Buitenland

Duitschland. De „Gemeinschaften" het Koninkrijk Saksen.

Den 2ïsten en 23Sten April hielden de „Geeinschaften" der landskerk van het koninkrijk aksen te Chemnitz bij Dresden hare jaarlijkche conferentie. Niet vele kerkelijke samenomsten trekken zulk een groot getal deelemers. Meer dan 3000 menschen vulden de aal, en hoevelen geen plaats konden krijgen, ermocht men niet te tellen. Zij kwamen allen it Saksen; het waren bijna uitsluitend kleine eden, die hunne spaarpenningen aangesproken adden om de vergadering bij te kunnen wonen. en had niet de minste moeite gedaan om enschen tot deze vergadering te lokken; het as de liefde tot de zaak des Heeren, die hen e zamen bracht; het zingen van dezevergadeing was vol bezieling, en men luisterde met inge~ pannen aandacht naar de voordrachten. Een 60 Gemeinschaften hadden vertegenwoordigers aar de conferentie gezonden. Deze godsdientige vereenigingen zijn alle aan den Saksischen Broederraad" aangesloten; 22 „Gemeinschaftsleger" en een secretaris worden door haar ezoldigd; zeven Gemeinschaftshuizen staan op aam der Gemeinschaftsvereenigingen; bovenien worden vele zalen door leden ter beschiking van het vereenigingsleven gesteld. De roederraad heeft een eigen boekhandel te hemnitz, die zorgt dat de leden van goede ectuur voorzien worden; diezelfde boekhandel erzendt elke week 30.000 Zondagsbladen. Wat et inwendige leven dier gemeenschappen aanaat, kan gezegd worden dat zij steeds meer groeien, zich steeds beter organiseeren; dat zij ehalve hunne eigen vergaderingen nu eens ier en dan weder daar conferentiën houden, ie door iioo—600 menschen worden bezocht. Het is eene beweging die zich krachtig ontwikkelt en reeds vaste vormen aannam. Wanneer de Landskerk ophield te bestaan, zouden de Gemeinschaften de taak der kerk in vele plaatsen kunnen opnemen. Maar de Gemeinschaften zoeken den ondergang der Landskerk niet; zij willen haar verbeteren, en uit het Saksische volk redden wat te redden is. Dit wordt door de leiders der landskerk gewaardeerd; daarom wordt er in de landskerk wel voor de Gemeinschaften gebeden; ook werd het opgemerkt, dat bij de jongste conferentie te Chemnitz de superintendent der stad mede op het podium gezeten was. Bovendien werd, daar de conferentie hare vergaderingen met het vieren van des Heeren Avondmaal wenschte te besluiten, eene kerk in de stad Chemnitz daarvoor be* reidwillig ter beschikking gesteld.

De vergadering is slechts door één kerkgenootschap officieel begroet, en wel door een vertegenwoordiger der Hernhuttersche Broedergemeente. Deze sprak over het verleden der Broedergemeente, welke gemeenschap een toevluchtsoord geweest is voor de geloovigen, toen dezen geen voedsel konden vinden in de kerken die door het rationalisme beheerscht werden; waardoor zij vele kinderen Gods rondom zich verzamelde. De Gemeinschaften hadden de erfenis der Broedergemeente aanvaard, wiardoor zij in een uit een godsdienstig oogpunt armen en kranken tijd, geroepen waren het oude Evangelie vast te houden. Niet zonder weemoed kon men dezen vertegenwoordiger der Broedergemeente aanhooren, want onwillekeurig kwam het voor den geest wat de Broedergemeente eenmaal was, toen zij aan het kruis van Christus vasthield, en wat zij nu geworden is, nu het modernisme in haar overheerschend werd. Het was, alsof de vertegenwoordiger der Broedergemeente gekomen was om de Gemeinschaften toe te roepen, al kwam dat woord niet van zijn lippen: „Houdt wat gij hebt, opdat niemand uwe kroon roove, "

Het was op deze vergadering ook karakteristiek, dat zoowel in de vergaderingen van „Vertrauensmanner" als bij de openbare samenkomsten, zooveel niet predikanten tot sprekers waren gekozen; een boekhouder, een bakker en een postbode voerden het woord, en het was verrassend, hoe goed naar vorm en inhoud zij dit deden. Op andere vergaderingen van dergelijken aard spreken in Duitschland uitsluitend predikanten.

Maar dat alles neemt niet weg, dat, hoe wij ons verheugen, dat de „Gemeinschaften" aan de geloovigen het zielevoedsel bieden waar de officieele kerk het niet geeft, wij ons nog meer zouden verblijden, wanneer de hand aan den ploeg geslagen werd om tot een beginsel van de reformatie der Landskerk te geraken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen