Op welke wijze

Amsterdam, 17 October 1919.

Op welke wijze de liberale pers zich voor­ t lichten laat omtrent gebeurtenissen in ons kerkelijk leven, moge blijken uit wat ook nu weer in de Nieuwe Rotterdamsche Courant, zoogenaamd »van Gereformeerde zijde" geschreven wordt over de quaestie Netelenbos. Eerst krijgt de Kerkeraad een berisping, die Ds. Netelenbos schorste. Het heet, dat »de Kerkeraadsleden door bewerking van buiten af en door het groote kabaal, dat door de Kerkelijke pers over deze zaak gemaakt werd, de kluts kwijt zijn geraakt en na eerst te hebben uitgesproken, dat de beschuldigingen, die tegen Ds. Netelenbos werden ingebracht, ongegrond waren, later in eena-rtot de conclusie kwamen, dat ze wel gegrond zijn”.

Hoe onwaar deze voorstelling is, weet ieder, die de procedure gevolgd heeft. De Kerkeraad heeft nooit verklaard, dat de beschuldigingen, die tegen Ds. Netelenbos waren ingebracht, ongegrond waren. Hij heeft alleen geoordeeld, dat de gronden, waarop de voorloopige schorsing door de Classis rustte, niet voldoende waren. Die gronden waren aanvankelijk niet, dat Ds. Netelenbos afweek van Art. 4 en 5 der Nederlandsche Geloofsbelijdenis, maar geheel andere. Eerst na deze voorloopige schorsing is het rapport van de Commissie verschenen, waaruit bleek, dat Ds. Netelenbos tegen dit cardinale punt onzer Geloofsbelijdenis inging. En de Kerkeraad heeft nu gemeend, dat er oorzaken waren om de schorsing uit te spreken. Het geding liep dus in eerster en tweeder instantie niet overdezelfde> beschuldigingen", en er is geen sprake van dat de Kerkeraad deze beschuldigingen eerst ongegrond en later gegrond verklaarde.

Nog erger dan deze »vergissing" is, dat blijkbaar de poging wordt gedaan om hét optreden van Ds. Netelenbos te dekken door het gezag van Prof. Bavinck, en de voorstelling wordt gegeven, alsof deze het geheel met het optreden van Ds. Netelenbos eens zou zijn. Na toch meegedeeld te hebben, dat Prof. Bavinck, die ook was uitgenoodigd om in de Commissie der Classis zitting te nemen, voor deze eer bedankt had, vervolgt de schrijver: > Geen wonder. Het optreden van Ds. Netelenbos ligt geheel in de lijn van Prof. Bavinck”.

Maar het ergste is nog, dat de voorstelling wordt gegeven, alsof Ds. Netelenbos alleen de eerlijke en oprechte man is, die uitspreekt, wat hij denkt, maar alle andere Gereformeerde Theologen met opzet het volk een rad voor de oogen draaien. »Als zij zich voor de groote schare laten hooren, zoo zegt de berichtgever, zorgen zij vooral, dat deze geen aanstoot kan nemen aan hun uitdrukkingen. Kwesties, die op andere plaatsen besproken worden, zooals bijv. eenige jaren geleden door Dr. Aalders zijn te berde gebracht in de Gereformeerde Predikantenvereënigtng van de Pentateuch en die door Prof. Bavinck in conferenties van de N. C. S, V. werden aangeroerd, worden der groote massa zorgvuldig onthouden. Zij mochten eens lastig worden”.

Nu laten we de vergissing, dat Dr. Aalders niet op de Gereformeerde Predikantenvereeniging, maar op de Wetenschappelijke bijeenkomst, van de Vrije Universiteit uitgaande, zijn referaat over den Pentateuch hield, rusten. Maar wel worde er met nadruk op gewezen, dat dit referaat volstrekt niet geheim is gehouden, maar in druk is uitgegeven en in ieders handen kan zijn. Dat de toegang tot deze Wetenschappelijke samenkomsten voor alle leden en begunstigers der Vrije Universiteit openstaat. En dat een uitvoerige discussie over dit referaat daarna in de pers gevolgd is. Van geheimdoenerij was dus geen sprake.

Bovendien heeft de vraag, die Dr. Aalders behandelde, met het gezag van de Heilige Schrift niets te maken. Hij heeft in zijn referaat juist zoo kras en zoo beslist mogelijk uitgesproken, dat het gezag van heel de Schrift en dus ook van den Pentateuch voor hem onwankelbaar vaststond. De vraag* was alleen, of heel de Pentateuch, zooals wij dien hebben, van Mozes afkomstig is. Die vraag nu is een wetenschappelijk vraagstuk, dat even weinig afdoet aan het gezag vari deze boeken als dat men met Calvijn aanneemt, dat de brief aan de Hebreen niet van Paulus afkomstig is. Geheel anders echter staat de zaak, wanneer men het gezag van de Heilige Schrift zelf loslaat en dan toch aan de groote massa den schijn gaat geven, alsof men de Heilige Schrift nog als het Woord van God aanneemt. Ds. Hulsman heeft indertijd met tal van citaten aangetoond, hoe de »ethische theologie" zich aan deze misleiding van de groote schare schuldig maken., Maar van de Gereformeerde theologen kan dit gelukkig niet gezegd, zoolang zij althans nog Gereformeerd zijn, en niet op het ethische spoor zijn afgegleden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen