Sanhedrin èn Gabbatha : Enige noodzakelijke aanvullingen op de rechtshistorische literatuur - pagina 32

na de Middeleeuwen **), daarvan blijkt uit de wetgeving in de huidige staat Israël. De Joden staan voor het Joodse recht. De Romein heeft zijn eigen recht ook hoog, maar in de provincie staat hij in een bijzondere positie. Voor zichzelf houdt hij zich aan zijn romeins recht, niet uit religieuze motieven, maar doordat hij dat een eer vindt, omdat hij moeilijk in andere termen denkt en omdat het zijn positie gunstig maakt. Hij laat als magistraat aan de provinciebewoner zoveel mogelijk zijn eigen recht, d. w. z. bemoeit er zich zo weinig mogelijk mee. In bm-gerlijke zaken als rechter betrokken infiltreert hij meer ongemerkt dan opzettelijk zijn besHssing met romeinse denkbeelden. Een uitdrukkeHjk beroep op toepassing van locaal recht wijst hij dan niet af®^). Maar in het provinciaal strafproces ligt dat anders. Dat raakt veel sterker de publieke orde, het handhaven van het romeins gezag, zeker in onrustige gebieden als Judea, en als de romeinse magistraat daarbij betrokken wordt en met name in de capitaalprocessen is het haast uitgesloten dat hij denkt in andere termen dan die van het romeinse recht voor vreemdelingen. Dan komt voor de romeinse magistraat het Joodse recht niet aan de orde. En meer nog dan het zelf niet mogen beslissen is dit oordelen naar ander recht een doom in het oog van de wetsgetrouwe Israëliet. Ook hiervan vindt men een bevestiging in de Herodiaanse processen. Herodes, Idumaeër^*) van afkomst, was immers overgegaan tot de Joodse godsdienst, al maakt de gecompliceerdheid van zijn persoonlijkheid het uiterst moeilijk om te beoordelen of deze overgang ten voUe serieus was, dan wel ter wille van zijn positie was gedaan; het afspringen van een huwelijk van zijn zuster Salome met haar geliefde Sylleus van Arabië, omdat deze niet tot de Joodse godsdienst overging ®^) toont in elk geval dat in zijn famüie het Jodendom serieuse aanhang telde. In de procedure tegen zijn zonen doet Herodes enige malen een ernstig beroep op het Mozaïsch recht met name op het voorschrift uit Deuteronomium dat een weerspannige zoon de dood schuldig ver^'^) Vittore Colorni, Legge ebraica e legge locali, Milaan 1945; dezelfde, Gli ebrei nel sistema del diritto commune fino alia prima emancipazone, Milaan 1956; G. Ferrari delle Spade, Giurisdizione speciale ebraica nell' dmpero romano-cristiano, in Scritti Ferrini I, Milaan 1947, biz. 239 e.v.; G. Kisch, Jewry-Law in Medieval Germany, New York, 1949. ^^) Vgl. Taubenschlag (titel an noot 75) biz. 2 e.v., 6 e.v.; Dezelfde, Introduction to the law of the papyri, in Archives d'histoire du droit oriental/ Revue Internationale des droits de I'antiquite I (1952) biz. 292 e.v. ^^) Flavius Josephus, Joodse Oudheden, 14. 15. 2. *'') Flavius Josephus, Joodse Oudheden, 16. 11. 30

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen