Vooralsnog zonder titel - pagina 218

WERK

schoorvoetend de eerste mannen richting onze tafel. Ik heb gemerkt dat als er eenmaal mensen komen spelen, het hek van de dam is. Blijkbaar durven feestgangers niet alleen naar een blackjack- of roulettetafel te lopen.Aan het einde van de avond tellen Alex en ik de fiches en bepalen op die manier wie de zeven rijkste personen zijn. Deze mensen mogen nog meedoen aan de finaleronde op de blackjacktafel. Het bruidspaar heeft ons twee prijzen gegeven om uit te delen aan de winnaars. Het is meestal zo dat de organisatie enkele prijzen ter beschikking stelt voor de winnaars uit de

finaleronde;

soms is dat een simpele fles wijn of een staatslot, maar ik heb ook eens een reis naar Parijs mogen uitdelen. Na de finaleronde kleden Alex en ik ons weer om en pakken we onze spullen in. Om half drie 's nachts zet Alex me voor mijn huis in Amsterdam af. De volgende dag vertrek ik vroeg naar Raamsdonksveer, waar mijn ouders wonen. Mijn broertje is jarig en die geeft een tuinfeest voor vrienden en familie. Om drie uur gaat mijn mobiele telefoon. Het is mijn baas: 'Margriet, één van de croupiers voor vanavond is ziek en ik heb iedereen al gebeld, maar niemand kan invallen. Je moet naar Molenhoek, acht kilometer onder Nijmegen. Ik heb het al nagezocht: dat is voor jou ongeveer 80 kilometer rijden.' Snel weeg ik de dingen af in mijn hoofd; aan de ene kant vind ik het niet leuk dat ik nu niet op het feest van mijn broertje kan zijn, maar aan de andere kant heb ik een soort van morele verplichting om toch te gaan werken want anders valt het feest in Molenhoek in het water. Ik vraag mijn moeder of ik die avond de auto mee kan nemen. Gelukkig heb ik bij mijn ouders nog een reservekostuum liggen. Ik bel mijn baas op dat ik kan werken en ik krijg te horen dat ik om acht uur op het feest moet zijn. Om acht uur kom ik aan bij de locatie in Molenhoek. Het feest wordt gehouden in een prachtig kasteel dat midden in de bossen staat. Ik vind mijn collega's in een zaal op de eerste verdieping. Gelukkig heb ik dit keer niet hoeven helpen de tafels op te zetten, maar ik vrees al voor het afbreken later op de avond; we moeten met de spullen een heel smal wenteltrapje af. Mijn collega's, Karen en Karina, leggen me snel uit wat de bedoeling van de avond is. De genodigden staan allemaal nog met hun aperitief in de kasteeltuin; wij hebben nog niets te doen. Er is die avond een drie-gangenbuffet voor de feestgangers, waarvan ik en mijn colle-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen