De eenheid der Nieuwtestamentische Godsopenbaring - pagina 54

52 zekerheid heeft men, als in het geheel niet of zoo goed als nooit de formules worden gebruikt, waarmee het Oude Testament wordt aangehaald, of wanneer de schrijver blijkbaar een ander gezag, b.v. dat van 'o yiópcoe met het Oude Testament gelijk stelt. Daar dit nu ~ als nog blijken zal — praktisch bij de oudste patres het geval is, kunnen we spreken, als we deden. 59) ZAHN, G . K., I, bl. 819—822, schijnt iets verder te gaan. Toch is dit slechts schijn, want als hij bewezen heeft, dat de houding van Ignatius, Polykarpus en Clemens Romanus tot de brieven van Paulus in den grond der zaak dezelfde is, zegt hij ten slotte van Clemens: Es ist auch unfraglich, dass, wo immer in diesem Briefe von hl. Schriften die Rede ist, die all. darunter zu verstehen sind. Aber tatsachlich leisten doch die Briefe des Paulus den gleichen Dienst, wie die prophetischen Schriften. Een bepaalde gelijkstelling met het Oude Testament kan ook Z A H N niet aantoonen. 60) Hand. 20 : 3 5 ; 1 Kor. 7 : 10, 12, 25; 9 : 14; 1 Thess. 4 : 15; vgl. 2 Petr. 3 : 2. 6') Enkele voorbeelden. Did., 8, 2 : „zooals de Heere bevolen heeft in zijn evangelie"; 9, 5 : „de Heere heeft gezegd", volgt Matth. 7 : 6 . Het is zeker van beteekenis geweest, dat ook Oudtestamentische plaatsen als woorden des Heeren zijn aangehaald Did., 14, 3. Dat moest tot de gelijkstelling van Oude Testament en Nieuwe Testament leiden; Clem. Rom., XIII, 1 : „u vooral herinnerend de woorden van den Heere Jezus", naast een uitspraak van het Oude Testament; Polyk., 2, 3, „u herinnerend, wat de Heere in Zijn onderwijs sprak", volgt Matth. 7 : 1

en 2 enz. enz.

L E I P O L D T , a. w.,

bl. 104

Men zie b.v. W E I S S , a. w., bl. 20 vlg.;

vlg.

62) Het is uitermate moeilijk zich een goed oordeel over het standpunt van Papias te vormen. Zooveel mag wel gezegd, dat hij eenerzijds zeer aan mondelinge traditie hechtte, maar toch aan den anderen kant de evangeliën blijkens zijn mededeelingen over hun schrijvers hoogschatte. Het best zal wel de voorstelling zijn, dat Papias de woorden van Jezus verklaarde èn zulke, die hij uit de schriftelijke evangeliën kende èn zulke, die hij uit mondelinge traditie had (vgl. ZAHN, G. K . , I, bl. 849 vlg.). We weten van Papias echter zeker, dat hij ook geschiedenissen behandelde, b.v. die van het sterven van Judas. Vandaar dat het moeilijk aangaat te zeggen, dat Papias onder Kóyix y,\jpLa.yM alleen uitspraken van Christus verstond, waaraan hij dan gezag zou hebben toegekend. De woorden van Jezus zullen wel de hoofdzaak geweest zijn, we weten te weinig over het gezag, dat Papias er aan toekende om er iets op te bouwen. Over Justinus, zie W E I S S , a. iv., tol. 40 vlg. 63) Hij spreekt immers van VMPLXYML ypo^pai, die hetzelfde gezag hebben als het Oude Testament, Eus., H. E., IV, 23. 6*) Dat besef leeft niet pas bij Irenaeus en Tertullianus. Reeds Did.,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen