bladeren. Zeker had hij het vaak beter gehad, maar toch kon hq ook nu God danken, die hem in den sneeuwstorm den weg naar deze afgelegen plek had doen vinden, waar hij zoo gastvrij was opgenomen.

In het eerst kon hij den slaap niet vatten. Dat kwam minder door de vele geluiden, die uit den stal vlak bij tot hem doordrongen, dan wel door de vele gedachten die hem bezig hielden. Hij verlangde zoo vurig, dat het onder de arme bevolking van dit noorderland anders mocht worden, dan het nu al zoo lang was. Dronkenschap, gevechten, eindelooze twisten en groote onkunde, waren overal te vinden, maar de vreeie Gods zelden, Hoe zou da verandereD, daar leeraars en onderwijzers overal ontbraken? Toch wilde hij met 's Heeren hulp volhouden zoolang hij kon. Eens ^ou een betere tijd aanbreken, die dan ook later gekomen is. Zoo beval hij dan zijn werk, de huisgenooten en zichzelf in de zorg des Heeren en sliep weldra in.

De vermoeienissen van den dag deden hun uitwerking, en de' winterzon had reeds meer dan een uur geschenen, toen Gilpin ontwaakte. Hij vond zijn ontbijt gereed staan en beneden reeds ieder aan 't werk, behalve twee kinderen, aardige jorgens, die in de kamer zaten te spelen. De dominee was een vriend van kinderen en zoo raakte hij weldra druk met hen aan de praat.

„Kun jelui al lezen? ", vroeg hij eindelijk.' „Neen", zeiden ze allebei, „maar de meester zal het ons leeren".

„De meester? Is hier dan een school? "

„Neen naar de meester komt soms hier".

De predikant begreep dat niet recht, maar toen moeder in de kamer was gekomen, ging het beter. Zoo kwam hij dan te weten, dat in het gehucht waarvan wij gesproken hebben, dicht bij de kerk, de koster woonde. Deze was tevens klok luider en doodgraver maar wijlde drie vakkeu saam nog lang niet het noodige opbrachten om van te leven was hij er nog schoenmaker bij en verstond ook het herstellen van paardeatuig en ander lederwerk. Daarmede viel in deze streek vrij wat te verdienen; alleen maar, de klanten woonden verbazend ver uiteen. Daarom de< 2d hij van tijd tot tijd een rondreis door de streek, en bleei dan overal waar werk voor hem was zoolang totdat dit was verricht. Nu kende de man, en daarom had hij het kosterschap verkregen, ook een weinig lezen en j schrijven. Daardoor kon hiJSdesnoods ook nog als onderwijzer dienen. Vele boeren maakten daarvan voor hun kinderen gebruik. De meester bleef dan soms wel een veertien dagen op dezelfde hofstee, lapte schoenen, bracht tuig of zadel in orde en onderwees de jeugd. Tot loon had hij viij eten en drinken en zooveel geld als de boer missen wou. Vroeger had men aan zoo iets zelfs niet gedacht, en groeiden de kinderen ei^en onwetend op als indertijd hun ouders. Doch sinds de Hervorming ook hier was doorgedrongen en er althans bij eenige een vragen ontstond naar Gods Woord, had men begrepen dat lezen toch een mooie kunst is. Ook schrijven bleek voor vele dingen nnttig te zijn. En zoo had dan de schoenmaker ook onder de j^ugd werk gekregen. Dai het echter nog niet veel gaf, is licht te begrijpen.

Toch verheugde Gilpin zich toen hij he hoorde. Er was dan althans lust ontstaan tot iets beters dan drinken en vechten. Hij praatte nog wat voort met de kinderen, ^ bet deed hem leed te bemerken dat hoewei zij als Christenkinderen gedoopt waren zij toch nog van Christus hesl weinig gehoord hadden, en ter nauwernood wisten wie de eerste mecschen geweest waren. Moeder vertelde hun nu en dan wat, mxar daarbij bleef bet dan ook.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen