Voor Hinderen.

ELK ZIJN LOON,

II.

VERANDERING.

Tot de dingen dan, waarnaar de menschen. roeger eeuwenlang gezocht hebben, zonder veel e vinden, behoort allereerst de zoogenaamde evensdrank. Deze moest ieder die er behoorlijk ebruik_ van maakte vrijwaren van den dood. Voorts zocht men een poeder hetwelk de kracht ad lood en andere metalen, in goud te vernderen. Een derde begeerde zaak was het ntdekken van de eeuwige beweging, d. w. z. an een werktuig, welks raderen eenmaal in eweging gebracht nooit weer zouden stilstaan. en kon dus uurwerken krijgen, die eenmaal pgewonden altijd doorhepen. Ten vierde zocht en iets dat in de wiskunde heet de quadratuur an den cirkel. Wat dat beteekent zullen wij ier maar niet uitleggen. Het is nog al hoog n diep.

Deze vier dingen nu of hever het middel om en te vinden noemde men den steen der wijzen.

Dat die steen' wel nooit zou gevonden worden, s vrij duidelijk en zoo goed als zeker. Toch s er eeuwenlang door velen naar gezocht, vooral aar het middel om lood in goud te veranderen. ij die het zochten heetten met een Arabischen aam Alchimisten d.i. scheikundigen, ^fen zou eggen hoe konden verstandige mannen hun ijd verkwisten aan zulke dwaasheden! Maar de egeerlijkheid en de hoop op .gewin doen veel. ok moet erkend dat, al ontdekte men niet wat en naspoorde, er toch door de goudzoekers n anderen verschillende nuttige ontdekkingen ijn gedaan, waarop zij zelf meestal niet gerekend hadden.

't Was natuurlijk, dat Mahmoen niet te gelijk aar al de vier geheimenissen ging zoeken. ijselijk bepaalde hij zich tot een, n.l. den levensrank. Want, zoo redeneerde hij, als de menschen erst maar altijd voortleven, hebben zij al den ijd om over de andere vaaagstukken te denken. ood in goud te veranderen is misschien eelemaal niet meer noodig. Want wie den evensdrank heeft kan zijn dagelijksch brood wel issen. Hij sterft toch niet.

Tot zijn veertigste jaar had Mahmoen zoo eleefd, al zoekende en onderzoekende. Met den evensdrank was hij nog niet klaar, doch wel ad hij vele goede geneesmiddelen gevonden, n daarmee honderden geholpen, zoodat, hij lgemeen gezocht werd.

Nu echter stierven kort na elkander zijn vader n zijn moeder met wie hij totnogtoe had ewoond. Hij had in het ouderlijke huis een roote werkplaats ingericht waar hij planten en kruiden kon onderzoeken, kooken en trekken, om zoo de drankjes en andere middelen te verkrijgen die hij noodig had. Ongaarne wilde

bij dus het groote huis verlaten ofschoon Jïëteigenlijk voor hem allc: en veel te ruim was. Zoo kwam hij er toe te doen waar hij vroeger nooit aan gedacht had, name ijk een vrouw te zoeken die voor hem zou kunnen zorgen. Misschien ook zou later een gezin met kinderen het nu vrij ledige huis vervullen. Zoo besloot hij dan Palmyra de. schoone dochter van een vriend zijns vaders ten huwelijk te vragen. Palmyra stamde gaarne toe en dus had Mahmoen weer iemand die voor hem zorgde.

In den eersten tijd gevoelde Mahmoen zich recht gelukkig en verblijdde zich in het nieuwe leven, dat voor hem was begonnen., Nog meer verheugde hij zich, toen hem na een jaar een zoon werd geboren die den naam Achmed kreeg, en van wien de vader al dadelijk hoopte eens een groot geleerde te maken. De uren van den dag besteedde Mahmoen nu in zijn werkplaats bij de potten en flesschen en het groote kookfornuis. Doch des avonds zat hij genoegelijk te samen met vrouw en kind, en vergat dan he moeilijke werk van den dag.

Ook Palmyra gevoelde zich recht tevreden, zorgde voor haar zoontje en deed had.r best om het haar man zooveel mogelijk naar genoegen te maken. In één ding echter kon hij haar niet overreden, en dat was nu en dan eens in de werkplaats te komen zien wat daar gebeurde. Palmyra geloofde namelijk dat al wat daar plaats vond tooverij was en daarvan had zij een ge weldige afschuw. Het gevolg hiervan echter was treurig voor heel het gezin. Want Mahmoen begreep er uit, dat zijn vrouw weinig belang in hem stelde. Zoo begon dan ook zijn liefde voor haar te verkoelen. Allengs verscheen hij de avonds niet meer in den huiselijken kring. Eerlang bracht hij heele dagen in de werkplaats door met het doen van proefnemingen, met planten koeken enz. Voor zijn vrouw-werd hij meer en meer onverschillig en ook voor zijn zoon Achmed. De opvoeding van den knaap liet hi eindelijk geheel aan de moeder oVer en bemoeide zich met deze laatste, ook niet meer. Velen merkten het op en keurden het af, maar wijl Mahmoen zulk een geleerd en wijs man was dorst niemand er iets van zeggen.

Intüsschen zette Mahmoen met ijver zijn onderzoekingen voort of het hem ook gelukken mocht den levensdrank uit te vinden. Allengs geloofde hij op den goeden weg te zijn en eerlang zijn doel te zullen bereiken.

Eens vroeg hem iemand wat hij meende met den levensdrank te zullen winnen.

»Ik geloof», zoo sprak hij, »dat de menschen daardoor van veel zorg bevrijd zullen worden'. Maar bovendien zal het leeren veel vergemakkelijkt, en de wetenschap zeer uitgebreid worden. Als tegenwoordig een wijze sterft, neemt hij a zijn wijsheid mee. Zijn opvolgers moeten eerst weer gaan leeren wat hij reeds lang wist en kunnen eerst dan verder gaan. Maar als wi den levensdrank hebben behoeft dit niet, en kan de wijze maar - altijd voortbouwen op de grondslagen die hij eens gelegd heeft".

Doch terwijl Mahmoen zoo al zijn best deed om naar hij meende den menschen van dienst te zijn, vergat hij meer en meer zijn plicht als huisvader. De opvoeding van zijn zoon verfvaarlöosde hij geheel; daar moest de moeder inaar voor zorgen. Maar deze had te veel verdriet en te weinig verstand om die taak naar behooren te vervullen. En zoo groeide Achmed op zonder toezicht en tuchteloos, zoodat elk voorzien kon welk een man uit hem groeien zou.

Dit bleek toen Achmed een twintig jaar oud was geworden. Palmyra was toen reeds van verdriet gestorven, daar ook haar zoon op he voetspoor van zijn vader haar met minachting en liefdeloosheid had bejegend. Vader en zoon leefden als vreemden voor elkander. De eerste sloot zich op in zijn werkplaats, de tweede was bij dag of bij nacht maar zelden thuis. De \ ader werkte althans nog hard, de zoon deed niets of - kwaad.

Hoe afgezonderd Mahmoen ook leefde, toch drongen van tijd tot tijd kwade geruchten over het gedrag zijns zoons tot hem door. Nu en dan poogde hij den jongen Achmed te vermanen en te bestraffen, doch vergeefs". De zoon lachte den vader uit en zei: denk maar eens hoe gi mijn moeder hebt behandeld. En dan wist de ongelukkige, dwaze vader niets te zeggen en sloot zich maar weer bij zijn dranken en poeders op.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen