„Uitgezochte Liederen van groote Meesters”, voor Harmonium met Zang. Deel I:„Liederen van Mendelssohn.” Woorden bewerkt door W. Zuidema. Deel II en III:„Liederen van Schubert.” Woorden bewerkt door mej. C. K.

Over deize uitgaven ben ik beter te spreken. Hier is althians de muziek niet g; ehavend. Het is van ^zelf, dat de g; ewone uitgaven met pianobegeleiding beter de bedoeling van de componisten vertolken. Maar dezie bewerkingen van Gerretson hebben z; ich zoo getrouw dat ging gehouden aan het werk der Meesters en dat inderdaad het Christelijk gezin nader gebnacht. Ik heb ime in het doorspelen dezer oude romantiek ook , als 20e-eeuwer genot kunnen bezorgen. Hier is een schoonheid, die met de eeuwen niet verbleekt. Alles staat niet even hoog» maar de heer Gerretsion deed een goede keus.

Nu men eenmaal tot vertalitig besloot. Was evenwel de weig voor veel moeUijlcheden en willekeur geopend. Had men den Duitschen text niet kunnen behouden evenals bij de Oratoriiarbewerkin, g? Woord en mUiziek izijn zoo nauw verbonden, dat de scheiding^ vooral bij Schubert, gpoot bezwaar oplevert. Zelfs waar een letterlijke vertaling mogelijk is, zit men nog met de klankbezwaren. Een voorbeeld: in het sublieme Am Meer van Schubert is den eersten keer het woord Thranen letterlijk vertaald. Maar hoe anders klinkt bij die noten van hevigie smart de a-dan de a-klank!

Dit lied is verder een voorbeeld hoe men, al vertalende, den text, soms zonder eenige noodzaak, bederft. Het tweede couplet begint aldus:

Ich sah' sie feilen auf deine Hand und bin aUfs ICnie giesünken, ich hab' von deiner weissen Hand die Thranen fortgetrunken.

Mej. C. K. maaJd; ervan (spatieering van mij):

Ik izag ze vallen op haiar hand. Zag, hoe z' als paarlen bloiukeln; toen heb ik van haar blanke hand de tranen weggedronken.

Regel 1, 3 en 4 gaan goed. Maar 2 brengt een geheel andere gedachte dan Heine gaf, zonder eenige noodzaak. Wie de tranen als paarlen ziet blinken, komt eerder in do verzoeking ernaar te blijven Idjken. Maar de dichter valt ontroerd op de knieën om vol eerbied die daar niet behoorende tranen op de meest liefdevolle wijze weg te nemen. Waarom niet gezet: ben op myn loiie gezonken.

Bepaald miisselijk is a'an het slot de vertaling van: mich hat das unglücksel'ge vergiftet mit ihren Thranen die tranen, zij vervolgden mij, de tranen van haar w'angen. Weib

Was er vreeze, da, t men denken zoa, dat haar neus traande? en mochten de lezers niet weten van das uniglückselige Weib? Was dat niet stichtelijk genoeg? Nog erger wordt deze accomodatie aan het publiek bij Schubert's „Ave Maria", dat g, ezongen wordt op een text ter eere van Jehova, den Drieëene. Dat er dan niets terecht komt, bij zulk een geestelijken beeldenstorm, van de muziek in verband met de woorden spreekt vanzelf; Sch'abert zoU g'een zielvol componist geweest zijn als hij z^ulke pasise-partoat muziek had geschreven. 'Wie —• terecht — tegen een Ave Maria bezwiaar heeft, moet dit nummer eenvoudig weglaten, want de mUziek zegt niet minder Ave Maria ('wat men ook erop ziifigt) dan de woorden. Ook de heer Zuidema was met zijn vertalingen niet si te gelukkig. 'V'on FeUchtersleben’s

So dir gesohenkt ein Knösplein waS; , ISO thu es in ein Wasserglas; doch wisse: blüht morgen dir ein Röslein auf, es welkt wohl noch die Nacht darauf 1 Das wiase, ja wisse I. , ' wordt bij hem: Als iemand u een bloempje biedt in 't waterglas, daar dorst het niet, dat 's zeker. (Maar lals het roosje morgen gloeit, is 't overmorgen Uitgebloeid, dat 's zeker.

Is dat nu niet gruwelijk knoeien? De heele knopidee, waarop het aankomt, is weggewerkt. En het ernstig klagende: „doch wisse", is vervangen door: dat 's zeker." Bah!

Nog erger aan het slot:

En als U Grod een liefje '(werkelijk, lieve lezer, het staat er!) geeft Uw hart alleen in liefde leeft, izoo innig; maar izal voor korte dagjen zijn, en dan laat z' u alleen in pjn, laoo vinnig, zoo vinnig. isfi^ïls-

Als ik (zoo iets lees, word ik ook Vinnig en zeg: waarom neem je dan ook een liefje, die gaan er gewoonlijk gauw van door; zoek liever fatsoenlijke verkeering!

En nu moet - U eens dat aangrijpende Duitsche lied lezen:

Und hat dir Grott ein Lieb béschert, tund baltst du sie recht innig 'wert, die Deine, — es werden wohl acht Bretter sein, 'da legst du sie, wie bald's hinein; dann weine, ja weine!

De schrikkelijke g'pdachte aan het vergiankehjlke ook van het hoogste geluk op aarde, dat God ons geeft te genieten; het teere: „dann weine", .zioo geheel in overeenstemminjg met de mUiZiek, — verknoeid tot een liefje, dat ervan doorgaiat en „vinnige" pijn geeft. Ook al zial Zuidema wel den dood bedoeld hgbben, het gaat erom niet wat je bedoelt, maar of de bedoeling duidelijk Uit je woorden blijkt.

U vindt deze recensies wat lang, vergeleken bij de beteekenis dezer uitgaven ? Ik ook, maar niet vergeleken bij de waarde van het belangd dat op aesthetisch gebied ons •volk naar den eisch bediend wordt, en dat het leert, zich g; een knollen voor citroenen te laten verkoopen. Als ik die algemeene bedoeling niet had, zou ik zelf niet zoo veel tijd en zou dit blad niet zooveel plaats eraan gegeven hebben.

Daai de miujziek in dit geval werkelijk niet kwaad is, hoop ik, dat bij een herdrulc liefst de Duitsohe text •wordt gegeven; kan dat niet, dan een betere vertaling.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen