1920 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 89

83

De heer VAN DER SPEK zegt, dat in de rede van Prof. BOUMAN 't begrip van zonde niet naar voren komt. De psychoanalyse kent dat begrip niet. Ondanks de begrijpelijke relaties komt ze toch steeds weer tot rationeele relaties. De psychoanalytic! komen alleen tot wat „waarheid" is. In de H. Schrift echter staat naast de waarheid de „genade", en wij zijn hier bijeen als Christelijke menschen, hebben dus daar ook naar te vragen. De heer VAN DEN HOORN vraagt of met de psychoanalyse ook iets te bereiken is voor de praktijk van de beroepskeus. Prof. BOUMAN antwoordt, dat daar weinig van bekend is. De psychoanalyse is tot nu toe een methode ter behandeling van nerveuse menschen. De Voorzitter komt op tegen een gezegde van den lezer dat het den patiënten in de Sanatoria te gemakkelijk gemaakt wordt. Hij acht die opmerking niet juist, — wel neemt men daar allerlei prikkels weg, maar dat is goede therapie. Verder zegt hij, dat men veel kwaad van de psychoanalyse ziet; 't afreageeren op sexueel gebied brengt veel gevaar mee, beter is het 't kwade te onderdrukken. Ook acht hij 't een gevaar, dat het terrein der psychoanalyse uitgebreid wordt. Spreker eindigt met den lezer den grooten dank der vergadering te brengen. Na de pauze verkrijgt Prof. F. J. J. BUYTENDIJK 't woord tot 't houden van zijn lezing over: Evolutietheoriën, waarbij de volgende stellingen verdedigd worden: 1. De evolutiehypothese heeft eene groote mate van waarschijnlijkheid, hoewel er experimenteel zeer weinig bekend is van een ontstaan der soorten en de theorieën van Darwin en Lamarck zeker onjuist zijn. 2. Evolutie is zonder praeformatie niet denkbaar. Dit wordt ook door natuuronderzoekers meer en meer ingezien. (BOLK). 3. Deze praeformatie kan niet materieel worden gedacht, maar óf het immaterieele levensbeginsel is als een onontwikkeld-ontwikkelbaar begrip denkbaar (DRIESCH) óf men kan een „vrijeontwikkeling" in den zin van BERQSON aanvaarden. 4. Het supra-individueel levensprincipe in de natuur wordt aangetoond door de aan vreemde soorten dienstbare doelmatigheid bij plantengallen (BECHER) en bij mierengasten (WASMANN).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen