Uit de Pers.

Gelijk onze lezers zullen weten, is Dr. de Moor uit Amsterdam naar Utrecht beroepen. Een zeer ongewoon beroep, omdat het dusver regel was dat wie in A. staat, in A. blijft. In het Noord-Holl. Kerkblad schrijft Ds. C. Lindeboom dan ook zeer terecht:

De kerk van Utrecht heeft in de vorige week een roeping uitgebracht op Dr J. C. de Moor. Op - zich zelf ligt er in het feit, dat een dienaar des Woords in .een ander deel van den wijngaard des Heeren wordt begeerd, niets buitengewoons. Allerminst in dezen tijd, nu het aantal vacatures met den'dag schijnt te vermeerderen. Maar het speciale geval, waarbij onze mederedacteur zoo nauw is betrokken, achten we belangrijk genoeg, om er enkele regelen aan te wijden.

Dat een predikant van Amsterdam naar elders word beroepen is reeds een hooge zeldzaamheid. Vergissen we ons niet, dan kwam dit in ruim twintig jaren niet voor. In onze kerken schijnt de overtuiging algemeen, dat wie in de hoofdstad des rijks het heilig dienstwerk aanvaardde, daar begeert te blijven tot aan het einde zijner dagen De dienaren van Amsterdam konden er tot dusver vrij zeker van zijn, te midden van hun veelomvattenden arbeid niet te worden opgeschrikt door de roepstem: „kom over en help ons ". En de gemeente van Amsterdam dacht zelfs niet aan de mogelijkheid, hare dienaren aan andere kerken te moeten afstaan.

Thans komt het beroep van Utrecht dien zoeten droom op eenmaal verstoren. De gemeente, die haren predikant hartelijk lief heeft en hem zeer noode zou zien heen gaan, doorleeft dagen van onrust en spanning, zij het ook niet in die mate als de beroepene zelf, die zich voor eene uiterstmoeilijke beslissing geplaatst ziet. De kerk van Utrecht verkeert in bizonderen nood. Reeds meer dan een jaar duurt de vacature-Klaarhamer, en thans werd de oudste harer dienaren. door den Heere bezocht met een krankheid, die het ergste doet vreezen. Daartegenover staat echter, dat de toestand van de kerk te Amsterdam niet minder kritiek is. Naar den mensch gesproken kan zi onder de tegenwoordige omstandigheden haren jongsten dienaar niet missen. Niet minder dan vier harer predikanten zijn vanwege ongesteldheid buiten dienst. Zou de vijfde ons thans gaan verlaten? Natuurlijk — wat 's Heeren weg zijn zal, weten wij niet, maar we kunnen het ons moeilijk voorstellen.

De wensch is hier misschien de vader der gedachte. Om onderscheidene redenen hopen wij, dat de Heere onzen ambtgenoot vrijheid geve, de roeping van Utrecht af te wijzen. Ook ter wille van ons blad. Dank zij vooral de leiding, door hem gegeven, mag het zich thans verheugen in krachtigen bloei; het aantal abonnees gaat vooruit van week tot week. Wij zijn er zeker van, dat onze lezers — en met hen schrijver dezes, die niet dan vaiT" aangename samewerking kan spreken — het zouden voelen als een groot gemis, indien vertrek uit de provincie Dr de Moor er toe nopen moest dezen persarbeid te staken.

Is dit niet juist? En mag niet gehoopt dat Dr. de Moor in de hoofstad blijven zal?

Ziehier een niet overbodige critiek, door Dr. de Moor in zijn blad geplaatst:

Toen voor eenigen tijd ons verzocht werd, in dit blad ons oordeel te zeggen over de vraag, in hoeverre het blad Het Zoeklicht van Joh. de Heer voor leden der Gereformeerde kerk aanbevelenswaardig was, hebben we als ons oordeel uitgespro­ z ken, dat dezen beter deden door het niet te lezen, D al wisten we sommige dingen in Het Zoeklicht t te waardeeren. Het bleek ons later, dat vele kerk­ l bode-redacteuren en ook de Amerikaansche professor Beets dit oordeel juist achtten.

We hebben de onchristelijke aanvallen, welke de heer De Heer sinds op ons deed, onbeantwoord gelaten en zullen op wat ons nog verder te wachten staat eveneens zwijgen. Echter willen we niet nalaten deze correspondentie uit het laatste nummer onzen lezers voor te leggen:

7. te A. Het is helaas maar al te waar, dat de o Geref. Kerk, die, als nog vasthoudend aan het Woord van God, de eerst aangewezene was de w tegenwoordige waarheid luide te verkondigen, zich i verliest in allerlei haarkloverijen en vormelijke v buitenissigheden. Men onthoudt aan de schare de z heerlijke waarheid van de toekomst des Heeren en v gaat voort in het eigengerechtig verketteren van alles wat niet precies denkt als zij. En terwijl men v van den kansel Rome bestrijdt, moedigt men op d den politieken katheder een samengaan met Rome aan. Maar .... gelukkig zijn niet allen zoo, dat e bewijzen uwe en vele andere brieven van Geref. zijde.

Hadden we het zoo vér mis, toen we zeiden, dat dit blad niet geschikt was voor leden der Gereformeerde Kerk... ? Of komt hier de aap niet aardig uit de mouw ? De Gereformeerde kerkeraden, die volgens den heer De Heer zijn blad verspreiden, mogen zich bovenstaand oordeel van den redacteur van Het Zoeklicht voor gezegd houden!

Zulk geschrijf als hier terecht bestreden wordt, wordt, doet schade aan het gezonde leven van onze Kerken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen