Voor Kinderen.

„NOBLESSE t¥ OBLIGE".

I.

ROBERTS EIGENDUNK.

Robert kon door zijn helder verstand eer en vlugger opschieten bij de verandering van onderwijs, maar in plaats van naar zijns ooms raad te hooren en zich van meet af op alles toe te leggen, dacht hij aan allerlei vermaken, of zette plannen op touwooréen schitterende toekomst; en werd krelig, als oom hem er op wees, dat hij door ijver en trouw bij zijn lessen en nauw lettendheid bij het hem toevertrouwde kantoorwerkje moest bewijzen, dat hij een degelijk man wilde werden.

„Joegen, span j; in, en met Gods hulp word je een flink koopmac; en wie weet, later heet ome ft-ma aset meer Torpe en Zoon zooals nu, maar Torpe en Dévereux, wat zou jï daarvan «eggen ? “

„Wel vader, " tiep Charles ongewoon levendig uit, „dat zou ik heerlijk vinden, Rob is zoo vroohjk en gezellig, ik wil levenslang met hem zaken doen.“

Robert bewaarde een minachtend stilzwijgen en begreep niets van het genot, dat er voor Charles in gelegen' was, om eenmaal de zaak zijns vaders te mogen voortzetten.

„Veibeeld je eens Lüy, wat oom mij zei; ik ZOXSL met Charles later zaken doenl Hè, jï 't land afreizen om koten in te slaan, elieniaDge brieven naar Amerika en naar Rusland schrijven, den andeten jongens vragen boe het hier es eide/s met den oogst staat en verder op een kantoor zitten maffen, ik wou nog liever! Neen, ik ga in het leger of naar de vloot; en als er dan maar oorlog komt, zal je van mijt: dapperheid in de nieuwsbladen leeen. Of ik ga saar Oxfotd en studeer S.aathuishoudkunde en wotd over een jiar of wat eerste minister; of ik ga met eenige van de flinkste dagloocers van hiet naar Amerika, koop een stuk grond en leg een hoeve aan; dan verkoop ik de oogsten en met dit geld koop ik debezi'ti'gen van ons voorgeslacht in F ankrijk terug en dan laat ik daar of hier waar gij kiest, een mooi kasteel bouwen en jij gaat alle dagen u'trijden met de vier; in een zijden japon; j«, j . ! 's winters in een flaweelen met bonten rand, en ons wapen staat op de portieren van de koets geschilderd; en ....

„Maar Rob, als je cu niet goed leert en hard werkt, zooals Cüarles doet, dan kan daar toch niets van komen; dat zeggen O jm en Tante ook zoo dikwijls", antwoordde Lily.

„Oozin Llly, dat is alles goed en wel voor de Torpe's maar niet voor een Dé'creux; dat moest je cu eens eindelijk begrijpen".

Lily zuchtte en Robert ging naar het kantoor,

II

LILY'S SCHRIK.

„'t Gaat niet langer zoo, Robert", zegt de d predikant op zekeren morgen, toen de kna< > p d alweder, noc^ zijn lessen had geleerd, noch zijn z werk gemaakt. „Je zult me noodzaken \i oom over je te spreken, bovendien denk eens enkele oogeublikken na; hoe kun je voor God ver­ d antwoorden, je ongehoorzaamheid tegenover g mij, je ondankbaarheid jegens je goede bloedverwanten, en niet het mtnst je telkens oveitreden van Gods gebod: Gij kinderen zijt.., ”

„Dominee wilt u dadelijk bij pachter Johns komen, zijn vrouw is stervende en heeft reeds tweemaal naar u gevraagd", ceide de dienstbode, die binnen was getreden, omdat haar herhaald kloppen niet beantwoord was.

„Wetkt ijverig voort, jongens, ik moet mij verwijderen, doch zal heden namiddag jullie les geven; naar die arme vrouw Johns moet ik nu dadelijk gaan”.

Nauwelijks zijn de jongens alleen, daar roept Robert uit: „Leuk, Charles 1 jongen, kijk niet zoo suf in je boek; jij hotfc niet harder te werken, omdat de dommee wegging; 't lijkt er niet naar; ga wat mee in den turn; dan een flinke loop naar F. en terug; vanmiddag moeten we in dit hok lang genoeg zitten brommen.”

„Neen, Rob, we moeten deze taak afmaken; ij moet nog veel inhalen; laat ik wat voor je opzoeken, datt ben je met dat Fiansch gauw klaar als de dominee thuis komt, kan hij weer tevreden over je wezen, en vader zou".... Charles voleindigde den voltin niet, want Robert was onderwijl de studeerkamer leeds uitenden tuin ingegaan.

Pas tegen 't avondeten komt Robert thuis; N — T«nte ontvangt hem met enkele vriendelijke — terechtwijzingen, waarnaar hij ter nauwernood te luistert; Oom leest een brief van den piediknot voor, hem door Charles medegebracht; daaruit verneemt de heer Torpe «eer veel over de luiheid en dwaasheden van Robert, terwijl de leeraar hem verzoekt tijn neef te straffen voor de opzettelijke ongehoorzaamheid van heden.

„Robert, joegen, dat kan zoo niet langer. Ge moet u beteren; ae overtreedt Gods gebod «n eert hen niet die Hij over je gesteld heeft. Daar kan geen zegen op rusten; je weet toch dat God je kracht en volharding wil ge7en om het goede te doen, alsj« het hem vraagt; maar je bidt, vrees ik, zelden anders dan met ons en aan tafel. Antwoord mij, Rob”.

„Wel oom, ik haat al dat leeren; dat is goed voor uw j ongens; Charles zal toch levenslarg op een kantootkruk zitten; maar ik, ik moet de wereld in. Ik moet papa's naam en geslacht eere aandoen en voor Lily zorgen, dat zij een groot huwelijk doet, daatom wil ik niet langer”

„Robert, luister oplettend.”

Ooms toon klonk gestreng, dat was de knaap niet van hem geweon; onwillekeurig zag hij hem nadenkend aan, en begreep eensklaps voor het eerst, dat hij mit den heei Torpe, hoe goed en vriendelijk ook, geen loopje kon nemen.

„Gij zijt mijn neef, ik behandel u als mijn toon, daarom past u stipte gehoorzaamheid, gelijk ik die van mijn kinderen eifch en die Lily uw tante en mij als een lief dochterke ook betooDt. Uit niets is nog uw aanleg ge' bleken, noch voor studie, noci voor leger of vloot; alleen zijt ge lenig van lijf en vlug van begrip, doch hierop laat ge ook alles aan kome»; van volharditig bleek nog niets. Als ge een jaar bij den predikant degelijk geleerd hebt, trouw liet blijkea bij de werkjes op mijn kantoor n opgelegd, dan zal ik zien wat ge wordtn kunt; ik zat de kosten niet ontzien, voor den eenigen zoon mijner dierbare tweelingzuster. Nu blijft ge buiten de lesuren op uw kamer; maakt het achterstallige werk en ook het opgelegde strafwerk af, en van de wijze waarop gij dat doet, zal de duur uwer opsluiting afhacgen“.

„Annie' (lierbij weodde de hser To? pa zich tol zijn viouw), „zal je Robert van hetnoodige voorzien ? “

„Ziker Arthui“.

„Ga met uw tante mede" kloek het kort; en met een bevelend gebaar wees Roberts oom naar de kamerdeur.

Mevrouw Torpe was verstandig genoeg om geen woord bij de vermaning van haar echtgenoot te voegen, zij zag dat zijn woorden en handelwijze indruk gemaakt hadden op het bewegelijke gemoed van den trotschen knaap en dien indruk wilde zij niet verzwakken. Zwijgend regelde zij alles en verliet Robert, na hem zijn bijbeltje, ui» de huiskamer mtde genomen, in de hand te hebben gegeven drukte zij met een traan in het oog een moederlijken kus op zijn bewolkt voorhoofd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen