1929 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 59

51 den anderen ouder tot uiting in V4 der nakomelingen. In de symboolspraak — let op, de letters zijn slechts symbolen voor een „iets" — in de symboolspraak wordt dit duidelijk aangegeven door voor de dominante „eigenschap" (we zullen de bijvoeginp , potentie tot" gemaks halve wefïlatpn) dus bijv. rood. de letter R te gebruiken en voor de recessieve eigenschap (wit) de letter a. Daar we van dat isoleerbare iets voor de vorming var rood spreken als van het gen" (vormer) van rood, zijn K en a dus voorstellins'sn van twee gsnen, die tegenvoeters zijn. die hetzelfde lichaamsdeel op twee verschillende wiizcn kleuren. Dan is de zuiver roode plant RR n.l. dubbel rood, van vaders- en moederszijde, en de zuiver wittb plant a a. De geslachtscellen zijn enkel, hebben, om he'i maar voorloopig uit te drukken slechts één zijde meegekregen De bastaarden (FT) zijn dus R a en zijn, als rood domineert, bliikbaar rood van uiterliik. Nu is het merkwaardige, dat de bastaard weer geslachtscellen fl en a voortbrengt, dus of met potentie voor rood, óf met potentie voor wit, en met half om half Dit verschijnsel noemt men : ..De /uwerheid der geslachtscellen" Het is de grondslag van h2t Mendelisme, en al de getalverhoudingen in de splitsineen zijn er van af te leiden. De bekende schemata uit de leerboeken doen zien hoe door de samenvoeging en splitsine^ der genen, allerlei rombinatie's kunnen ontstaan, ook zulke, die men nog niet kende, en dus als nieuwe rassen in de practijk kan invoeren. Met een aantal hulphvpothesen kunnen we op deze wijze allerlei kruisingsresultaten verklaren en nieuwe variëteiten con'^trueeren zooals huizen uit steenen. Het hangt er maar van af welke genencombinatie ontstaan kan Het is langzamerhand duideliik geworden, dat we hel organisme a.h w. in stukken gehakt hebben. Wat verschillende zijden of uitingen 7iin, noemen we ieelen. Eei; dergelijke handelwiize dus als die welke men aanwend! om chemische reactie's tusschen stoffen te verklaren, ^A aarbij atomen losraken en zich vernlaats2n Deze ongetwiifeld practische en vruchtbare methode in de erfelijkheidsleer, is afgekeken van physica en chemie, waar het gedrag van een lichaam absoluut uit z'n deelen kan afs^eleid worden. We moeten ons evenwel afvragen of dat hier ook principieel mogeüjk is, en of de theorie der deelcn meer waarde heeft dan een „alsof"-methode vooi de practijk, waarbij dan zoolang, van allerlei dingen, bijv

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen