PERS-SCHOUW.

Synodale rapporten.

Onder dit opschrift schrijft Ds Lindeboom in „Noord-Hollandsch Kerkblad":

In de „Zeeiuwsche Kerkbode" wijst Ds Hey sr op, dat overeenkomstig de besluiten dear Synode van Utrecht, reeds enkele rapporten moesten verschenen zijn.

Eeputaten, benoemd voor den uitbouw der belijdenis, werden verzocht „het ontwerp van de nadere formuieering van drie artikelen der geloofebeMjdonis, zoo mogelijk één Jaar vóór de komende Synode te zenden aan de kerken in binnenen buitenland, die op denzelfden grondslag als onze kerkeri staan", — terwijl aan de deputaten voor de liturgie-vraagstukken werd opgedragen „hun concepten minstens één Jaar vóór de volgende Synode aan de kerken toe te zenden”.

De eerstgenoemden kunnen er zich op beroepen, dat de Synode hun niet bepaald opgedragen, maar verzocht heeft, het resultaat van hun arbeid ter kennis van de kerken te brengen „zoo mogelijk" één jaar vóór de komende Synode.

De liturgie-deputaten echter ontvingen geen verzoek maar een opdracht. De tijdruimte, hun gesteld, werd niet door een „zoo mogelijk" eenigszins rekbaar gemaakt. Integendeel, zij moesten zorgen, dat minstens één Jaar vóór de volgende Synode de concept-formulieren in *t bezit der kerken zouden zijn.

Laatstgenoemde deputaten zijn dus beslist over tijd. Want slechts elf maanden scheiden ons van de Synode van Assen.

Evenmin als Ds Hey, willen we hun daarvan een verwijt maken. Als twa, alf mannen, die in verschillende oorden des lands wonen, samen een opdracht moeten vervullen, brengt dit eigenaardige moeilijkheden mee-Hoeveel tijd gaat er vaak niet verloren, teer men een dag gevonden heeft, waarop allert kunnen vergaderen! En de te verrichten arbeid was van dien omvang, dat daarvoor stellig vele dagen noodig zijn.

Ook vergete men niet, dat de Synode zelve wel •eens oorzaak is, , indien de kerken door de benoemde deputaten teleurgesteld worden. Immers, in den regel, beperkt zij zich bij hare benoemingen tot een kleinen' kring van mannen, die haar van voorlichting en advies nioeten dienen, 't Zijn bijna altoos dezelfden.' En dat niet alleen. Maar ook vraagt zij van meerderen' hunner te veel. De Synode van Utrecht — zie de Acta, Art. 202 — droeg .aan sommigen twee.

aan anderen drie, aan enkelen zelfs vier deputaatschappen op. Iniien mannen, die — 't zij als hoogleeraar, 't zij als dienaar des Woords — toch al over weinig vrijen tijd kunnen beschikken, zoo me arbeid worden overladen, dan kan het niet bevreemden, dat wat van hen gevraagd wordt niet steeds op den bepaalden tijd gereed is.

Liturgie.

En tenslotte noemt Prof. Grosheide in hetzelfde blad weer de kwestie der liturgie:

Over de „liturgie-kwestie" wordt niet veel gesproken of geschreven.

Is ze dood? Misschien niet geheel, maar men krijgt' somt den indrult, dat het niet heel veel scheelt en de belangstelling, die een oogenblik hoog oplaaide, is aanmerkelijk gezakt.

Zoo heel erg vinden we htet niet.

Men weet, dat we ons altijd geschaard hebben onder de vQorstanders van de invoering eener meer uitgebreide liturgie.

Maar met een zeer groote koelheid.

Zelf zouden we nooit een voorstel doen tot invoering, wel als er een goed voorstel tot invoering werd gedaan, vóór stemmen.

En dat omdat we de zaak zelf wel goedkeuren, maar toch van oordeel zijn, dat ze niet waard is er zoo heel druk mee te zijin en omdat er zeer groote bezwaren aan verbonden zijn.

Vergissen we ons niet, dan zijn die gevaren hier en d^r al merkbaar.

Men weet, dat in sommige kerken na de laatste Synode of reeds daarvoor, grootere of kleinere wijzigingen in den eeredienst zijtn ingevoerd.

Voldoen ze erg? Wordt het slotvers van 3e bergande Tien Geboden of van den Avondzang bondag aaa Zondag zóó gezongen, dat men merkt het hart is er bij? We wagen het te betwijfelen. De zaak kan wel goed zijh, maar ons Nederlandsche volk is geen volk voor zulke dingen. Daartoe zal het nog eerst moeten worden opgevoed. En daaraan mee te werken is, gelooven we, beter dan om iets in te voeren dat spoedig versteend is.

Wij hebben vroeger al eens geschreven, dat ongefwijlfeld niet zonder reden de Nederla, ndsch6 Gereformeerde litm'gie aUengs is vereenvondigd.

En we Sjtai er heel niet rouwig om, dat de| liturgiebeweging vrijwel tot rust gekomen is.

Het is goed om weer eens van deze dingen rekenschap te geven.

­ Want het gaat zoo langzamerhand naar de Ge nerale Synode toe!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen