1914-1915 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 179

171 alle aanwezigen een proces-verbaal liet opmaken van hetgeen zij gezien hadden; het bleek, dat deze gebeurtenis, die toch door ontwikkelde personen werd bijgewoond, in de bijzonderheden op zeer verschillende wijzen werd beschreven. Dingen die men werkelijk uit den duim gezogen heeft, geven soms het gevoel, dat men ze inderdaad beleefd heeft, terwijl men omgekeerd twijfelt omtrent andere dingen, die toch wezenlijk juist in ons geheugen waren bewaard. Indien men dergelijke dingen bedenkt, dan staat men altijd sceptisch tegenover de betrouwbaarheid van getuigen voor den rechter, terwijl men gevoelt, dat ook de beteekenis van den eed daardoor wordt verminderd. Met het oog hierop wordt men ook eenigszins voorzichtig met personen, die den indruk geven van een bijzonder sterk geheugen. Het is zeer wel mogelijk, dat sommige gebeurtenissen, die een bijzonder sterken indruk op ons gemoed maakten, zeer sterk in ons geheugen waren gegrift en bijzonder duidelijk kunnen worden herinnerd. Indien men ai te sterk over de bijzonderheden uitweidt van datgene, wat men vroeger beleefd heeft, dan heeft men niet zelden met allerlei verzinsels te doen. Toch komen af en toe gevallen voor, waarin het geheugen buitengewoon sterke toeren kan verrichten, die voor een gewoon mensch eenvoudig onmogelijk zijn. Zoo heeft men rekenmeesters beschreven, die, ofschoon hun verdere geestelijke aanleg maar matig ontwikkeld was, toch b.v. 4 tot 7 maal meer cijfers kunnen onthouden dan anderen. Als voorbeeld daarvan moge het volgende geval dienen. In het tijdschrift l'Encéphale werd voor eenigen tijd een merkwaardig geval beschreven van een blinde met buitengewonen aanleg voor rekenen, die in een Fransch gesticht was opgenomen. Deze patient was altijd bezig met rekenen en had het bijzonder ver gebracht in het vermenigvuldigen en deelen. Dit was nog te meer opmerkelijk, omdat hij vanwege zijn blindheid nooit de cijfers kon controleeren en altijd met blindenschrift moest werken. Hij moest niet het geheugen voor het zien maar voor het tasten gebruiken en voelde de cijfers als het ware aan de toppen van zijn vingers. Bij het rekenen bewoog hij met ontzettende snelheid de vingers heen en weer en vulde aldus de beelden van den tastzin aan. Hij had een zeer vlug geheugen voor cijfers, duidelijk sterker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen