Het geheim van het recht - pagina 19

worden mij telkens weer verrassende vergezichten geopend en verrassende wegen gewezen, ook voor de rechtsvinding. Wanneer ik, mij voor dit ogenblik beperkende tot het boek Deuteronomium, daarin lees, dat er drie vrijsteden zullen zijn, maar dat dit aantal uitgebreid zal moeten worden, naar mate het grondgebied van Israël groter wordt; *^ warmeer ik daarin aantref de regel: unus testis, nullus testis ^^, één getuige, geen getuige; wanneer ik kennis neem van de regehngen omtrent de dienstplicht,*" dan is dat een richtingaanwijzer bij het vinden van recht in concrete situaties van vandaag. Voor de Christen jurist is er uiteraard geen nevenschikking tussen rechtsbeginselen, geweten en bijbelse openbaring. De twee eerste zijn aan de laatste ondergeschikt; zij gelden slechts, indien en voor zover zij de toets van de laatste kunnen doorstaan.*^ Rechtsvinding — het is een overbodige constatering, maar het kan soms wijs zijn ook het overbodige te constateren — is geen monopohe van Christenen. Evenmin komen Christenen in het werk der rechtsvinding per se tot een andere oplossing dan degenen, die zich niet Christen noemen. Samenwerking van vele jaren met juristen van allerlei levensovertuiging heeft mij voortdurend tot de verheugende ervaring gebracht, dat het oordeel over wat goed recht zou zijn, in vele gevallen overeenstemde. Hoe dit mogelijk is, kan naar mijn overtuiging niet verstandeHjk verklaard worden. Ook ten aanzien hiervan is voor mij verhelderend geweest het slot van het boek van Berkhof, De mens onderweg. Berkhof zegt daar: „Door de intrede van het heil valt de mensheid voor Gods aangezicht uiteen in drie groepen: de geheüigden, de zich verhardenden en de onwetenden. Dit geschiedt „voor Gods aangezicht". Het is ons niet gegeven de scheidsHjn tussen de eerste en de tweede groep te trekken noch die tussen de tweede en de derde groep. Deze scheiding wordt ons verkondigd, als waarschuwing opdat wij ons niet zouden verharden en als troost, dat ook de onwetenden niet buiten Christus staan." *^ Volstrekt rekening houdende met het door Berkhof geponeerde „voor 3* Deuteronomium 19 ; 1—13. ^* Deuteronomium 19 : 15. ^0 Deuteronomium. 20 : 1—9. ^^ Over het vraagstuk van de zgn. „biblische Weisung" bestaat heel wat naoorlogse literatuur. Men zie daarvoor S. Gerbrandy t.a.p. passim, waaraan toe te voegen, Der Weg von der Bibel zur Welt, een uitgave van de studieafdeling van de Wereldraad van Kerken, Zurich 1948. 42 Den Haag 1960, blz. 118.

17

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen