Voor Kinderen.

ELK ZIJN LOON.

III.

VERKEERDE WEGEN.

Toen Achmed den vereischten leeftijd had d ereikt, deed hij als de Verloren , Zoon in de g elijkenis; hij eischte zijn erfdeel op, en de vader moest het, schoon met weerzin, wel geven.

Na duurde bet niet lang, of de jonge man stond bekend in de stad, als de grootste losbol en doorbrenger. Hij had een aantal zoogenaamde vrienden, even onnutte wezens als hij zelf, gespitst op het uithalen van dwaze streken, maar onbekwaam als er wat degelijks moest gedaan; jongelui, levende voor en in dolle pret, en dikwijls zondig vermaak. Ieder goed burger sprak er schande van, en beklaagde diep den nu ouden Mahmoen.

S Deze laatste zelf begon zich al meer eenzaam K te gevoelen in zijn groot, bijna ledig huis. Hij G voelde, weinig Jjist.-nog Teel te werken. Den iévensdrank meende hij gevonden te hebben, d althans een drank dié' döoden weer levend kon A maken. Hij had er in alle stilte op dieren de ( prösf mee genörtiéh, en die was gelukt. Zijn huiskat die al eens dood was geweest, deed nu t t weer trouw dienst. Doch Mahmoen voelde geen N lust meer te zoeken of te onderzoeken. Als de levensdrank werkte, had hij trouwens al den tijd.

Maar wat hem kwelde, was dat zijn zoon, van ' " I' iiil-*i*—^— . , 1 I , 1 I ., 1., ..1 wien hij een geacht man had willen maken, op zulke verkeerde wegen ging. Hij had altijd gehoopt dat Achmed met de jaren wel beteren zou, doch het liep juist andersom.

Op zekeren dag besloot hij raad te vragen bij een vriend, een man van groote wijsheid.

«Kom over drie dagen terug" zei de vriend, toen Mahmoen had uitgesproken, «dan zal ik u antwoord geven".

Op den derden dag verzuimde Mahmoen niet te komen. De ander wachtte hem reeds, nam • hem mee naar buiten. Aan een vervallen poort gekomen-gingen ze binnen, en nu bevond Mahmoen zich in een grooten tuin, die eens fraai was geweest, maar thans geheel was verwilderd. Struiken en onkruid groeiden overal wild dooreen. Sommige boomen schenen het sterven nabij. Andere lagen reeds ter aarde. Nergens was behoorlijk gesnoeid, en het gras groeide overal op de paden.

Een tijd lang liepen de twee zwijgend in deze wildernis rond. Toen geleidde de vriend Mahmoen weder naar den uitgang, drukte hem de hand en zei:

«Nu hebt ge mijn antwoord".

Zonder iets te zeggen ging Mahmoen droefgeestig weer naar huis. Hij wist nu genoeg. Ook hij had een plek die nu een mooie tuin kon wezen tot een wildernis laten worden, en het was te laat om dat te beteren.

Het leed niet lang, of dat bleek duidelijk.

De jonge Achmed geleek ook hierin op den Verloren Zoon, dat hij zijn erfgopd doorbracht, levende overdadig. In brasserij en dronkenschap werd het zoo gemakkelijk verkregen geld verteerd. Begrijpelijkerwijs was er al spoedig weinig meer van over. Dat weinige strekte ook niet lang meer. Een der grootste ondeugden van den jongen Achmed was namelijk de dronkenschap en die was zeker niet geschikt om hem zuinigheid of spaarzaamheid te leeren. Wel verbood de wet van Mohamed het drinken van wijn, maar Achmed stoorde zich daar niet aan, en zei, schertsend dat hij wijn noodig had voor zijn gezondheid, en dien dus wel drinken mocht. De waarheid was dat hij den spot dreef zelfs met Mohamed, den grooten profeet der Arabieren.

Zooals gezegd raakte zijn geld allengs op, doch Achmed wist raad. Onder de jongelui die zich zijn vrienden noemden waren er verscheidene, die gelijk hij gebrek aan geld hadden, maar ook aan lust om er voor te werken. Achmed werd nu het hoofd of de leider van een groep derzulken. Zij verschaften zich wapens en trokken toen de woestijn in.

Wat gingen ze daar doen ? vraagt de lezer misschien, ze konden tbch geen zand eten of rotssteen. Zeker niet en zelfs in de enkele oasen was weinig te smaken voor lieden, die gewoon waren lekkerlijk te leven. Maar gij moet weten, dat door de woestijn de karavanen trokken, die allerlei handelswaren vervoerden en dan dikwijls groote schatten droegen. Tot zulk een karavaae behoorden ook de Ismaelietische kooplieden van welke we lezen in de geschiedenis van Jozef. Zij kwamen uit het Oosten en trokken door Arabic naar Egypte.

Nu zijn er in de woesujn rondzwervende staramen, veelal Bedoeïnen genaamd, van welke sommige uitgaan op roof en plundering. Thans gaat dat niet zoo vlot meer, maar vroeger waren deze gevreesde roovers de schrik der woestijn. Dikwijls werd hun een belasting betaald en dan geleidden de roovers de reizigers veilig door de wildernis. Als wij in den Bijbel lezen van Amalekieten, hebben we waarschijnlijk aan zulke zwervende, roofgierige woestijnbewoners te denken.

Een dergelijk leven als de Bedoeïnen, wilden nu ook Achmed en zijn vrienden beginnen; van roof zouden ze bestaan. Ze waren echter slim genoeg om het nieuwe, booze handwerk niet te beginnen nabij hun vaderstad, maar ver weg, zoodat hun bekenden niets van hooren zouden.

Een tijdlang ging het goed, doch allengs begon dit leven toch velen te mishagen. Te meer wijl het lang niet zonder gevaar was. Want de kooplieden en reizigers lieten zich maar niet zoo goedschiks hun geld en goed fnemen. Meermalen vielen aan weerszijden dooden en • gewonden. Op 't, laatst besloten chmed en enkelen die bij hem gebleven waren hun geluk op minder gevaarlijke wegen te beroeven. Daartoe vestigden zij zich ver weg in een der handelsplaatsen waar karavanen doorrokken. Daar trachtten zij nu als kooplieden un brood te verdienen. Van hun nabestaanden aakten zij geheel vervreemd.

Intusschen, heel vlot ging het handeldrijven iet. Geen wonder ook! Want noch Achmed och zijn vrienden hadden van handelszaken eenig erstand. Op het laatst liep het zoo slecht, dat llen groote spijt gevoelden over hetgeen zij egonnen hadden. De een ging hierheen, de nder daarheen, en Achmed bleef alleen over.

Toen begon hij te bedenken of het niet eter was maar naar zijn vader terug te keeren. ok hierin geleek hij den Verloren Zoon. Toch as er een groot onderscheid. Want die keerde eder met berouw. Achmed had geheel andeire lannen, en we zullen zien hoe hij die uitvoerde.

BRIEFWISSELING.

Ettelijke vragen hopen we bij de eerstomende gelegenheid te beantwoorden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen