GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Voor Kinderen.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Voor Kinderen.

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

AAN VRAGERS.

„Zooals ik onlangs hoorde", schrijft W. R, , „leest men op het zegel der Ned. Herv. kerk te Appiogadam, deze woorden: „Jesus Ch> istus Pelicanus noster". Dit moet beduiden, hoorde ik: Jezus Christus onze Pelikaan. Wat kan bier de pelikaan bij beduiden? "

Het is bekend, dat de pelikaan een zwem* vogel is, die van visch leeft. Als hij de gevangen visch niet dadelijk eten wil, bewaart hij die o. a. voor zijn jongen in een zak, die zich onder den bek bevindt, en een roode kleur heeft. Dit gaf aanleiding, dat men oudtijds meende, dat de pehkaan in geval van nood zich de veeren uit de borst plukte, en dan haar jongen voedde met baar bloed. Zeer dikwijls ziet men dit op 3ude platen, in gevels enz, voorgesteld. Ook dichters spreken er vaak van. Zoo eindigt zeker vcrs[:

Als pelikaan zijn bloed Wou voor zijn jongskens geven.

Nu weten wij, hoe de Schrift legt, dat Christus de gemeente gekocht heeft met zijn bloed, en dat de zaligheid is door bet geloof in dat bloed. Daarom achtte men vroeger den pelikaan ook een zinnebeeld van Christus, en wordt in oude roomsche kerstliederen van Christus als de Pelikaan gesproken. Zoo kon Jat ook geschieden, op het ouden zegel, waarvan onze lezer spreekt. Iets oneerbiedigs ligt hierin volstrekt niet, evenmin als in zoo menig ander beeld. Alleen is het in dit geval niet juist. Want dat de pelikaan haar jongen met haar bloed voeden aou is eenvoudig een fabel.

Dezelfde lezer vraagt:

Somtijds vindt men in tijd8chriften, , op zakjes enz. gezegden of spreuken, die niet in letters maar met allerlei figuren zijn aangeduid welke men dan moet raden. Waarom wordt dit een rebus genoemd?

„Rebus" is een Latijnsch woord en de zesde naamval meervoud (in het Latijn hebben de woorden zes naamvallen) van JRes d. i. zaak of ^ zaken.

Nu meer dan drie eeuwen geleden verschenen in Frankrijk boekjes, die allerlei aardigheden

bevatten, al waren de grappen die er in verhaald werden niet altijd kiesch, noch de boekjes aan te bevelen, 'Zij droegen den titel: De rebus quae gerunier, wat seggenwil: Over de dingen die gebeuren, of anders: Wat er al zoo voorvalt. Bij verkorting van den titel noemde men zulke boekjes eenvoudig „De Rebus" en later werd dit enkel Sebus. Dit duidt dan aan dat bij den eersten blik de beteekeois niet duidelijk is, net als in die oude boekjes veel gezegd werd, dat mea liefst bedekt uitdrukte.

B. te D. schrijft: In Lukas 17 vs, 8 wordt gesproken van een dienstknecht, die zich omgordt als bij zijn heer gaat dienen. Wat wordt hiermee eigeolijk bedoeld?

Wij lezen in Lukas 17 vs, 7, 8 waar de Heere Jezus een beeld gebruikt dit: „En wie van u heeft eenen dienstknecht, ploegende of (de beesten) hoedende, die tot hepi, als hij van den akker inkomt, terstond zal zeggen: Kom bij en zit aan. Maar zal hij niet tot hem zeggen: Bereid wat ik te avond zal eten, en omgord u, en dien mij, totdat ik zal gegeten en gedronken hebber; en eet en drink gij daarna?

In het Oosten droegen zoowel de mannen als de vrouwen lange kleederen, die veelal bijna den grond raakten. Dat was natuurlijk dikwijls lasüg wanneer men snel wilde looppc of veel weik doen dat beweging eischte. ID zulk een geval deed de gordel dienst, die om de lendenen sloot. Men kon dan de kleeren optrekken, tot zij niet meer hinderden, en met den gordel beletten dat zij weer zakten. Van daar de bekende uitdrukking: „de lendenen omgorden". In de teksten bier genoemd wordt van iemand gesproken, die van den akker komt, en nu eten wil, wat natuurlijk niet zoo heel lang wachten kon. Zijn knecht moet zich omgorden om te vlugger het bevel van zijn meester te kunnen uitvoeren.

In een oud boek met gedichten van Ds. Schutte staat ook het volgende:

Deez' majesteit ontstelt Den allerstoutsten beid Van Migdal-Eders herderswacht, O allervreeselijkste nacht. Uier geldt noch moed noch kracht.

Wal beduidt dit?

H.

£r is hier sprake van de verschijning der engelen in de velden van Ephrata, toen de Heere Jezus werd geboren. De ontsteltenis de' herders wordt hier door den dichter geteekend.

Van Migdal-Eder leest men in Genesis 35 : 21.

Het woord beduidt: Vectoren. Er was daar dus een op een heuvel gebouwde wachttoren, die diende om er de wacht te houden als de iudden rondom graasden, en hen tegen wild gedierte en roovers te beschermen.

Nu lezen we in Genesis 35 : 19, 20, 21 Alzoo stieif Rachel; en zij werd begraven aan den weg naar Ephrath, dat is Bethlehem £a Jacob richtte een gedenkteeken op boven baar graf; dat is het gedenkteeken van Richels graf tot op dezen dag. Toen verreisde Israel; en hij spande zijne tent op gene zijde van Migdal Eder.

Hieruit blijkt, dat Migdal-Eder niet ver van Bethlehem lag, gelijk ook later daar een Migdal Eder wordt vermeld. Jacob reisde toen van Bfthel naar Hebron.

't Zal nu wel duidelijk zijn, wat met de herderswacht van Migdal Eder en met heel het vers van Ds. Schutte wordt bedoeld.

HOOGENBIRK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 4 februari 1912

De Heraut | 4 Pagina's

Voor Kinderen.

Bekijk de hele uitgave van zondag 4 februari 1912

De Heraut | 4 Pagina's