INGEZONDEN STUKKEN.

(Buiten verantwoordeiifkheid van de Redactie)

Bij de bespreking van de brochure van Ds. Diermanse verklaarde de recensent het aangevallen boekje van Ds. Stigter „Geschiedenis onier Vaderl. Kerk" niet te kennen. Verleden week zeide Prof. Bonman hetselfde in „De Baïuin". Het boekje is dan ook een populair geschrift, dat er geenerlei aanspraak op kan maken dat een professor het ook maar zou inzien. Toch is het een zeer gevaarlek boekje. Een boekje dat 142 bladz, groot is en toch voor slechts 50 et. wordt aangeboden; misschien daaraan voornamelijk dankt zijn enorme ver spreiding — het beleefde binnen zeer korten tijd 'n 2en druk — en in elk geval onder onze Herv. broeders grooten opgang maakt. En waar de schrijver nu handelt over afscheiding en Doleantie, en over wat hij tusscben aanhalings teekens noemt „de Geref. Kerk", daar spreekt zich uit in zijn woord zulk een afkeer van die drie, dat zijn boekje haast geschreven schijnt om de Herv, jengd toch maar vóór alles weerzin in te boetemen tegen de afscheiding die „zonde" was (bl. 95); tegen de 80 kerkeraads leden van '86, die „schuldig" stonden (bl. 113) en tegen de „Geref Kerken" die dezen naam „wederrechtelijk" dragen (bl, 116). Ea dit gaat nu bovendien gepaard mat 'n verdraaiing van de waarheid die ergernis wekt. „De kerkeraad" zegt Ds. S. (bl. 112 V.) heefc een nieuwe be paling in 't plaatselijk reglement op 't beheer gemaakt, om meester te blijven van de kerken en kerkelijke goederen, als men straks uit de kerk zoude gaan. Toen heeft 't Classicaal Bestuur de 80 schuldige kerkeraadsleden geschorst ie bun ambt, niet omdat zij geweigerd hadden de attesten van zedelijk gedrag af te geven . , Men spreekt dus onwaarheid als men zegt, dat de 80 kerkeraadsleden om hun geUowwheid aan de belijdenis zijn geschorst. [Ds. S. cursii/eeri] N«eD, de waartieid is deze; net Class. Bestuur heefc den geheelen toeleg dezer mancen ingezien om door de cieusre bepalins in 't reglement op 't beheer de goederen der Herv. Gemeente van Amsterdam in handen te brengen van een partij; het heeft geoordeeld dat zij ahoo op droevige wijie misbruik maakten van het vertrousiren der gemeente en zich schuldig maakten aan een er gerlijk vergrijp in de uitoefening van buc kerkelijke betrekking en ben diensvoSgens geschorst op grond van art. 3 van het Rejjl. voor Kerkelijk Opzicht en Tucht.

Zóó wordt de waarheid verdraaid. Zóó wordt er met de waarheid gespeeld. Zóó wordt waar heid (4e beheerskwestie geschoven voor de attestenk westit) met (7»ivaarheid doorééo gemecgi. Ds. S. doet niets dan herhalen wat Dr. Kuyper als opinie van de tegenstanders der Doleantie aldus weergeeft (Het conflict gekomen II bl. 24): „De weigering der attesten heeft met deze schorsing niets te maken"; maar is deze stelling door Dr. K. niet voldoende es afdoende weerlegd (de bl, 24, 25, 40 e. e.)? Weerleggicg kan hier natuurlijk niet in den breede worden gegeven; een geschiedenis der Doleantie - moest coodig worden geschreven, Maar dit boekje dat veel kwaad doet (ook om zijn verregaande lijdeüjkbeidstheoricën, bl. 1441) moet toch als onhistorisch worden gesigoaleero; en ten zeerste moet het betreurd dat een Theol. Dr., Dr. P. J. Kromsigt, in 'n voorrede het geEchtift vaa Ds. S, warm aanbeveelt en durft zeggen dat het met „zooveel liefde tot de waaiheid geschreven is".

K.

I.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen