20 October zal

Amsterdam, 13 Oct. 1916.

20 October zal de 'Vrije Universiteit weder haar stichtingsdag herdenken.

Aan den vooravond van dien dag zal door de goede zorg van het Amsterdamsche Locaal-Comité in de Keizersgrachtskerk een bidstond worden gehouden, waarbij Dr. A. A. van Schelyen, de sympathieke predikant van "Vlissingen, zal optreden om voor het nieuwe levensjaar dat zij ingaat, - over onze Hoogeschool en allen, die haar dienen, den zegen Gods af te smeeken.

Op den dies natalis zelf zal naar gewoonte de overdracht van het Rectoraat plaats .-vinden in het Gebouw voor den Werkenden' Stand. De aftredende rector Prof.'' Dr. L. Bonman zal dan na het uitspreken van een plechtige redevoering de rectorale waardigheid overdragen aan Prof. Dr. P. A. E. Sillevis Smit, die door Directeuren tot rector voor het nieuwe Academiejaar is benoemd. En de annales academiae zullen verslag geven van wat er in afgeloopen - jaar belangrijks aan onze Hoogeschool is geschied.

Zoo zal herdacht worden, hoe 36 jaar geleden haar eerste Rector de Vrije Uni­ de^' versiteit inwijdde met zijn magistrale rede over Souvereiniteit in eigen kring. En al telt een tijdvak van zoo luttel jaren nauwelijks mee in de historie eener Hoogeschool, wier levensduur niet naar decenniën, maar naar eeuwen wordt gerekend, toch ligt er voor degenen, die haar gesticht hebben, wel een bewijs in, dat het stekje, door hen geplant, levenskrachtig is gebleken.

Hoe menigeen profeteefde niet, toen dit kindeke werd geboren, dat het aan bloedarmoede sterven zou, eer het nog de windselen verliet. Geen Overheidsgezag steunde deze Hoogeschool, geen Kerk hield haar ten doop. Haar stichtingskapitaal bedroeg slechts één ton. Ze kon voor haar tractementen en gebouwen niet met volle handen grijpen in het goud van de staatsschatkist, maar moest leven van wat de offervaardigheid der kleine luyden haar schojrik. Ze moest haar hoógleeraren kiezen uit een kring, dien de intellectueelen bij voorkeur het »niet-denkend deel der natie" noemden. En hoe zou ze aan studenten komen, waar de weg naar alle ambt en betrekking voor haar kweekelingen scheen afgesneden en boven haar poort immers te lezen stond: »wie hier binnentreedt, late alle hoop varen."

Dat deze Hoogeschool thans zes-en-dertig jaar bestaan heeft; dat het aantal harer faculteiten en hoogleeraren zich allengs uitbreidde; dat ze op het gebied der wetenschap zich een eervolle positie verwierf; dat de Staat aan haar graden den effectus civilis schonk en dat ze reeds een zevenhonderdtal leerlingen opleidde voor betrekkingen in Kerk en Staat, mag daarom wel een oorzaak zijn van dank aan God den Heere.

Zeker heeft het haar in die jaren aan beproevingen en teleurstellingen niet ontbroken. Stormen zijn over haar hoofd heengegaan, die de nog zwakke plant dreigden te ontwortelen. Ze heeft met bange geldzorgen te kampen gehad. Ze heeft vrienden, op wier trouw ze meende staat te kunnen maken, haar zien verlaten. Ze is vaak miskend niet alleen door tegenstanders, — dat was het smartelijkste niet — maar ook door degenen, die met haar één zijn in geloof.

Bovenal, ze zal de eerste-wezen, om het te erkennen, aan haar arbeid kleefde veel gebrekkigs en zondigs. Ziende op het hoogheilig ideaal, dat bij haar stichting haar voor ©ogen stond, voelt ze maar al te diep, hoe ver ze nog van dat ideaal verwijderd is.

Maar trots "dit alles was het de trouwe Gods, die haar in stand hield. Daarom al blijft voor haar het luctor et emergo, ik worstel om uit de golven het hoofd ^op te heffen, gelden, gaat ze de toekomst met vertrouwen tegen.

Omdat ze haar hulp en kracht verwacht niet van den mensch, maar van den Heere alleen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen