PERS-SGHOUW.

In „D© Groene Amsterdammer" geeft „Cel 2" telkens telefonische gesprekken, , uit zijn hersen-c6ilen-2 gepro-(duceerd, en met weglating van wat - de tegenpartij in cel 1 zou kunnen tegenwerpen. Dieze week heeft hij, blijkbaar, den Amsterdamschen burgemeester opgebeld. De stippellijnen zijn dan in de plaats van Wat cel 1 zou kunnen zeggen:

„Er komen ook Zi wie den.”

En hoe moet het gaan met het subsidie voor de Olympische spelen? Al de Kiesvereenigingen „Nederland en Oranje loopen storm......

— En al die redevoeringen, die bij al die officieele diners gehouden moeten wtorden. Er komen ook Weer Zweden....

Blijkbaar is de zin: „Er komen ook vigeer Zweden" een zinspeling op de zeer druk beoritiseerde uitlating van den Amsterdamschen bui'gemeester bij een officieel bezoek uit Zweden, toen hij zeide, dat onze literatuur arm was aan fantasie. De heeren hebben er g'eweldig over te keer wülen gaan. Maar nu ze het blijkbaar nóg niet vergeten zijn, en blijkbaar alleen onthouden, dat het door dezen burgemeester gezegd is, mag het nog wel eens in herinnering gebracht worden, dat ook anderen p''ecies zóó gesproken hebben, nog Wel in een poeslief stukje met kniebuigingkies voor Frankrijx. Hebben ze nooit gelezen, dat Minca Verster-Biosch Reitz het nog veel krasser heeft gezegd. Hoor:

„Les arts hollandais manquent d' esprit inventif, d'éléganoe et de spuplesse; la littérature, je parle en généi'al, est dénuée de toute fantasie et se contente de tourner dans un cercle tres restreint de descriptions de vie banale et d' adversités ordinaires”. 1)

Misschien ' zal Minca enz. wfel eens achter haar ooron gebrabd hebben, toen zij den Amsterdamschen burgemeester hoorde uitschelden, door haast allfe litteratoren van ons dierbaar vaderland. Maar de dames en heeren moesten toch hun verontwaardiging een beetje eerlijker distribueeren. En cel 2 moet ook Minca maar eens opbellen.

Orthodox en Modern.

Men weet, dat in de kringen der modernen (modernisten) aan de orde gesteld is, de vraag, of men, als d© orthodoxe broeders in de, Herv. Kerk weigerden, de vrijzinnigen een plaats te geven, wanneer het in hun macht stond, niet gelijke maatregelen zou nemen van de zijde der modernen tegenover de orthodoxen. 'Met kleine meerderheid is de „scherpe resolutie" gevallen. „Ee Hervorming" teekent het verloop der dingen:

Het ging te Utrecht om ©en keuze van optreden: een nieuWte methode aanvaarden, of de oud© methode handhaven. De nieuwie methode zou zijb.: uitwisseling, w ederkeeri gheid van rechten

tusschen meerderheid en minderheid van richtiug^, maar dan ook als regel, van links naar rechts, en van rechts naar links. De oude methode zou het laten blijven bij de bestaande practijk: veel toegeven en weinig terugontvangen, resp. van links tegenover rechts.

Met links en rechts bedoelen wte natuurlijk, kortheidshalve, vrijzinnigheid en orthodoxie.

De beslissing der Utrechtsche Vergadering is, mol ééne stem meerderheid, ten gunstci van het ., handhaven der oude methode" uitgevallen.

Warm, tot in alle graden van warmte toe, is ei gepleit om het vóór en tegen. Tevoren waren oi, provinciale bijeenkomsten gehouden, 'tei-bespreking en vaststelling der aan te nemen houding. Die aanverwante bladen, „Kerk en Volk" natuurlijk vcwi^ aan, en in niet .geringe mate de onmisbare Kerkrubriek in de „N. Rott, Crt.", in bescheiden mate ook onze , , Hervorming", voerden bij voorbaat den strijd der meeningen.

In verband daarmee merkt het blad nog verder op:

De orthodoxie kan, — zegt zij — met de vrijzinnigheid geen vrede sluiten. Eigenlijk nooit en nergens. Doch binnen een en dezelfde kerk heelemaal niet. Merkwaardig genoeg, juist esn week na de Utrechtsche Vergadering had er in de classis 's Gravenhage van de Ned. Ilerv. Kerk een buitengewone vergadering plaats, w'aar o.a. „over den kerkelijken toestand" werd gehandeld. Inleider: dr H. Öchokking. Een paar dagen vroeger: buitengewione classicale vergadering der Ned. Herv. Kerk te Zutfen. Een der ondenverpen: , , Is er een kerk zonder belijdenis mogelijk? " Inleider: ds R. Dijkstra.

Boor inleiders èn deelnemers aan de gedachtenw'isseling werd steeds w«er gewezen op den zieken toestand der "kerk, die om genezing roept. Dioch de middelen .ter cureering zijn juist van tegenovergesteld effect. Geen wonder, de inzichten der beraadslagende cureerders zijn de verpersoonlijkte tegenstellingen zelven. Als meest typeerende uitersten mochten, te Zutphen, wel de inleider Dis Dijkstra, en onze geestverwant prof. dr H. T. de Graaf, gelden. Twee mannen, die eikaars contraire standpunt best begrepen en dit ook op hoffelijk waardeerende wijze wisten te erkennen. .Vlaai-— niettemin contrair bleven.

Wat baat tegenover eene afwijzende orthodoxie het betoonen van tegemoetkoming dan?

Zij zal nooit van gunsten verzadigd zijn —, want het zijn „haar rechten", die zij aanvaardt.

En zij zal nooit een gunst kunhen bewijzen, —• want de vrijzinnigheid heeft , , geeu reelat" hoegenaamd.

Een dwingziek verwend kind kan niet lastiger zijn om er mee om te gaan.

Maar Wie geneest het, als de jaren niet helpen?

(De Vrijz. Herv. actie zal, vooralsnog, op haar oude, in vele opzichten beproefde, methode doorgaan. Vele en groote resultaten zijn, met — of ondanks — die methode van inscliilvkelijkheid verworven geworden. Naar binnen is een concentratie van Willen en kunnen tot stand gekomen, die veel doet verwachten. Naar buiten een ontplooiing van kracht en van durf, die eerbied afdwingt.

Ook al ware de „scherpe resolutie" aanvaard geworden, de concentratie èn de expansie hadden er niet 'minder om mogen worden. \t''ie weet, wellicht verdubbelen ze nu wel. En is dat geen winst?

1) La Revue de HoUande, Deo. 1916, bl. 572/3.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen