1920 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 25

17

men sloeg de handen ineen om het typisch sterrenstelsel te gaan bestudeeren. En wanneer, over 10 of 20 jaar wellicht, de bouw en inrichting van het typisch systeem met de gewenschte nauwkeurigheid bekend zal zijn, dan zal men nog meer gespecifieerde modellen der sterrenwereld in studie nemen. Zoo zal de wetenschap steeds doorgaan en met energie het ideaal najagen, dat zij zich stelde en de kennis van het heelal vergrooten en uitbreiden zooveel in haar vermogen is. Wanneer men den hemel door cirkels evenwijdig aan den Melkweg in een aantal zones verdeelt, kan men de hoofdwetten voor iedere zone afzonderlijk bepalen. Door vergelijking van deze uitkomsten wordt dan o.a. de vorm van het typisch sterrensysteem gevonden. Ik heb verleden jaar in mijn dissertatie KAPTEYNS methode het eerst op dit probleem toegepast. Daarbij werd onder meer gevonden, dat de lichtkrachtwet in de verschillende galactische zones dezelfde is. De verdeeling der absolute magnituden onder de sterren is dus onafhankelijk van den Melkweg. Deze uitkomst is ook van belang, omdat daaruit in verband met andere gegevens, met zekere waarschijnlijkheid mag worden afgeleid, dat er geen merkbare absorptie van het licht in de ruimte bestaat. Al deze resultaten zullen meer betrouwbaar worden €n verder uitgebreid kunnen worden, wanneer een groote onderneming, die voor eenige jaren op touw werd gezet, voltooid zal zijn. Van Prof. KAPTEYN is het initiatief uitgegaan voor een grootsch plan (Plan of Selected Areas), waaraan verscheiden sterrenwachten onder zijn leiding en controle medewerken. Men is bezig een aantal met zorg gekozen peilvelden te photograipheeren en stelselmatig te onderzoeken. Hierdoor zal ongetwijfeld veel worden bijgedragen tot oplossing van het groote vraagstuk van den wereldbouw. De Duitsche astronoom SEELIQER heeft ook uitvoerige onderzoekingen gewijd aan den bouw van het heelal. Hij meende bij zwakke sterren (ongeveer van de elfde grootte) een discontinuïteit te ontdekken in het verloop der aantallen van bepaalde magnitude. Dit schreef hij toe aan den invloed van de grens van het heelal. Hij meende, dat een ster van de grootste lichtkracht, wanneer zij aan de grens van het heelal wordt geplaatst, zich -aan ons zal voordoen als een ster van de elfde (schijnbare) grootte. Hieruit leidde hij af, dat de grens van het sterrenstelsel •Orgaan 1920

2

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen