Vooralsnog zonder titel - pagina 59

HET O M B U I G E N

VAN

GAAS

Na het antwoord gehoord te hebben keek Noomen even op en zei: 'U zullen we waarschijnlijk niet vaak op de vu zien.' Een opmerking die luchthartig uit zijn mond floepte en hielp de gespannen sfeer die tot dan toe was opgebouwd, iets te verzachten. Het is voor een serieus debat altijd nuttig als het publiek even moet lachen. Toch ging mijn schoen hier een beetje wringen. Wat er nou precies mis mee was kon ik op dat moment niet meteen benoemen. Maar dat er iets mis mee was daar twijfelde ik niet aan, want als we de opmerking omformuleren tot een stelling krijgen we iets heel raars: 'Als je veertig (of meer) boeken per jaar leest kom je niet, of vrijwel niet op de universiteit.' Als we deze stelling letterlijk nemen is de absurditeit meteen evident. Zijn de universiteiten juist niet bedoeld als een soort hangplek voor boekenwurmjongeren? Of was dat alleen maar vroeger zo? Verstrekt Den Haag al subsidie voor de bouw van buurthuizen waar randgroepjongeren rustig het oeuvre van W. F. Hermans (40 + titels) kunnen lezen? Als we een stukje wetenschappelijker te werk gaan en deze opmerking deconstrueren, op zoek gaan naar de oorsprong van deze losse opmerking en de omstandigheden analyseren die een dergelijke grap mogelijk maken, zien we dat hier een probleem aangeroerd wordt dat groter is dan het op het eerste gezicht lijkt. Maar laten we, voordat we verder gaan, in goede deconstructivistische traditie, de uitspreker van deze opmerking ontslaan van alle schuld. Het individu fungeert louter als spreekbuis voor gedachten die al lang en breed in de lucht hangen. Ik wil geen problemen. W. F. Hermans heeft eens geschreven dat geen enkel beroep een zo grote reputatie heeft weten te verwerven dankzij de verdiensten van zo weinigen van de beoefenaars, als het professoraat. In Duckstad is W.F. Hermans herkenbaar in een zekere W.F. Zeurmans. Zo cynisch als hij het stelt, hoeven we de zaken niet te zien. Toch is het zo dat de ene universitaire docent de andere niet is. De ene heeft er vrede mee zijn verhaaltje af te draaien zonder zich erover te bekommeren of het enige toegevoegde waarde heeft, de andere probeert de student, voor zover de omstandigheden het toelaten, om te vormen tot iets meer dan een adequaat functionerend radertje in de economische molen. De leden van het College van Bestuur, waaronder Noomen, hebben ervoor gekozen de universiteit zo in te richten dat de Vrije Universiteit integere studenten aflevert die hebben geleerd hoe ze keuzes

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen