1936 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 29

21 beide een stiaal van 1 33 A n g s t i o m e e n h e d e n hebben? N e e m t Lewis misschien als uitweg aan, dat het SF,, moet worden opgevat als (SF4) F ) , zooals ook vooi sommige osiumhalogeniden gedaan wordt'^" — Inderdaad geven de hypothesen van Lewis-Langmuir geen afdoende verklaring voor de grootte van het coordinatiegetal D e theorie van Kossel presteert m dit opzicht meer Kossel heeft a a n g e toond dat ei bi] de omhulling van eenzelfde ion met een a a n t a ' andere ionen, overeenkomstig het W e r n e r ' s c h e coordinatiegetal, de grootste energiewinst optreedt Magnus heeft deze beschouwing nog aangevuld, door er op te wijzen, dat ook de grootte van het centrale ion hierbi] van belang is Bij kleine ionen zijn de coördinatiegetallen theoretisch kleiner dan bi] grootere met dezelfde lading, conform het w a a r g e n o m e n e E e n groepeering ( S F 4 ) F > is, voor zoover mi) bekend is voor SF,, nog niet voorgesteld W e l is dit gedaan voor PCI5 Hier is echter ook een experimenteele grond daartoe aanwezig, immers PCI-, is m evenwicht met PC1> + Cl_) Iets dergelijks treedt bij SF,, een uiterst stabiel gas, niet op 3 , , W a a r o m zijn er wél orthokoolzure esters mogelijk maar geen orthokoolzure zouten"^" — Orthokoolzure esters en zouten zijn onvergelijkbaar D e bindingstoestand IS bij beide totaal verschillend V o o r het optreden van een ion C O 4 " " is de straal van het C-atoom volgens K o s s e l - M a g n u s te gering Bij homologen van koolstof kunnen zulke ionen wel o p treden E r bestaan bijvoorbeeld zouten van orthokiezelzuur (als K , S i 0 4 ) In de orthokoolzure esters zijn uitsluitend homoiopolaire bindingen aanwezig D a a r moet dus volgens Kossel een dusdanige lonen-deformatie worden aangenomen, dat het probleem niet meer voor berekening vatbaar is Voorloopig kunnen wij alleen experimenteel constateeren dat die toestand redelijk stabiel blijkt te zijn 4 O u d e r e mmeralogen (Hauy) en mmeraalchemici als Wollaston en Tschermak hebben toch pogingen gedaan om te komen tot eenig inzicht m de structuur van anorganische stoffen pogingen die ten deele door het moderne onderzoek gerechtvaardigd zijn Heeft het verschijnsel der allotropie niet tot structuurtheorieën gevoerd'? ' — Inderdaad hebben enkele oudere mmeralogen voorstellingen omtient den opbouw van kiistallen gemaakt Echter zijn deze voorsiellmgen geen gemeengoed van de anoiganici geworden V o o r zoovei mij bekend is, is er op het veischijnsel der allotropie dat inderdaad eenige overeenkomst vertoont met d e ,.organische isomerie", m de vorige eeuw geen algemeene structuurtheorie gebouwd Veelal heeft men hier te worstelen gehal met de ongedefmieerdheid van het begrip molecule voor den vasten toestand Immeis welke w a a r d e kan men toekennen aan de structuur van een molecule, indien men ovei de grootte van dit molecule zelf geen gegevens heeft'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen