Buitenland

Duitschland. Uit de Broedergemeente. •VVij deelden mede, dat de directie der sEvang. Brüder-Unitat«, wij zouden spreken van de Broedergemeente, in Duitschland eene advertentie in de Christl. Welt liet plaatsen, waarin een leerkracht gevraagd werd voor het padagogium te Niesky en trokken daaruit de.conclusie, dat de Broedergemeente, de onder'wijzers voor hare school onder de geestverwanten van het moderne blad de Christl. Welt zoekend, daardoor bewees, dat zij den band met haren stichter Graaf von Zinzendorf en met haar verleden doorsneed. De directie meent echter, dat men te ver gaat als men dit besluit uit haar doen trekt, daar zij niet alleen in de Christl. Welt., maar ook in andere bladen van orthodoxe richting de hierboven vermelde advertentie geplaatst heeft, waaruit ten duidelijkste zou blijken, dat de directie hare leeraars niet aan een bepaald theologisch kamp óntleenen wil.

Wij antwoorden hierop, dat juist dit antwoord van de directie hen rechtvaardigt, die leed dragen over het feit, dat de Broedergemeente zich losgemaakt heeft van het fundament waarojj hare gemeenschap door haren stichter is geplaatst. Officieel is nu toch uitgesproken, dat de Broedergemeente zich niet meer houdt aan een bepaald Theologisch kamp. De vaderen der Broedergemeente deden anders; voor hen bestond alleen hét kamp van de belijders van den gekruisigden Christus; met bestrijders van het Evangelie des Kruises hadden zij geen gemeenschap, veel minder zouden zij hunne leeraars nit dien kring genomen hebben. Tegenwoordig meent men in de kringen der Broedergemeente »eenzijdig« te zijn, als men leeraars en helpers uit een bepaalden kring neemt. Maar zij mag het dan ook niet euvel duiden wanneer gezegd wordt, dat zij bezig is van het fundament, dat eenmaal gelegd is, af te schuiven.

Ui11redè'iï''iilt "d e Kerk.

Dr. Violet te Berlijn schrijft in de Freiisskirchenztg. van 30 November over het terrorisme, dat van sociaal-democratische zijde uitgeoefend wordt, het volgende: «Volgens Liebknecht is iemand een huichelaar die in zijn hart met de kerk gebroken heeft en toch nog in haar blijft. Maar hoe noemt Liebknecht hen die wel, om de kerkelijke belasting niet te betalen, de kerk een scheldbrief gaven, maar daarna haar den predikant gaan én smeekend verzoeken hun kind te doopen, hun zoon in de catechisatie te nemen, mede te gaan om hunne ooden te begraven, om hen te ondersteunen en unne kranken te bezoekon} Ik waag het niet eze arme menschen huichelaars te noemen, want het zijn menschen op wier geweten de vuist der sociaal-democratie drukt. Volgens nze ervaring als predikant zijn dit voor het eerendeel vrouwen; maar hebben deze in de artij der wilde roos geen recht en bescherming e wachten? Bij onze kerkelijke verkiezingen ijn er. genoeg mannen, die bekend staan als sociaal-democraten, maar die voor de »positieven* stemmen, als het de kerkelijke stembus geldt. Maar bewijst de ledigheid er kerken in de arbeidskwartieren niet, dat de enschen met de kerken braken? Zou deze schijn niet bedriegen? Hoe zal men de volgende rvaringen beoordeelen? Een vader komt tot ij en zegt: »M.een toch niet, dat ik geen hristen ben, omdat ik niet ter kerk ga. Ik kan het niet, want de sociaal-democraten zouen mijn winkel boycotten en dan was ik in dezen omtrek verloren." Een ander verzocht dat zijne dochter in de kerk zou mogen trouen, maar ongemerkt, omdat ander.s zijn zaak zou ten onder gaan. Een jongen zeide zijn lidmaatschap der jongelingsvereeniging op, omdat zijn vader, als hij lid bleef, te veel geplaagd werd. Wij moesten huwelijksinzegeningen des vonds laat doen plaats hebben, opdat echtparen die door sociaal-democraten bespied werden, terwijl het donk-er was, zich naar de kerk konden begeven. Zulke dingen ervaart elke predikant in Groot-Berlijn in de arbeidersbuurten.

Zweden, Einde van den professoren s t r ij d. Doop door 1 e e k e n. Wij deelden mede dat er in Zweden een ernstige strijd ontbrand was-over de benoeming van Segerstedt tot hoogleeraar in de Godgeleerdheid. Deze strijd is op een andere manier geëindigd als men verwacht had. Segerstedt had openlijk verklaard, dat hij niet de belijdenis der volkskerk deelt. Hij was tot docent in de Godsdienstgeschiedenis bij de Theologische faculteit van Lund benoemd. Tegen deze benoeming was geprotesteerd. Nu is Segerstedt benoemd tot hoogleeraar aan de Stockholmer hoogeschool, die geen volle Universiteit is. Een rijk man heeft de noodige middelen verschaft om een leerstoel voor Segerstedt in het leven te roepen. .De 'Staiit was dus niet genoodzaakt een man te benoemen, die de belijdenis der Staatskerk verwerpt. Inmiddels nam bisschop Bergquist de vrijheid, den minister van eeredienst over de principieele quaestie te interpelleeren. De minister antwoordde, dat men tegen een hoogleeraar, die in tegenspraak met de leer der Zweedsche kerk leerde, niets kon ondeiiiemen. Uit de woorden van den minister kon inen afleiden, dat Segerstedt in zijn ambt zou bevestigd worden. Een vrijzinnig l)lad, te Gothenburg verschijnend, schreef, dat het iets ongehoords was, wanneer een hoogleeraar in de G(Klgelcerdhéid tegen het Christendoni agiteerde.

De quaestie of de doop, door niet-predikanten of leeken bediend, geldig is, houdt de gemoederen sedert eenigen tijd bezig.. Er zijn in Zweden enkele vrije kerken ontstaan. Om den dienst van predikanten der Staatskerk niet te gebruiken, begon men in de kringen der vrije kerken, gelijk die door den bekenden rector Woldenström geleid worden, niet alleen het Heilig Avondmaal te bedienen, maar liet ook door voorgangers der vrije kerk den Heiligen Doop toedienen. De predikanten der Staatskerk weigerden kinderen die op deze manier gedoopt waren, in de Kerkeboeken in te schrijven. Daardoor ontbrandde de strijd. Voorloopig werd deze beslecht, doordat eene door den Koning benoemde conferentie van bisschoppen voorsloeg, de door leeken gedoopte kinderen in te schrijven met de aanmerking: »niet door de Zweedsche Kerk gedoopt". Nu is het echter voorgekomen, dat wanneer zulke kinderen in de Zweedsche kerk belijdenis zullen doen, aan hun doopsbe-ïvijs dikwijls een fout in den vorm gevonden wordt. Is het kind nu werkelijk gedoopt ? Hij die den doop bediende, is niet meer te vinden; hij kan naar Amerika verhuisd zijn, en op het Zweedsche doopsbewijs moet de naam van hem die den doop bediende, vermeld zijn. Nu is er niemand die deze fout in den vorm kan herstellen. Daarom hebben twee afgevaardigden van den Rijksdag voorgesteld, een petitie aan den Koning te richten, dat voortaan elk predikant bij leekendoop aanstonds onderzoeken zal, of de doop voltrokken is in overeenstemming met de inzetting des Heeren, en dan daarbij in het Kerkeboek schrijven: »gedoopt door een leek" en daarbij den naam van den bedienaar van den doop en die van de doopgegetuigen voegen. De beide Kamers der volksvertegenwoordiging hebben dit voorstel afgestemd. Zoo is dan deze moeilijkheid blijven bestaan. Wij vragen echter, waarom organiseert een gemeente die toch Doop en Avondrnaal laat bedienen, zich niet als kerk ? Dan was het niet meer noodig, dat men kinderen, in eene vrije gemeenschap gedoopt, in een Staatskerk belijdenis liet doen. En bovendien, is het niet vreemd dat eene gemeenschap, die zich niet als kerk heeft geïnstitueerd, de sacramenten laat bedienen ?

Staats­ China. Het Confucianisme godsdienst?

Het schijnt dat in China het Confucianisme verheven zal worden tot godsdienst van den Staat. Dr. Che Huan Chang ziet daarin een belangrijk middel om China voor zedelijke verwildering te beveiligen en president Yuan Shi Kai heeft een stuk in de wereld gezonden, waarin krachtig wordt aangedrongen op verheffing van het Confucianisme tot staatsgodsdienst.

De Y. M. C. A. (Christelijke jongelingsvereenigingen) te Pgking, die onder haar leden gewezen Mohammedanen, Boedhisten telt, protesteerden tegen dit voornemen. Ook in de kringen der Zending gevoelt men zich bitter teleurgesteld. In elk geval blijkt uit het bovenstaande, dat men in regeeringskringen van China niet geneigd is de aanneming der Christelijke religie te bevorderen. Verleden jaar scheen dit het geval, toen alle zendelingen in het Chineesche rijk uitgenoodigd werden een bidstond te houden, met het oog op den nieuwen toestand dien het land was ingetreden. Wij vreesden toen, dat deze maatregel genomen was om een einde te maken aan het Opperpriesterscha]) van den Chineeschen Keizer, die, hoewel als keizer onttroond, door vele Chineezen bleef beschouwd worden als het hoofd in zake de religie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen