Taalbederf door de school van Kollewijn - pagina 92

84 gebracht". „We ontdekken, al „Van Ginnikend", dat we van een heleboel soeza, van heel veel ontmoedigende rode strepen en blauwe strepen in het taalwerk verlost zijn". Toch is de regeling van Marchant volgens dezen korporaal of luitenant bij de storm* troepen van KoUewijn nog lang niet voldoende voor het lager onderwijs. „Trots Van Ginniken zal de lagere school niet in staat zijn het zonder fouten hanteren van de werkwoordelijke vormen blijvend aan de jeugd te leren". Het is onbeholpen uitge* drukt, maar we begrijpen den man: zij zullen het zoo weer ver* geten zijn, omdat ook dit veel te moeilijk is. En dus — wijde perspectieven voor ingrijpende verdere „vereenvoudigingen" ten gerieve van scholier en onderwijzer met krachtdadige hulp van dien voor het openbare onderwijs en de nationale cultuur zoo zegenrijken „Bond". Deze voorman schijnt op eigen houtje al weer op nog nieuwer banen: vereenvoudiging van de eigennamen. Het is ook niet uit elkaar te houden voor schoolkind noch school* meester: geestelijken — monniken — Van Ginneken! Daarna zal hij de syntaxis onderhanden moeten nemen, want die blijkt hem ook te zwaar. Hij zegt: „In een gesprek met een oprecht gerefor* meerd man, vader van vijf kinderen, van w i e n . . . zei deze arme^ vader*van*vijf*kinderen eens: Onze l e i d e r s . . . " Niet voldaan dus, maar toch dankbaar is deze „Bonds"*deskundige: „wij zullen ze („de spelling Van Ginniken"), zo nodig met al onze intellectuele gaven, tegen conservatisme verdedigen". Nu, wie geeft, wat hij heeft, is waard, dat hij leeft. Ex uno disce omnes — althans in gezindheid. Vgl. aant. 12. 26 I. van der Velde, Luisteren of zien. Auditieve of visuele grondslag van het spellingonderwijs (1934). De conclusie van den zelf „vereenvoudigenden" schrijver is, dat we „het Algemeen Be* schaafd in z'n gesproken vorm menen niet te kunnen aanvaarden voor het spellingonderwijs, noch als uitgangspunt in het eerste leerjaar, noch als middel tot schriftbeeldconstructie in de hogere". Die conclusie berust op „bezwaren van methodologiese, taalkun* dige, didaktiese en psychologiese aard". De moderne psychologie heeft de prioriteit der deelen losgelaten; we nemen waar door middel van totaalvormen. Uitgaande van „taal is klank", en het beluisteren richtend beginsel makend voor zuiver schrij* ven, heeft men den kinderen spellinggewoonten bijgebracht, die hun geheel hun leven tot last zullen zijn. De kinderen moeten, op grond van het globalisatieverschijnsel, voortdurend geoefend worden in snel en juist visueel opnemen van woordgeheelen. Want het feit staat vast, dat wij bij het lezen woorden en woordgroepen in hun totaliteit opnemen. Aangeh. w. blz. 78, 24*5, 30*32. Van Ginneken had er 1931 al op gewezen in zijn Grondbegim

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen