1932 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 69

65 ook in een oogenblik in staat om het in zich op te nemen en te verwerken. Reeds op zestienjarigen leeftijd deed hij eindexamen. Ook op lateren leeftijd waardesrde hij zijn klassieke opvoeding. Hoe kon hij te velde trekken tegen onjuiste woordafleidingen en woordcombinaties in onze medische vaktaal. Door een beurs van de Homoeopathische Vereeniging daartoe in staat gesteld ging hij medicijnen studeeren en werd in 1896 ingeschreven als student. Na zijn artsexamen op 9 Juni 1906 ging hij onder leiding van Straub aan zijn proefschrift werken. Hij deed dit met enthousiasme. Het onderwerp had zijn belangstelling en zoo kon hij op 23 April 1907 promoveeren over het onderwerp : Bijdrage tot de kennis van het glasachtig lichaam. In later jaren, toen ik zelf op de collegebanken zat, hoorde ik Straub nog met waardeering spreken over den ijver en de nauwkeurigheid, waarmee Vogelesang zijxi onderwerp had behandeld. Onmiddellijk na zijn promotie treffen wij hem aan in het homoeopathisch ziekenhuis te Berlijn om de grondslagen der homoeopathie te bestudeeren. Hij kwam tot de conclusie, dat er geen genoegzame fundeering voor deze leer te vinden was, hoewel hij nog wel een kern van waarheid in deze dwaling meende te herkennen. Overwegingen van gcldelijken aard waren er voor hem zeker voldoende om in de homoeopathische richting verder te gaan, maar deze hadden gelukkig op hem geen vat. Door verschillende omstandigheden, met name door de persoonlijke invloed van den grooten zendingsvriend Ds. de Gaay Fortman, kwam hij in de zending. Op 28 September 1907 werd hij tweede geneesheer te Djokja aan het Petronella-Hospitaal, waar Pruys de leiding van Scheurer had overgenomen. Hier werkte hij tot hij op 2 November 1912 naar Solo ging om daar een nieuw ziekenhuis te openen. In Mei 1915 moest Vogelesang zijn arbeid onderbreken. Hevige ischias, niet circumscripte maagklachten en sterke vermoeienis maakten hem het voortwerken onmogelijk. Van Mei 1915 tot December 1918 was hij met buitenlandsch verlof. In het vaderland vond hij herstel van gezondheid, nadat pas in 1918 gebleken was dat zijn maagklachten op galsteenen berusten en hij door operatie daarvan bevrijd was. Het ziekenhuis te Solo is grootendeels zijn werk. Met

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen