Het muzikale paard achter den wagen.

Men zou kunnen vragen, of de architecten" wel de meeste schuld er aan hebben, als het gezang der gemeente niet zoo is, als het kón jijn, tengevolge van onvoldoende orgels of ondoelmatige plaatsing daarvan. (Over andere oorzaken praten we thans niet.)

En dan denken we in de eerste plaats aan die 'kerkeraden, die om allerlei, soms schijnbaar toe te juichen redenen (meest van financiëelen aard) eerst een kerk bouwen en ^an later, soms véél later, daar een orgel in plakken. Heusch, er .in plakken! Ondanks alle hooggewaardeerde acties van de meest actieve orgelcomité's.

Wanneer zullen we eens inzien, dat ook hier goedkoop duurkoop is? Als de architect maar een gat heeft uitgespaard, waar later zoo'n speulding ingestopt kan worden, omdat het goedkooper lijkt.

Het moet alles keurig in 'brde zijn!

Schulden maken om een behoorlijke kerk krijgen? Erg jammer, maar het moet. te

De schuld ngg grooter maken om een architectonisch daarin passend orgel tegelijk daarin een plaats te geven; niet voor het mooi, maar om de gemeente in den dienst Gods waarlijk stichtelijk te leeren zingen? De schuld daarvoor nog grooter maken? Maar, broeder, dat hoeft toch niet! Daar weten we een veel beter weg op. We zetten or zoolang een gemeen krassend hulporgeltje, met een armzalig piepgeluidje neer. En dan zetten we onzen stelregel van zoo goed mogelijk zoolang aan kant, en laten de gemeente jaren lang •de psalmen jammeren. Dat hindert heelemaal niet ; als de dubbeltjes zoolang uitgespaard kunnen worden! En wie vindt dat er nog slecht gezongen, wordt? Laat die gauw zijn gave aan het orgel-«örriité zenden: daar hebben we later allemaal nog wat aan; is dat geen zaken doen? Och neen, zelfs dat niet; meestal is het 'traditie, of erger nog: schuldige sleur!

In dit verband is 't aanbevelenswaardig om kennis te nemen van 't geen „Het Kerkorgel", periodiek van de orgelbouwers A. S. J. Dekker te Goes, schrijft over „Een nieuwe Kerk": (Zie No. 8).

„Twee groote fooaten met betrekking tot het orgel bij den bouw van een nieuwe kerk zijn:

a. het niet opnemen van een post op de begrooting bij den bouw van een nieuwe kerk;

b. het raadplegen van den orgelbouwer, nadat de bouw van de kerk reeds is begonnen. Hierdoor kan nocb aan de orgelruimte, noch aan de plaatsing der speeltafel iets gewijzigd worden, zonder groote kosten. Deze zijn dan dikwijls niet te vermijden. Bovendien kan bij tijdig overleg een goede plaats voor de speeltafel worden bepaald, daar men door bet eleotrisohe systeem niet meer gebonden is den organist direct bij het orgel te plaatsen. Een goed architect zal aan dit punt zeker zijn aandacht geven. Het plaatsen van de speeltafel beneden bij den preekstoel of op een galerij verdient zeker de voorkeur. De organist is dan in staat de juiste geluidsverhouding tusschen gemeentezang en orgelbegeleiding vast te stellen.

Wat punt a betreft diene, dat men meestal een aparte „orgelcommissie" belast met de vereerende opdracht om bij de 'Gemeente, welke reeds groote bedragen heeft geofferd voor de nieuwe Kerk, nog eens rond te gaan voor een orgel. De uitslag is dan ook dikwijls onvoldoende.

Het is ook bespottelijk een Kerk te „ramen" zonder orgel. Niemand maakt toch een begrooting zonder dak of zonder banken? En een orgel is toch ook onmiabaar? "

Tot zoover ibedoeld artikel, waaronder een „wordt vervolgd" een belofte inhoudt voor later. We willen eens afwachten wat dat vervolg brengen zal en er onzen lezers van op de hoogte houden, eventueel met aanteekeningen onzerzijds.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen