1938 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 49

41 toch, d a t het zeer bezwaarlijk is het ganse heelal tot voorwerp vari onderzoek te maken. Conclusies daarover achtte hij weinig gegrond. Geheel anders is dus zijn beschouwing d a n de opvattingen van Milne. Vermoedelijk zou hij diens berekeningen als ongegrond veroordeeld hebben, evenals hij indertijd op zijn colleges de oppervlakkigheid en eenzijdigheid van O s t w a l d vaak aan de kaak stelde. T e n slotte noem ik nog een wijze van deductie uit de laatste tijd. die mij zeer zonderling toeschijnt; het betreft de toepassing der wisk u n d e in de biologie. M e n vindt b.v. in de Acta Biotheoretica van 1936 een artikel van Prof. P . G. D o n n a n over „Integral Analysis and the Phenomena of Life", waarin een verhandeling wordt a a n getroffen, om door middel van wiskundige vergelijkingen de evolutielijn v a n een stelsel organismen te vinden. E e n ander voorbeeld is een werk van Prof. A. Kostitzin. getiteld: Biologie mathématique. Dit laatste geschrift is besproken in , . N a t u r e " v a n 5 Juni 1937 door Sir D ' A r c y T h o m p s o n ; hoewel deze het boek zeer merkwaardig noemt, is toch zijn eindconclusie, dat verschillende onderstellingen over het ontstaan der soorten zijn ingevoerd, die volkomen onbewezen zijn en meer met de feiten strijden, d a n er mee overeenstemmen. Er is zelfs een richting in de biologie (die van H a l d a n e en Meye.r) welke de w e t t e n van physica en chemie als bizondere gevallen van de wetten der biologie wil beschouwen. U i t de bestudering der levende natuur zal men de wetten der dode natuur als ,,bijzonder eenvoudig geval" meteen te voorschijn zien komen. Ik kan mij niet voorstellen, d a t deze opvatting werkelijk vruchtbaar voor de ontwikkeling van natuur- en scheikunde zal zijn. wikkeling v a n n a t u u r - en scheikunde zal zijn. ( Z i e hierover ook het artikel van Dr. J. H . Diemer: ,,De nieuwe Holistische Biologie" in dit orgaan, 1936, blz. 7 6 ) . E e n en ander samenvattend, komt het mij zeer gerechtvaardigd voor, dat Prof. Dingle op de betekenis van de inductie en van het experiment als grondslag van de n a t u u r w e t e n s c h a p weer eens de a a n d a c h t heeft gevestigd. H e t spreekt van zelf. dat hiermee allerminst bedoeld is, afbreuk te doen a a n de w a a r d e r i n g der W i s k u n d e , doch wel er op te wijzen, dat langs deductief-mathematische w e g onmogelijk de geheimen der natuur kunnen doorvorst worden. D e wiskunde is een schitterende gave, a a n de menselijke geest geschonken; zij is ook zelfstandige wetenschap en k a n h a a r eigen terrein bewerken. T e v e n s heeft de ontplooiing der mathesis grote betekenis voor de natuurstudie: de chemie b.v. h a d de vier-dimensionale meetkunde nodig voor de Phasenleer en vond deze tak van wiskunde gelukkig reeds vrij ver ontwikkeld. M a a r de taak van leidsvrouw op het gebied der natuurwetenschappen k a n zij niet a a n v a a r d e n ; zij is daar hulpwetenschap, wel van grote w a a r d e , doch niet dominerend.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen